moje jutro
Danuta Gościńska
Moje jutro
Pytasz co w moim życiu ?
Odpowiedz, śmierć bliska.
Mówisz, że mam gniew w oczach?
Oczy łzami zachodzą.
Gdzie nasza wolność?
W domu zamknięta.
Jak dni mijają? Sama już nie wiem.
Czytam ”Czuły narrator”
Pytasz co to? To Olga Tokarczuk.
Czy zrozumiałam? ciężkie to dla mnie słowa,
Może to umysł starości się chwyta.
Przyszłość bez jutra – i przyszłość smutna,
Myśl zamroczona obłudą synów…
Co obrazili własne słowa, nie mówiąc matki.
To wolność, taka jest inna, zakłamana.
Strasznie się wloką długie godziny,
Dzień pełen trwogi, i noc milcząca.
Do powiedzenia mam tak niewiele,
Połowa mej winy wzgardą odtrąca.
Lecz wierzę, dzieciństwo mgłą wspomnień,
… Gdzieś w kącie utkwiło serce,
Jak kolec od róży, bolesne przypomnienie,
Że kwiaty gdzieś kwitną.
Dziewczyna
Piotr Bednarski
Coraz szybciej gaśnie świt
w oczach abstrakcyjny świat
Po istnieniu
Dziki cierń się wspina
myślę o dziewczynie
ma długą szyję
i usta nie do ominięcia
nikt mi je nie odbierze
nawet ostatni puls serca
Ten wiersz jest pióra mojego Przyjaciela Piotra Bednarskiego, nestora kołobrzeskich poetów. Zamieszczam go za jego zgodą.
Poeta i lira
Zygmunt Jan Prusiński
Niczym Apollo szarpiesz
struny harfy
w pojedynku Marsjasza –
dźwięków harmonii absolutnej
zapisujesz dzieło kobiecej natury…
Węzełek zaplątanych tajemnic
cierpkiej wyobraźni
chłoniesz językiem syczącej kobry –
w kryjówkach szukam kwiatów
pachnących bukietem
leśnych słów…
Kobieta na krześle
rozjaśnia obraz natchnionej
wędrówki zaciemnionych plam
zdobywcy himalajskich szczytów.
Szukasz słońca w południowych
szczelinach wygasłej nory?
Rozśmieszasz naturę cienia
ukrytej twarzy…
Na linie akrobacji
stawiam zwinny krok…
alfabet jasnych znaków
ozłaca biblijną
księgę cnót…
Poeto grasz na lirze…
czy to muzyka naszych dusz…?
07.01.2013 Brzeg
Wiersz z książki „Niebieski blues”
przenika mnie życie
Jarosław Pasztuła
wypalone ziarno piasku na pustyni
niedopalony papieros na przystanku
im starszy tym bardziej nasiąknięty
gąbczasty mokry do szpiku kości
miękka galareta z octem
sprężysty kieliszek podnosi
za kołnierz w szkole szarpali
kuter osiadły na mieliźnie
okręt nie odpłynie
przenika woda życia
w skrytych pragnieniach
w ciszę gęstych myśli
zanurzam spojrzenia
widzę więcej nie boję się
kolej na przyszłe dni
Noc
Helena Szymko
Nieuchwytne gwiazdy goniące marzenia –
wśród ciemności nocy
szukasz gwiazdy swych marzeń
cisza przerwana krzykiem
ptaki nocy spłoszyła
pies wyjący do księżyca – jak wilkołak
którego pełnia zachwyca
bezlistne drzewa rysują cieniem
na granacie nieba
poświatą księżyca malując –
grozę nocy ukazują
Mocy w sobie, źródła płyną
Zygmunt Jan Prusiński
Agnieszce Wawrzyniak
Najpierw zapukam szelestem liści,
bo możesz być zajęta na wieczór.
Ostrożnie obliczę frazę sylab,
nie omieszkam twego dźwięku dotknąć.
Zaproszę stado żurawi do nas,
niech nam pożegnalny śpiew zanucą.
Wrócą do Polski z miesiącem lutym,
by znowu upiększać tańcem łąki.
Może i ja nastroję gitarę,
zaśpiewam ci nieznaną balladę.
Agnieszko! W tę noc ogniska płoną,
spójrz, serce się rwie by cię całować!
28.09.2010 – Ustka
Wtorek 20:02
Wiersz z książki „Niebieski blues”
z papierosem
Jarosław Pasztuła
umieram
z papierosem w ustach
obsypany płatkami kwiatów
na zielonej trawie
leżę w parku
ile tu ptaków
mogę już odejść
jeszcze jeden wiersz
jeszcze kilka słów
łyk wody w ostatnią podróż
ciebie nie ma
jest nadzieja na lepsze życie
spotkam cię
wśród wierszy
będę pierwszy
widzę światło
biegnę myślami
twoje włosy między palcami
wyobrażam sobie nagą
żegnaj przywitam cię po drugiej stronie
teraz
śpij spokojnie
dotknąć nieba
Jarosław Pasztuła
palcem rozpruwam błękit nieba
z włosami tęcza splata się za horyzontem
biegniesz boso po szklistym jeziorze
brzegi są dość strome by się wspiąć na szczyt
cisza zamilkła zrobiło się ciasno
burza była blisko
już błysło
palcem rozpruwam błękit nieba
z chmur trysły deszczu jęzory
wezbrały rzeki i jeziora
tańczysz bosa na zielonych łąkach
z kropli deszczu utkana koronka
niezapominajki pamiętają twój uśmiech
kiedy podarowałem bukiet polnych maków
Ty w okienku monitora
Helena Szymko
proszę cię – nie pytaj więcej
chcesz poznać moje tajemnice
ja z marzeń muszę zejść na ziemię
by udźwignąć swoich uczuć brzemię
chcąc poznać twoich słów znaczenie
codziennie czytam ich zawiłość
ja wiem – że pragniesz poznać moje myśli
o moim życiu już wiesz wiele
że kocham pisać mam marzenia
przyrodę która mnie zachwyca
że otaczają mnie przyjaciele
którzy dla mnie znaczą tak wiele
a ty – w okienku monitora
jakie są twoje skryte marzenia
jam także poznać je gotowa
co kochasz lubisz i porabiasz
co cię nudzi a zachwyca
pisz jak najczęściej – bo bardzo lubię
wirtualne od ciebie słowa
Znaczenie miłości
Ewelina Zdziechowska
Świat dla nas jest za mały
na miłość między nami
tyle znamy żaru, pasji
trudno wytrzymać gdy jesteśmy sami.
Z miłością jest jak z niebem
bywa piękne, przejrzyste
gruchnie jednym , drugim grzmotem
iskry lecą, porządnie błyska.
Nam to chyba nie grozi
chociaż nie wiadomo co się wydarzy
na chwilę obecną czuję moc miłości
rozkosz ciał pełna magia wrażeń.
Podobno to takie proste
na zabój się zakochać
jednak życie potrafi dopiec
jest koniec miłości
nie usłyszy się już słowa kocham.
Wszystko dla ciebie
Ewelina Zdziechowska
Nakarmić szczęściem twoją duszę
pięknym słowem, codziennością
to takie proste zarazem trudne
by życie wypełnić miłością.
Dla ciebie oddałam cały świat
nie pozwolę byś mi się wymknął
kocham cię od wielu lat
każdego dnia mocniej
z każdą chwilą.
Niewinne pieszczoty, pocałunki
sprośne myśli chodzą po głowie
jakie będą tego skutki
pewnie niedługo każde z nas się dowie.
Piękne uczucie które gasi smutki
pozwala zapomnieć o całym świecie
bez ciebie świat jest taki pusty
jesteś moim natchnieniem.
Jesteś bezpieczną przystanią
Helena Szymko
Przytul mnie mocno –
chcę poczuć ciepło twojego ciała
wsłuchiwać się w słowa które rozgrzewają
za oknem mróz rzeźbi
na szybach misterne wzory
delikatne płatki wirują w powietrzu
otulając ziemię puszystym kobiercem
ogień sypiąc skrami
tańczy złocistym płomieniem –
przy Tobie wszystkie zmysły
tańczą jak ten ogień w kominku
a krew płynie w żyłach gorącym strumieniem
jesteś bezpieczną przystanią
gdzie schroniło się moje serce
Twoje ciepłe słowa – sprawiają
że nie jest mi zimno
tylko przy Tobie gdzie ciepło i czułość
grzeje bardziej niż wino, a cisza i spokój
są zwiastunami szczęśliwych dni –
może bić spokojnym rytmem moje serce
Człowiek i świat przyrody
Helena Szymko
Człowiek i świat przyroda
wszelkie ziemi żywioły – to jedność
dla nas kwiaty i drzewa
łany zbóż na wietrze
i bezkres błękitnego nieba
więc dbajmy o czyste powietrze
gdy rolnik wiosną w glebę
zdrowe ziarno posieje
na chleb będziemy mieli nadzieję
ziemia – wciąż naszą ostoją
nieważne na jakich krańcach świata
jest wspólnym dziedzictwem ludzkości
starajmy się żyć ekologicznie
dbajmy o środowisko przyrody
niech dalsze pokolenia – zachwyca
natura i nieskażone wody
Czekam na śnieg
Janusz Strugała
Czekam na śnieg
niech sprószy wspomnienia
dzieciństwa ślad
radości bez wytchnienia
Zmienia się świat
męczy się Ziemia
za kilka lat
wygasną marzenia
Błądzimy dalej
ślepi i głusi
mamona pogardą
nas w końcu zadusi
Wyryty znak
próżnym czekaniem
gdy wstanie świt
nas tu nie zastanie
w kabale zaklęty
kwantem mocy stworzony
boską ręką muśnięty
oczy zamykam | żalem uśpiony
Słowianka w brzezinowym lesie
Zygmunt Jan Prusiński
(mojej przyjaciółce Kseni Sidelnikovakowej)
Otwieram ci książkę o lesie.
Brzeziny otwarte swoją szczerością,
jakby się uśmiechały do ciebie.
Chodź Kseniu, tam trawy głębokie,
otworzę strony o miłości
posłuchasz kilka strof,
niech się kłębi i w wirach nocnych
nasz sen nagi do świtu –
umiejętnie zagram hymn w twoim ciele.
– Gołąbka pokoju wypuszczę między udami,
niech lot ma długi, do ostatniej strony książki!
28.09.2010 – Ustka
Wtorek 10:33
Wiersz z książki „Niebieski blues”
Za ósmym kolorem tęczy
To co nas łączy