Imię miłości
Małgorzata Orzechowska Brol
w imię miłości mój kwiat ci opiszę
słuchając deszczowej pieśni ciszy
mój kwiat rzucony w wiatru objęcia
kiedy zadzwoni świat o nim usłyszy
krzewy różane białe i w barwach szkarłatu
przywiodły chmury ptaków
pszczoły pracowite
zebrałam myśli do czary miodnej
kwieciste wianki ze słów splecionych
jeden odpłynął w Noc Świętojańską
marzenia nieśmiałe ze mną zostały
płynęły z nurtem w rytmie oddechu
dzielę się z nimi psotnym uśmiechem
Mewy
Małgorzata Orzechowska Brol
zawiły i gęsty jest
obraz okoliczności
nade mną
mewa trzepocze skrzydłami
widzę jej cień wyraźny
niebo jest wszechobecne
myślenie o całości
pozwala mi przeżyć
siedzę nad brzegiem morza
wiatr rozwiewa chmury
za białym parawanem
widać dal
twoje milczenie ma wymowę
przylatujących i odlatujących mew
zamiast przezornie milczeć
moje zdziwienie
nie jest drwiną
obok starych grzechów
pojawiły się nowe
zamiana krajobrazów na strofy
wspaniała rzeczywistość
zamykam ją na klucz
mewy wrzuciły go do morza
Biała mewo
Małgorzata Orzechowska Brol
biała mewo…
krążysz nade mną
zaglądasz w głąb
mego szarego umysłu
ciężkie krople deszczu
opóźniają strzał
w słońcu i w deszczu
ratowałam żołnierzy
pomoc w cierpieniu
niosłam na swych rękach
biała mewo…
pomóż proszę
wskaż chwilę i czas
bym nie przegapiła
czas biegnie szybko
niczym posłaniec nieba
uśmiechem żołnierzy częstowałam
gdy była taka potrzeba
biała mewo…
na próżno szarpię klamką
niewidzialnych drzwi
schowek moich wartości
przeznaczenia i ulgi w cierpieniu
Poezja – moja miłość
Małgorzata Orzechowska Brol
poezję lubię słońce i szmer liści
muzykę wiatr obłok błękitny
po deszczu nocnym
zapach i zieleni wyścig
śpiew ptaków w nowym dniu
gdy ranek powoli wstaje
promieniem chmury uczesane
w rytmie zegara słonecznego
zapisuję kolejny zeszyt
chwile ciszy i wieczory lubię
pachną fiołkami me wiersze
słowa które układam
wiem że miłość słyszy
nawet gdy między
strofy je schowam
dla ciebie sanitariuszko
układam me wiersze
wielkość i twą odwagę
pokazać chcę światu
Moje wołanie
Małgorzata Orzechowska Brol
zerwały się ptaki z drzew
od mego wołania
Ewelino nadchodzi wieczór
a ty nie śpisz jeszcze
słoneczne promyki
mam w koszu swych myśli
za twą odwagę
blask słonka palcami trzymam
ciepły oddech mych ust
na twym czole składam
spoglądam za siebie
wołam głośno
byłaś ich nadzieją
wiosną jesteś dla mnie
wiosenną masz urodę
zrzucam melancholijny szal
odkryj się też dla mnie
Ewelino sanitariuszko
moja siła dla ciebie
pod chmury się wznosi
chcę zapełnić całe niebo
i o miłość cię prosić
Kołobrzeska Sanitariuszka
Małgorzata Orzechowska Brol
unoszę się w zachwycie
twego serca
staram się przypodobać
na fali przy blasku księżyca
jestem obok ciebie
cieleśnie wyjęta
me oczy nie przestają łzawić
moje myśli podążają
na pożarcie światu
odzywam się
do ciebie szeptem
zmowa za plecami ludzkości
przechodzę obok ciebie
uchem łowię
szelest twych słów
wpatruję się w twe ufne oczy
Ewelino sanitariuszko
sprzedam ci moją duszę
moje myśli mojego ducha czasu
z fotografią ducha wszelakiego