Grudzień Helena Krystyna Szymko grudzień godnie stąpa w butach ma ostrogi – paraduje w białej szacie mrozi rzeki i jeziora dmuchnie śniegiem prosto w oczy zaczerwieni uszy nosy skuje mrozem wszystko wokół bielą wszystko pomaluje taka przecież jego rola żeby … Czytaj dalej →

Zima Helena Krystyna Szymko bieluśkim śniegiem – spłynęła z nieba perlistym całunem otuliła ziemię puszystym puchem pokryła drzewa szkliste kwiaty do szyb przypina malując na nich misterne wzory gdy jedne kończy inne zaczyna okazując przy tym swoje humory szaleje dmucha … Czytaj dalej →

Oddaleni Helena Krystyna Szymko czas od siebie nas oddalił lecz pomimo tego – moje myśli wciąż szukają ciebie w dali to co było między nami można nazwać magią bajką czas jest jednak nieugięty mknie jak wicher nad głowami w naszych … Czytaj dalej →

Teraz kocham Cię spokojniej Helena Krystyna Szymko teraz kocham Cię spokojniej – jak spokojne wody oceanu pieszczone południowym słońcem jak letni powiew wiatru muskający mój policzek kocham Cię bez bólu i bez strachu że mi znikniesz pozostawiając w duszy pustkę … Czytaj dalej →

Listopad Helena Krystyna Szymko w listopadzie – wszystko zamiera giną kwiaty i zieleń uwiędłość je pożera wciąż zimny i zapłakany najsmutniejszy z miesięcy w nostalgii zakochany czasu ma już niewiele na swoje panowanie do snu już sobie posłanie ścieli na … Czytaj dalej →

Gdy cię pozyskam Helena Krystyna Szymko w twych pocałunkach – chcę tonąć bez końca twojego ciała być wiernym oddechem twoich myśli popłynąć strumieniem i twojego serca odbijać się echem a gdy pozyskam ciebie całego i twojego wzroku stanę się spojrzeniem … Czytaj dalej →

Jesień Helena Krystyna Szymko drobnym deszczem – wybrzmiewa na szybach pożegnalną jesienną piosenkę już nie tak ciepłą słoneczną złocistą lecz bardziej szarą i aurą dżdżystą niebawem wtuli się w ziemi łono i zaśnie – na długie zimowe miesiące skłaniając nas … Czytaj dalej →

Świetlista droga Helena Krystyna Szymko śmierć – na zawsze pozostawia w nas trwały ślad ostateczna utrata bliskiej osoby promieniuje żałobą i smutkiem serce szkatułką wspomnień zawiera z życia złe i dobre chwile śmierć – to wyzwolenie od choroby i bólu … Czytaj dalej →

Śmierć Helena Krystyna Szymko z czułością tuli swoje ofiary – pocałunkiem piołunu pieczętuje sine usta w czerń przyodziana tajemnica wiecznego mroku wciąż zbiera żniwo wiodąc – ku przeznaczeniu

Spacer wśród gwiazd Helena Krystyna Szymko podaj mi dłoń – pozostań przy mnie maluj mi słowem obraz miłości ja nie chcę z marzeń wracać na ziemię jesteś tęsknotą serca radością nigdy nie znikaj z pola mych marzeń pieść mnie codziennie … Czytaj dalej →

Planeto Ziemio Helena Krystyna Szymko karmisz nas energią życia – otulasz płaszczem nadziei jesteś opoką całej ludzkości niebieskim ciałem we wszechświecie skąpana w deszczu pachniesz świeżością urokiem przyrody onieśmielasz porami roku barwisz swe obszary bieluśkim śniegiem zimą powielasz chłodzona wichrami … Czytaj dalej →

Jesień Helena Krystyna Szymko zmieniają szatę jesienią drzewa – jaka różnorodność – a ileż odcieni jeszcze nie słota a już w blasku słońca tak się rumieni snując babiego lata welon bez końca tak hojnie obdarza przyroda miesiące by swym urokiem … Czytaj dalej →

Głód miłości Helena Krystyna Szymko jestem tak głodny miłości – że serce moje wciąż krwawi myślami błądzę w mroku na co mnie jeszcze życie wystawi samotność mnie już męczy życiem jestem znużony czuję się prawie zerem w miłości wypalony wciąż … Czytaj dalej →

Potęga przyrody Helena Krystyna Szymko przyroda – urokiem ujmuje pięknymi barwami zachwyca słońce na na bezmiernym nieboskłonie złotą łuną bezkres maluje ziemia – każdą porą roku inną szatę przywdziewa ukazując nam cuda przyrody i przeróżne świata pejzaże wiedzie nas w … Czytaj dalej →

Upojenie Tobą Helena Krystyna Szymko w twoim czułym spojrzeniu – niezbadana głębia tajemnic moja dusza wciąż głodna ciebie nie pozwól, by uschła jak liście w czerwieni czar twoich ust, wprawia mnie w drżenie delikatny dotyk twoich rąk – przenika dreszczem … Czytaj dalej →

Gdyby tak można było Helena Krystyna Szymko zajrzeć w głąb ludzkiej duszy – wyczytać z oczu przemyślenia wyprzedzać przepowiednie by chronić planetę Ziemię gdyby tak można było – zapobiegać skutkom nieszczęść i ludzkiej tragedii bylibyśmy jak bogowie Olimpu na Parnasu … Czytaj dalej →

Złota jesień Helena Krystyna Szymko złota jesień – jak co roku jak młode dziewczę się płoni dzikim bluszczem opleciona barwi jabłka na jabłoni na ławeczce młodą parę liśćmi z drzewa obsypała tu i ówdzie nić pajęczą z babim latem posplatała … Czytaj dalej →

Miłość prawdziwa Helena Krystyna Szymko miłość prawdziwa – jak kropla bursztynu kryje w sobie piękno minionego czasu barwiąc obrazy przeżytych najpiękniejszych chwil jak kropla bursztynu tuli w sobie mikroskopijne cząsteczki przeszłości tak miłość prawdziwa – wypełnia nas bujnością doznań i … Czytaj dalej →

Jesień życia Helena Krystyna Szymko jeszcze nie czas – by strugi łez po twarzy nam spływały jesień życia wciąż kwitnie mimozą i wrzosami tyle jeszcze dni miesięcy nawet lat przed nami serce – wciąż łaknie miłości krew burzy się w … Czytaj dalej →

By godnie żyć Helena Krystyna Szymko wolność – to szansa by godnie żyć pośród uczciwych ludzi być dostrzegać dobro unikać zła wolnością prawda dla każdego z nas brak zakłamania i serca dar wolnością – uczuć naszych czar brak nienawiści upodlenia … Czytaj dalej →