Puste miejsce przy stole
Teresa Klimek Janota

myślę o nieobecnych wysłużone krzesło
kto go dziś odsunie

obrus spostrzegł że biel może baśń stworzyć
długą i bardzo prawdziwą o tym że miejsce
przy stole jest tym samym miejscem
co w życiu
wyjmuję ość z ryby
ona jest jak kotwica obsunięta w pamięć
zmienia całkowicie krajobraz
geopolityczny stajenki
i żłobu
ona wie jak szybko się rozpada
szczęśliwy ludzki dom

nieuniknione znów zadało się ze mną
siadam z nim do wieczerzy