Los człowieka nieznany
Kazimierz Ryk

Sobą utrudzeni
Bezbarwni i mali
Jak stałość dżwięku dzwonów
I syk kamieni rozgrzanych nocą

A na drodze czeka nie-ufny los
I każe nam odwracać twarz

Człowieczą sprawą jest trwanie
Człowieczą na miłość czekanie
Co z cienia wyobrażni wyrasta
Najcenniejsza z ludzkich twarzy

Miłość choćby najmniejsza
Taka słuszna i niełatwa
Najcenniejsza z twarzy

Nowe świata pożądanie
Los człowieka nieznany
Drogą pokory powracamy

Człowieczą sprawą jest trwanie
Człowieczą na miłość czekanie
Co z cienia wyobrażni wyrasta
Najcenniejsza z ludzkich twarzy

Gdy ludzkich twarzy tak mało
W bezmiarze granic
nienasyceni – początku czekamy.

muzyka: Bogusław Polak