Uczucia
Helena Krystyna Szymko
uczucia odradzają się – jak Feniks z popiołów
wskrzeszane dotykiem pragnieniem czułości
odtąd w naszych sercach pustka już nie gości
radość nas rozpiera chęć mamy do życia
a nasze marzenia wychodzą z ukrycia
pragniemy przy sobie mieć kogoś bliskiego
obdarzać czułością i być blisko niego
uczucia dodają ludziom wielkiej siły
bo kiedy pokochasz – świat staje się milszy
czasy takie…
Elżbieta Andrzejewska
W czasie dziwnie nowoczesnym
ludzie przed czymś się chowają
są co prawda na fb
lecz bliskości nie doznają
kiedy AI przybędzie do nich
kawę poda talerz zmyje
i wygoda ta wygoda
dziś zbyt cenna no bo zamiast…
coś zabierze, coś zepsuje
nie pomoże łapka w górę
i serduszek trzy tysiące
zamiast ciała jakiś robot
nie zastąpi tej bliskości
która ciepłem swym ogarnie
noc i ranek i południe
spacer
Elżbieta Andrzejewska
Starych marzeń czas już minął
a w kokardach myśli dobre
uwieczniają tu i teraz
fotografią wielu znaczeń
Jest wileńskiej ziemi przesmyk
i Mazowsza ciepła nuta w tej krainie wierzb
żuławskich
menonitów stara sztuka
są wyjazdy do Afryki i Sahary ciepły piasek
dróg tak wiele już przebytych
do przybycia wąska droga
światłem jasna
tym od Boga
Otuleni słońcem
Helena Krystyna Szymko
Otuleni słońcem – pieszczeni pocałunkami lata
chłoniemy – otaczające nas cuda przyrody
z uśmiechem na ustach radością w duszy
wtapiamy się w jej czułe objęcia
czerwiec – nastraja nas pozytywnie
upaja zapachem roślin i kwiatów
pieszczonych złocistymi promieniami słońca
zachwyca urokiem cudownych krajobrazów
najbarwniejszą szatą letniej przyrody
która wycisza, koi nasz umysł i rozjaśnia myśli
raduje oczy – które chłoną cały ten urok
którym obdarowuje nas natura
srebrzyste fale morza – chłodzą nagrzane ciała
natura zadziwia nas różnorodnością
a nasz piękny Bałtyk oraz rzeki i jeziora
zachęcają do pławienia się – w te upalne dni
w kojących falach chłodzącej morskiej wody
Radość zwycięzców po wyborach 2025.
Antonina Marcinkiewicz
Od rana do nocy
od nocy do rana
Tusk im z ust nie schodzi
w różnych odmianach
jak ważna być musi jego osoba
tylko o nim godzinami
programów ozdoba
formy poetyckie jednakie u wielu
satyra dominuje bez sensu i celu
jak dzieci z podwórka
zza płotu sąsiada
wykrzykują śpiewają
co na mózg im siada
scenki rodzajowe teatrzyk dziennikarzy
bezsensowne i malutkie
brak logiki parzy
zamiast rozważać jak Polskę zjednoczyć
dyskutują recytują jak koalicji
pluć w uszy i w oczy
po kilku takich spektaklach
najniższego sortu pogubiłam się
i nie wiem już kto świeczkę Bogu
kto ogarek czortu
Zapach sosny
Ewa Walentyna Maciejewska
już zapomniałam jak pachną sosny
rześkim porankiem snu eteryką
żywicznym blaskiem nutą radości
wibracją ziemi pod słońca strugą
na brzegu myśli przysiadł cień lasu
w progu zielonej czułej nostalgii
splatamy dłonie w ptasich sonetach
tajemnic leśnych baśniowej magii
błękity chabrów uchylą nieba
miękkie jaśminy i pocałunki
miłosne szepty wiatrem we włosy
na skórze deseń krótkiej sukienki
nim dzień nastanie nim brzask rozkwita
wystarczy minąć miasta horyzont
zostawić z tyłu murów kolosy
by wpaść jak w sidła w zapachy sosny
Śniadanko
Marcin Olszewski
Jeszcze masz zamknięte oczka. Głowa, ciało w Krainie snów
Gdy w kuchni krzątam się, by sprawić Ci poranną niespodziankę
Taca ze smakołykami miękko ląduje na brzegu łóżka. Herbatka?
Czy kawusia? Wszystko gotowe. Czekam na Twoje przebudzenie
Spokój oddechu. Czekam. Zapachy przekraczają granicę Twego noska
Wonie opanowują Krainę Twoich Snów, by rzec „zobacz, niespodzianka!”
Powoli otwierasz oczki. Nowy dzień. Czerwień bukietu kwiatów
Na białej kołdrze. Śniadanko, które zrobiłem chcąc dać Ci przyjemność
Patrzę jak jesz, zadowolona. Twój uśmiech moją nagrodą. Uwielbiam
Karmimy się. Smak jedzenia, tak, ale większa rzecz, iż możemy zjeść
Jeść razem. Popatrzeć na siebie. Pomilczeć w uśmiechu. W pocałunkach
W łyku herbatki, kawusi. We wszystkim tym co możemy sobie dać
Na śniadanko
Czerwcowa pora
Bronisława Góralczyk
Czerwcowa pora przyszła już;
pora bławatków w łanach zbóż
i pora kwiatów w trawach łąk,
i czas splecionych, młodych rąk.
Ogród truskawką sypnął w krąg,
szpaka z czereśni przegnał drąg,
a zapach fiołka nęci tak,
aż czasem tchu nam nieco brak.
Młodym już lato w duszy gra;
świadectwo w ręku uczeń ma…
Nadszedł radosny czerwca czas;
czeka już rzeka, czeka las.
Gliwice 04.06.2025 r.
Okruchy miłości.
Antonina Marcinkiewicz
Zbudzisz się ze snu
przetrzyj oczy
spójrz jak pięknie dookoła
przywitaj kwiaty
pozdrów obłoki
podziękuj Bogu za szczęśliwą noc
uśmiechnij się w lustrze do siebie
krzyknij głośno – kocham cię-
– kocham mój dom i Polskę –
naprawiaj błędy
naucz się wybaczać sobie i innym
podaruj okruch miłości światu
byś piękniej mógł przeżyć
swe życie
uśmiechaj się do ludzi
mniej będą bolały opadające skrzydła
a ludzie nie zauważą twoich zmarszczek
Śmierć z miłości
Liliana Robaczewska
Czy umrzesz ze mną dzisiejszej nocy?
Dzisiejszej nocy dla miłości,
Po śmierci doczekamy się jedności,
Dwie dusze połączą się w jedną,
Duszę nad wyraz piękną,
Piękną – jak ty mój kochany,
Dołącz do mnie, gdy zamkną się me oczy,
Daj mi posłuchać twej duszy,
Twego serca, gdy życie się kruszy…
Dominik
Liliana Robaczewska
Twe imię święte – święte jak twa dusza,
Dusza, która jest czysta jak krew świeża,
Pęknięta, jak serce me gdy cię nie ma,
Tyś jak blask księżyca nocą,
Wpatruję się w ciebie,
jak oświetlasz drogę mą.
Bez ciebie życie jest pustą mgłą….
Bez ciebie nie ma życia – ani mego bycia..
Daj mi schwytać twą dłoń i uleczyć rany,
które ci zadano.
Mimo że świeże bo zadane nie tak dawno.
Rany świeże jak Rosa rankiem.
Tyś mą muzą, melodią mego serca.
Grasz jak piękna orkiestra,
bo twoja dusza piękna i czysta.
płonące pole
Ewa Maciejewska Maciejewska
tam gdzie cisza głaszcze serce
gdzie wiatr przysnął pośród zbóż
szkarłat maków łan zapalił
płoną płoną u mych stóp
czuję ogień na policzkach
ustach udach i ramionach
sypią opium drobne płatki
narkotyczny szał na skroniach
nie zatrzymam tego ognia
już oplata wszelkie zmysły
drżą płomienie w malachitach
spraw by czary te nie prysły
poematu drobne wersy
ziarnem wypełniły wenę
pieszczą myśli szyk jedwabiem
płonę w makach z tobą płonę…
Po bitwie
Maciej Jackiewicz
Żeby kogoś opluć nie potrzeba śliny
by oczernić nie potrzeba nawet błota
bo poczucie winy to już żadna cnota
przerzucają własne grzechy oraz winy
Każdy z nas jest ulepiony z innej gliny
znów traci na wartości słowo: patriota
kto krzyczy teraz co za wstyd i sromota
my przecież jesteśmy jak z jednej rodziny
Kraj znowu podzielony jest równo na pół
nie każdy jest szczęśliwy ze swego losu
bo życie jest często niczym ruletki stół
Ze zgniłej kapusty nie zrobisz bigosu
spytaj kowala -lemiesze na miecze kuł
kto pragnął ci odebrać prawo do głosu
czerwiec
złodziej