Odpoczynek …mój Tata
Małgorzata Orzechowska Brol
między tatarakiem
a żabim oczkiem
tafla wody zachodzącego słonka
dzień kończy się radością
drzewa pochyliły korony
w cieniu po całym dniu
odpoczywałeś TATO
korony robiły wygodne łoże
chmury podarowały Ci
różową pierzynkę
nie ma straconych chwil
po całym dniu w polu
Twoje plecy zranione
wojennymi kulami
jakże często bolały
byłam za mała by Ci pomóc
Wspomnienia nastolatki …mój Tata
Małgorzata Orzechowska Brol
nastolatka prowadzona
za rękę ukochanego ojca
tryskała radością
uczył mnie jak żyć
przytulał siedzącą na
jego kolanach
to on w nocy mnie głaskał
gdy płakałam w strasznym śnie
szczęście córeczko – mówiłeś
jest bardzo małe
nie zawsze rośnie z człowiekiem
spadające liście były
naszymi marzeniami
dla mnie pozostały do dziś
widzę Cię między chmurami
jak czuwasz nade mną
czasami wyciągasz dłoń
której nie mogę dotknąć
Łzawy lipiec …..mój Tata
Małgorzata Orzechowska Brol
los nie był dla mnie łaskawy
gdy słoneczniki zza płotu się
wychylały
myślałam że ukłony
Ci składają
ogród barwami lipca
cieszył nasze oczy
do chwili wejścia
choroby w Twe ciało TATO
rzucałam ognisty żal
na wiatrów wir
zawistny
dlaczego właśnie Ty
płakałam do księżycowej nocy
do słonecznego dnia
mój dziecięcy świat
właśnie się zawalił
Jesienny list do TATY ….mój Tata
Małgorzata Orzechowska Brol
głowę unoszę do góry
rozglądam się po niebie
ręką rozgarniam chmury
gwiazdki Twojej szukam
ona drogę do mnie Ci pokaże
byś godnie do mnie przyszedł
radość dam Ci w darze
o jakim marzyliśmy skrycie
on rozwieje niepowodzenia
gdy będziesz patrzyć w me oczy
jak ostry ból Cię zamroczy
TATO czy przeczytasz mój list
gdy czarne chmury
wiją gniazdo w moim umyśle
piszę do Ciebie kolejny list TATO
Marzenia córki….mój Tata
Małgorzata Orzechowska Brol
w dziewczęcych marzeniach
widziałam Cię TATO
jak mnie zakochaną
prowadzisz do ołtarza
śmierć mi Cię zabrała
przed czasem
w sercu mam wyryty
Twój obraz TATO
widzę go ze wstającym
słonkiem
pośród gwiazd gdy
noc zagląda w me okna
w kłosach żyta
jesiennych ziemniakach
jak mnie tuliłeś
gdy wpadłam w pokrzywy
zabrałeś ze sobą nasze tajemnice
Moje miasto… mój Tata
Małgorzata Orzechowska Brol
woda Odry
uspakaja falujące zbocza
moje miasto
Krosno Odrzańskie
tam pozostał Twój oddech TATO
w promieniach słońca
chodziliśmy
po polach i łąkach
wiatr rozwiewał nam włosy
kochałam te spacery
miałam przez te chwile
Ciebie tylko dla siebie
takie dni były dla mnie
jak sznur pereł senne
Pozdrowienia… Mój Tata
Małgorzata Orzechowska Brol
pozdrowienia jesienne
wysyłam Ci
na liściu kasztana
z kroplą rosy
gołąb ma kartkę dostarczyć
najpóźniej do zmierzchu
koperta kokardą ozdobiona
słowa wyjęte z mego serca
znajdą Cię na końcu świata
u podnóża wielkiej góry
obejrzałam się z żalu
w sztucznej wieczności
zobaczyłam Twój grób TATO
księżycu świeć co noc
najjaśniej jak się da
zrób drogę dla mej miłości
TATO TATKU TATUSIU
Kolejna strona pamiętnika…mój TATA
Małgorzata Orzechowska Brol
oczy wyszukują wspomnienia
tak blisko jestem i tak daleko
szumią fale Odry
widokiem łagodzą zmęczenie
z Twoją fotografią
idę dalej i dalej TATO
w pogodę i niepogodę
mieszkasz w moim sercu
coraz bardziej wątłe
iskierki mego oddechu
przybliżają mnie do
spotkania z Tobą TATO
od nastolatki zapisuję
strony pamiętnika
chciałam Cię TATO
mieć na własność
Mój Ojcze… O moim TACIE…
Małgorzata Orzechowska Brol
ja wiem
byłeś dobry i radosny
kupowałeś mi słodycze
bandaż na zdarte kolana
opieram głowę o chmury
jak o Twoją pierś
szukałam w niej ciepła
patrzyłam Ci w oczy
Ojcze
mój Ojcze
nie szeleszczą Ci liście
pod butami
jak Cię odnaleźć
odszedłeś tak szybko
gdzie odnajdę
Twoje dłonie
które mnie obejmowały
których już nie ucałuję
Strach… Koronawirus…
Małgorzata Orzechowska Brol
jak co dzień
księżyc nas tuli do snu
słońce nadaje życiu blask
uwięziona w domu gdzie
ściany strachem się stają
obłoki niepewności
igrają ze mną jak
wątki dobrego horroru
świat widziany przez
firankę okna jest zaćmą oczu
całego świata
na nic królewskie klejnoty
nie pomoże szlacheckie pochodzenie
w obliczu strachu
jesteśmy równi
Ta noc
Małgorzata Orzechowska Brol
obdarta z ubrania
w szaleństwie miłości
pływałam w wodzie
naszych ognistych pragnień
okryci firanką pocałunków
gwiazdozbiorem wyznań
księżyc nas podglądał
nocny pająk
z jego blasku utkał
koronkową pierzynkę
staliśmy się niewidoczni
promienie słonka
poranną rosą obmył
nasze ciała
rozjaśnił umysły
zwilżył spragnione usta
jak dobrze być tylko z Tobą
Różany ogród
Małgorzata Orzechowska Brol
zakwitły różane krzewy
w czterech kolorach tęczy
zbliża się koniec lata
w rozwianym ciepłym wiatrem powietrzu
błyszczy babie lato
piękny i pachnący to czas
jesienne róże dla
letnich kochanków
na pożegnanie
ścielą drogę opadające płatki
przeznaczone dla
nadchodzącej jesieni
karetą upiększoną
wielobarwnymi astrami
trzy kolorowe marcinki
pochylają głowę przed
królową jesieni
Różana piękność
Małgorzata Orzechowska Brol
wyłaniasz się zapachów burzą
czysta niepokalana
obłoki nad twą
tonią się chmurzą
w poświacie rana
trwasz w kroplach blasku
usłyszeć szelest płatków chcę
co ledwo się chwieją
w oddechu wiatru
cała zieleń dyszy
ująć łodygi kształt kolczasty
pragnę wilgotnymi ustami
płatkom masaż zrobię
trwaj różo
aż do przebudzenia
tak więdną
bóstwa młode
tracąc z opadłymi
płatkami urodę
Moja róża
Małgorzata Orzechowska Brol
w moim ogrodzie
trwasz
taka wzorcowa
podwójny kształt
twoje płatki
to układ sumy w koronie
lękam się
imię twoje wypowiadać
by nie stały się powszednie
oglądasz stale
moje nad tobą zdziwienie
chcę ciebie łaknąć
moja różo
wciąż wzywać
codziennie oglądać
codziennie pragnąć
jak pragnę
chleba słońca wody i soli
obraz mego ogrodu
Małgorzata Orzechowska Brol
w kwietniowy poranek
słonko złotym uśmiechem przywitało
w płatach ogrodu
gobelin kwiatowy ujrzałam
zanurzam dłonie w potoku ich pąków
aromat zapachu łaskocze mój nos
podmuchy pierwszych dni kwietnia
z nazwy wyglądu bardzo pospolite
ust maleńkie dwa wypięte brzuszki
zawsze mają na mój smutek radę
wydzielając z siebie słodycz woni
pokazują ścieżki rozmyślań
fioletowy dywan wzmaga radość serca
gdzie fiołkom do róży lub do lilii dwornej
narcyz im się nie kłania
takie drobniutkie i skromne
same sobie urodę zapewniają
wszystkie inne kwiatów zapachy
swym aromatem tworzą inny świat
Zapach wiosny o poranku
Małgorzata Orzechowska Brol
majowego poranka
po nocy deszczowymi
perłami zroszone
pokazują się obudzone
główki fiołków
za górą srebrny księżyc
zamknął senne oczy
gdy w wilgotnej dolinie
kolor fioletu cicho
pelerynę rozkłada
fiołkowa ziemia
oddycha głęboko
wyzwolona po długim
zimowym zakazie
miękka i czuła tkliwość
wnika z powietrza
w ludzkie dusze
Bzy
Małgorzata Orzechowska Brol
zakwitły bzy w majowej porze
z nich biorę wzór urody
na widok ich bieli świat odmłodniał
stroją się liczne kwiateczki bzu
niczym welon panny młodej
biel olśniewa wszystkich
czuć zapach choć ukryty
w dużych zielonych liściach
nie w tak wysokiej są cenie
jak perły z Oceanu
co roku ich widok cieszy
do intensywnego zapachu
pszczółki lgną rojem
mama gdy dzieckiem byłam
z bieli bzu nam wianki
plotła z miłości swej
tata pod krzewem pachnącym
obłokiem rozlicznych białych kwiatów
ławeczkę postawił wyrzeźbioną
znużony po dniu pracowitym
z uśmiechem odpoczywał
Biały zapach
Małgorzata Orzechowska Brol
dziś zapachniało biało
wonność
od tygodnia mocniejsza
bielsza od bieli stokrotek
taka kobieca kusząca
czekam na noc
gwiazdami mnie zasłoni
stanę się jaśminem
w zielonej sukience
z białym wieńcem na głowie
widzę świat
biegnie przed świtem
przysiada na chwilę
wzdychając