ZIEMIO
Kazimierz Surzyn

Tyle dobra dajesz –
ale też odbierasz

kwiaty zakochanym –
wieńce umarłym

krajobrazy malowane –
i te za czymś utęsknione

góry urzekające każdą porą –
ilu turystów jeszcze zabiorą

las zielone przestrzenie –
teraz w żywiole płonie

woda rzek szumi zgrabnie –
płaczą powodzianie

w złocie bawi słońce –
a głowa i serce w udręce

morza w błękicie –
ile dusz w szale zatopicie

ta ziemia urokliwa –
tylu bliskich chowa