Miła moja
Helena Szymko
Ty jesteś dla mnie – jak świeży powiew wiosny
urokiem swoim zachwycasz oczy
siłą swych uczuć wypełniasz serce
rozpalając ciało ogniem namiętności
magiczną mocą wciąż mnie zdobywasz
zawsze upajasz miłości żarem
dźwiękiem słów swoich wybrzmiewasz w duszy
moc twej miłości dodaje mi siły
by przetrwać wszystkie życia niesnaski
twoja miłość – to źródło
czerpię z niego siłę, by przetrwać –
miłością twą silny i pełen w nią wiary
Koszalin- 20 – 04 – 2019 r.
Wiosenne natchnienie
Helena Szymko
Niebawem zachwyci nas natura –
wszystkich kwiatów rozkwitem
w gniazdach ptaków świergotem
barwami przyrody i blaskiem wiosennego nieba
tak miło będzie poczuć ciepły powiew wiatru
chłonąć świeżość wiosennego powietrza
obserwować odradzający się świat przyrody
serce – do przyrody wciąż pełne miłości
a gdy już zakwitną krzewy i drzewa
dodadzą uroku tej pięknej porze roku
otoczy nas zewsząd –
ogrom wiosennej witalności
Światowy Dzień Poezji
Helena Szymko
Poezja – usidla nas
swym wdziękiem i czarem
magią słów sprawia
że jesteśmy w niej zakochani
wiedzie w marzenia senne
zachwyca księżycem nocą
iskrzącymi się gwiazdami
porywistym wiatrem co goni ptaki
pieszczotą ziemi o wschodzie słońca
rzęsistym deszczem gdy płacze niebo
dziewiczą wiosną – zapachem lata
urokiem złotej jesieni
ona miłością którą chłoniemy
dziwami przyrody wszystkich urzeka
kto raz ją pokochał będzie jej wierny
Poezja wzbogaca nas duchowo
pozwala marzyć i żyć – pięknymi marzeniami
Poezja bramą mądrości
Helena Szymko
Poezja – wyzwala lotne myśli twórcy
jest bezpretensjonalna i nieśmiertelna
zachwyca, zadziwia, nie grzeszy skromnością
wyraża wszystko co piękne i niepojęte
każdy w niej, odnajduje cząstkę siebie
Poezja – to nasze marzenia i nadzieje
ona otwiera nam bramę
na otaczający nas świat przyrody
i cały urok – Planety Ziemi
W kielichach przebiśniegów
Helena Szymko
rozgościła się wiosna –
wypełniła serca wiosennym natchnieniem
ziemia wybudzona ze snu zimowego
pierwsze kwiaty wydaje ze swojego łona
słońce promieniami hojnie ją ogrzewa
młode liście jawią się na drzewach
cała przyroda budzi się do życia
ciepły powiew wiatru muska twarze ludzi
z utęsknieniem czekamy na jej pełny rozkwit
dość już mamy zimy oraz śniegu bieli
wiosna – raduje nas pierwszymi kwiatami
jej pełny rozkwit rozgrzewa wszystkie serca
gdy zaczyna malować pięknymi barwami
ziemię pokryła soczystą zielenią
bociany – swój powrót już znaczą klekotem
pierwsze tulipany zakwitną pod płotem
wody popłynęły bystrym rzek strumieniem
przebiśniegi zawilce upiększają ziemię
i jak tu nie kochać tak pięknej pory roku
kiedy to właśnie ona swą wiosenną szatą
pokryła – szarą po zimie ziemię
Powiedz Kochanie
Helena Szymko
Powiedz Kochanie – jak daleko jeszcze
by wiosna u stóp nam rozkwitła
lasy bielały kwiatami zawilców
a majowe bzy woń rozpylały
powiedz Kochanie – jak daleko jeszcze
do letnich podeszczowych tęczy
kiedy przyroda w pełni rozkwita
a nad głowami trzmiel brzęczy
lato ciepłym deszczem nas wita
a słonce swym żarem meczy
powiedz Kochanie – na skrzydłach weny
czy długo się miłość utrzyma
nadal będzie tak silna i trwała
i nie roztopi się w słońcu
nie chcę żeby jak Ikar spadała –
w morskiej otchłani zatonąć miała
Bliscy lecz oddaleni
Helena Szymko
Ona dojrzewała w jego bliskości –
mimo że bliskość ich oddalą była
co dzień poznawała tęsknotę miłości
ze swymi odczuciami się z nim dzieliła
zawsze otaczał ją uczuciem przyjaźni
w jej sercu, co dnia szalały emocje
co dzień i noc miłość nią rządziła
wiedział o wszystkim co się z nią działo
zauroczenie – czy miłość prawdziwa
tylko czas był świadkiem tego co czuła
chwilami spokój to znów burza uczuć
i tak miesiącami ta walka trwała
pragnął ją chronić – wspierał ją słowem
zawsze cierpliwie wysłuchał
pochłaniał tę siłę która nią rządziła
i zanim się spostrzegł – jego serce
gorącym uczuciem swoim wypełniła
Koszalin – 2018 r.
Źródło życia
Helena Szymko
Źródło życia – wysycha powoli
jałową pustynią się staje
pomimo pragnienia
co tak bardzo boli
zanika nadzieja
na kropelkę wody
choć życie jest cudem
zbyt szybko upływa
obrazy wspomnień
czas rozmywa
pojemność istnień
los pochłania
niknie kryształ wody
w suchych ziarnkach piasku
potem – tylko cisza
nic już nie zaboli
Bezradność
Helena Szymko
bezradność – jak cień
za każdym z ukrycia kroczy
jak złodziej w masce
czai się na uboczu
smutek, przysłania żałobą oczy
spijając zachłannie krople nadziei
choroba płuca toczy
bezradność i strach
co złego doba przyniesie
śmierć zbiera żniwo
strach przerażenie niesie
niech to się skończy
nadziei nam potrzeba
by śmiać się jak dawniej
i żyć spokojnie
mieć dostęp – do świata i chleba
Pesymistyczne myśli
Helena Szymko
przeganiaj smutne myśli –
niech tylko radosne w sercu bywają
szarość i chłód dnia codziennego
one nas wszystkich przenikają
choć jesteś daleko – masz szczerych przyjaciół
oni myślami zawsze przy tobie
bo przyjaciele mają to do siebie
że każdy z nich jest wyjątkową osobą
swą obecnością sprawiasz im radość
dlatego zawsze czekają na ciebie
bo bardzo lubią – mieć kontakt z tobą
Czarodziejka miłość
Helena Szymko
uśpiona Tobą – tajemnicą tej nocy
miłość do mnie powraca, siłą swojej mocy
Ty wciąż mnie upajasz, miłością z czary
razem spijamy, z niej słodycz nektaru
a gdy o brzasku, słońce nas budzi
uśmiecham się do życia i do wszystkich ludzi
czarodziejka miłość, co noc ponawia swe czary
żarem namiętności, nasze ciała ogrzewa
a my za jej mocą – dosięgamy nieba
Kobieto
Helena Szymko
Kobieto córo natury –
delikatnością kobiecej duszy
koisz złe nastroje
urodą i wdziękiem
radujesz męskie oczy
jesteś pożądaniem
i pragnieniem miłości
mimo drobnej postury
posiadasz sił za dwoje
nawet gdy w sercu smutek
innych obdarzasz uśmiechem
miłością rodzicielską
otaczasz dzieci swoje
tyś ostoją w rodzinie
i przetrwaniem pokoleń
z twoją obecnością
życie i miłość – nie zaginie
Poezja uskrzydla
Helena Szymko
Poezja uskrzydla nas –
swym wdziękiem i czarem
wiedzie nas w marzenia senne
zachwyca księżycem nocą
iskrzącymi się gwiazdami
porywistym wiatrem co goni ptaki
pieszczotą ziemi o wschodzie słońca
rzęsistym deszczem gdy płacze niebo
ona miłością którą chłoniemy
z zapachem lata, lub złotej jesieni
magią słowa- wszystkich urzeka
kto raz ją pokochał nigdy jej nie zdradzi
jest jak wierna kochanka – która nie zawodzi
W życiu nie zawsze mamy fart
Helena Szymko
bo życie – to jak talia kart
rozdanie szczęściem, nie każdego darzy
wygrana w życiu, to zbyt rzadki fart
choć każdy o wygranej marzy
los tak często nas zaskakuje
jednemu zsyła radość z wygranej
innemu szczęście bezczelnie kasuje
a my – pomimo przekory losu
nawet gdy on się nam w nos śmieje
walczymy z przeciwnościami
wciąż na wygraną mając nadzieję
życie – to największy ofiarowany dar
więc dbajmy bardziej o siebie
bo każda w życiu przeżyta chwila
jest zawsze na wagę złota
starajmy się przeżyć ją tak
by nie czynić nikomu nic złego
zawsze mieć czyste sumienie –
miłością darzyć bliźniego
Co to jest szczęście
Helena Szymko
Szczęście – to zdrowie i pogoda ducha
bliska osoba która cię wysłucha
czułość i miłość matki do dziecka
deszcz upragniony, gdy ziemi posucha
szczęście – to przyjaciel gdy jesteś w potrzebie
dom rodzinny bezpieczny spokojny
i życie na świecie, bez gwałtu i wojny
szczęście – my sami sobie budujemy
wciąż dokładamy nowe cegiełki
a w chwilach zapomnienia –
wszystko rujnujemy
Namaluję Ci
Helena Szymko
Namaluję Ci mój świat –
pięknymi barwami tęczy
mnóstwo jest w nim zieleni
bo zieleń oczu nie męczy
najwięcej złotych promieni
bo rozświetlają mi duszę
króluje w nim błękit i czerwień
kolor namiętnej miłości
dużo w nim barw fantazji
która wciąż mnie ponosi
rozrasta się i raduje
dyktuje co mam pisać
czy radość kwitnie w sercu
czy smutek poraził duszę
może ukoję nimi, także i twoje serce
a może po prostu –
zamienię się w ciszę
Przeminęło z wiatrem
Helena Szymko
Kiedy byłaś ze mną – serce było pełne wiary
radośnie dni upływały, noce kwitły miłością
zanikły dawnej samotności koszmary
wypełniałaś pustkę swą osobowością
a każda chwila z tobą
wypełniona była, szaloną namiętnością
od kiedy cię nie ma – moje serce nieczułe
na wdzięki innych kobiet
tylko wspomnienia o tobie
wybrzmiewają, mej gitary dźwiękiem
przemijające chwile, odpływają w nieznane
by nie powrócić więcej
nawet ptaki wracają, z odległych stron świata
by wiosenną porą, gniazda sobie mościć
a my, bezpowrotnie oddaleni –
będziemy tylko wspominać, o naszej miłości