Żórawie
Helena Krystyna Szymko
Powitałeś mnie – ciepło
z radosnym błyskiem w oku
jest w tobie tyle młodzieńczego uroku
siedzimy zapatrzeni w oceanu dal
jak magicznie woda się mieni
a żurawi sznur – przecina
w samotności niebo bez chmur
zasłuchani w wody szum
przytuleni – spoglądamy
na odległe strome ściany skał
Jak Cię nie kochać
Helena Krystyna Szymko
Powiedz – jak cię nie kochać
skoro serce samo ku tobie się skłania
ciało spragnione twego dotyku
aż ciśnie się do kochania
nawet chwilowe twe pojawienie
wprawia je w słodkie drżenie
co dzień co noc – maluję
w myślach związane z tobą
najskrytsze fantazjowanie
słowa przesyłane z czułością
dają duszy ukojenie
serce nie pyta o zgodę
samo wie co dla nas najlepsze
nocami tuli do siebie
spragnione dotyku dłonie
na zachłanność pocałunków
daje ci przyzwolenie
a każde pojawienie –
wita z radością i miłością
11 LISTOPADA – NARODOWE SWIĘTO NIEPODLEGŁOŚCI
Helena Krystyna Szymko
Tęsknotą jesteś Ojczyzno –
choć tak daleka wciąż sercu bliska
wspomnieniem do ciebie wędruję
do tych łąk zielonych trawą pachnących
drzew owocowych – kwieciem zdobiących
stron rodzinnych które miłuję
i polskiego nad głową, bezpiecznego nieba
tyś daleko za morzem –
gdzie najpiękniejsze polskie kwiaty
stokrotki i maki łubiny bławaty
na ziemi ojczystej wyrosły
urokiem swoim witały mnie każdej wiosny
ta ziemia piękna i żyzna
na zawsze pozostanie mi bliska
bo to jest Niepodległa Polska
jej godłem Orzeł biały
na barwach biało czerwonych –
to jest moja Ojczyzna
Cóż silniejszego
Helena Krystyna Szymko
Cóż silniejszego –
może być nad miłość
gdy chwyta serce
w objęcia ze stali
my przy tej mocy
tak bezwolni i mali
poddając się sile
uczuciu kochania
co pragnieniami
świat cały przysłania
szaloną namiętnością
spala umysł i ciało
bez opamiętania
jak spragniony wędrowiec
w stadium bezsilności
spragniony kropli wody
tak łez słona rzeka
pochłania swym nurtem –
tonącego z miłości
Jesienny zmierzch
Helena Krystyna Szymko
Zamarły drzewa – w jesiennej ciszy
powiewu wiatru wcale się nie czuje
śpiewu ptaków prawie się nie słyszy
słońce – ubarwiło dnia melancholię
przystrajając wierzchołki drzew
w złotorudą kolię
za chwilę zniknie za horyzontem
noc wszystko osnuje tajemnicy mrokiem
a niebo – granatu zasłoną
gwiazdami upstrzoną
Babie lato
Helena Krystyna Szymko
Już babie lato osnuło krzewy –
słońce blaskiem nadal czaruje
drzewa barwną szatę przybrały
morze leśnych koron złociste
dywan z liści snujący się wokół
złota jesień wciąż nas raduje
dopóki listopad nie zmyje jej deszczem
a potem, zima sroga odwiedzi
lecz do tej pory, spacerujmy do woli
korzystajmy ze złotej jesieni
bo w takie dni – nie powinno się
w domu siedzieć
Jesień
Helena Krystyna Szymko
Pozostań z nami złota pani –
daj nacieszyć się barwami
ukazując swoje wdzięki
zdobić będziesz krajobrazy
jakby malarz wymalował
najpiękniejsze twe obrazy
nie kryj się złota jesieni
pozwól nam cieszyć się sobą
zatańcz w swojej barwnej szacie
byśmy mogli cię wspominać
po upalnym pięknym lecie
zatańczymy razem z tobą
w blasku słońca obereczka
pod butami suche liście
a wiatr, będzie tańczyć z nami
i wywijać zamaszyście
po ogrodach i po polach –
rozdmuchując barwne liście
Gniew Planety
Helena Krystyna Szymko
Nasza Planeta – daje znać o sobie
od zarania czasów gniewem się unosi
pomimo znaków że klimat się zmienia
nic nie robimy – ignorujemy jej przypomnienia
może się ludzkość wreszcie obudzi
i zacznie dbać o miejsce na Ziemi
bo kataklizmy które nas nachodzą
pochłoną wszystko cośmy zgromadzili
dobytek życia istniejących ludzi
niebo śle żar lub łzami deszczu płacze
a łzy jego płyną z ludzkim dobytkiem
pozostawiając po sobie tylko zniszczenie
więc – niewiele czasu już nam pozostało
zacznijmy chronić Planetę Ziemię
Przebudzenie
Helena Krystyna Szymko
Jeszcze nie tak dawno – kwitło w sercu
najcudowniejsze z przeżyć
to ty sprawiłaś – odmieniłaś szare życie
wypełniając pustkę w moim sercu
szukałem jej w każdym czułym uśmiechu
lecz serce czekało na więcej
pragnienie z każdym dniem wzrastało
budziły się zmysły dawno już uśpione
aż pewnego dnia pojawiła się Ona –
zajaśniała osnuta mgiełką tajemnicy
stała się najcudowniejszym życia spełnieniem
teraz jest jak bajka we wspomnieniach dziecka
a była – najpiękniejszym życia zdarzeniem.
Zawirowania uczuć
Helena Krystyna Szymko
Miłość w nas nie przemija –
ona się z nami droczy
nieważne że nie ma cię przy mnie
w sercach nadal żar płonie
i szklą się z tęsknoty oczy
bo miłość jest nieśmiertelna
u nas rozkwitła w ciszy
żywiła się słów słodyczą
naszych serc melodią była
nawet gdy jesteś daleko
w myślach mnie swoich słyszysz
bo to co nas połączyło
to nie tylko serdeczna przyjaźń –
lecz także szalona miłość