Halickie
Marek Górynowicz
z braku morza łyżka tranu
na czerwonym niebie
kilka chmur w poświacie sennego wieczoru
świeżo domalowane mewy
mijają się na skraju horyzontu
poeci przeciskają się między wersami
lipiec czy sierpień
fale w kolorze trawy odrosną jeszcze raz
zapach deszczu wybudzi zieleń
w oknach mruczą koty
iluzja samotnej plaży szarpie noc
księżyc wędruje na wpół z gębą rozpiętą
w kolorach Turczyna
Marek Górynowicz
kiedy kwitnie lato
nasze sformatowane ciała
siedzą na łąkach szczęścia
kwiaty domalujemy później
będą w ciepłych odcieniach
intymnej miłości
w hermetycznym zielsku
grają konie polne
echo traw rozwija się w powietrzu
zasłaniam ręką niebo
nim zgaśnie słońce
adoptujemy nasze pragnienia
z umiarem
a może noc
Marek Górynowicz
a może morze
jesteśmy sami
bez uniesień bez fal namiętności
noc otula nas rybim ogonem
łuszczą się sny rozmaite
zimno drapie się za głowę
panele podłogowe imitują
mokry piach i senną plażę
na odludziu
chore zatoki dokuczają nieobecnym
dryfujące myśli wyrzuciło na brzeg
zrywamy się zachłannie
każdy w swoją muszlę
zapatrzeni w ( obraz i koty)
Marek Górynowicz
w oknie
przemija dzień
pijemy ten herbaciany wieczór
na rozsypanych puzzlach
w strukturze późnego nieba
odgłos żurawi
i grafitowe chmury
resztę kolorów
pozbieramy jutro
jeszcze ostatni łyk słońca
zobacz siny wiatr
rozrzuca pierwsze sny
marcowe koty
przeżywają
swój pierwszy romans
kolorowanka
Marek Górynowicz
dzień otwiera słońce
przewraca się na wszystkie strony
marudzi w pejzażu
jeszcze niewyspany
rozmawiamy o zieleni
o kolorach niemożliwych
w żyłach płynie rzeka
słów niewypowiedzianych
w odmłodzonych wierszach
mruczy kot lecą żurawie
nie marudzę
układam wersy z pluszowych zabawek
kolorowanka
Marek Górynowicz
dzień otwiera słońce
przewraca się na wszystkie strony
marudzi w pejzażu
jeszcze nie wyspany
rozmawiamy o zieleni
o kolorach niemożliwych
w żyłach płynie rzeka
słów niewypowiedzianych
w odmłodzonych wierszach
mruczy kot lecą żurawie
nie marudzę
układam wersy z pluszowych zabawek
dobranocka
Marek Górynowicz
rozpycham się między snem
a tobą
w oknie naprzeciw
twarz świeżej paprotki
księżyc fermentuje noc
śpimy na twardych kropkach
stand-up
lucyfer przełamał mój wstyd
biegam jak oparzony
mleko się wylało
zbierasz kożuch
i napęczniałe słowa
na dobranoc – dobry wieczór
miś pluszowy śpiewa nam
Malaga
Marek Górynowicz
a kiedy odnaleźliśmy klucz
Chrystus stał przed drzwiami
słońce wyczekiwało po drugiej stronie
cień naszych ciał błądził w oddali
i tylko dzwon w katedrze uśpiony
recytował zagubione wiersze
Picasso malował wiatr w kolorze bugenwilli
ukryłem się w twoich marzeniach
w smaku parzonej kawy
w oddechu błękitu morza
w ziarenku piaszczystej plaży
to nie jest obraz
Marek Górynowicz
tej nocy wędrujemy nieobecni
na uliczkach błyszczą pomarańcze
w kompozycji snu flamenco
kolory mijają się wzajemnie
smak wina całuje nasze usta
zza księżycem jest most
tam kochają się niezameldowani
spójrz na to z innej perspektywy
za chwilę przytulę cię wierszem
i nie patrz kotom w oczy
bo będą ślepe
między stacjami metra
Marek Górynowicz
karmisz mnie piersią
anielico z ułamanym skrzydłem
kolejny raz ulegasz ograbionym
wygłodniałym wędrowcom
to takie nieestetyczne
kiedy ktoś gubi twarz i duszę
szczególnie w pędzącym metrze
na pierwszej stacji
latający talerz z powszednim chlebem
głodni odfrunęli w nieznane
w porannym orędziu malujesz słowa
litość zapomni o naszej bluźnierczej nocy
jak niewidoma bogini klękasz przed obrazem
kto zamyka oczy aniołku
zostaje okradziony z własnego sumienia