Żywiołami poezji Mariana Siedleckiego są morze i miłość. Dla lirycznej erupcji tych żywiołów głównym impulsem jest tęsknota, przemożna tęsknota za tym, co utracone i co dla rekompensaty z nawiązką zostało wyidealizowane, wysublimowane do absolutu.
Miłość jest w jego liryce ustawicznym rzeźbieniem kształtu kobiecej doskonałości, tej w której podmiot mógłby sobie zaskarbić całkowite spełnienie tak zmysłowe, jak i duchowe…

Stanisław Nyczaj
Fragmenty Słowa Wstępnego

Fragmenty wierszy

Morze i człowiek
morze jest moim zwierciadłem
we wzburzonej fali
gdy toczy się głucha
słyszę jęk niemej skargi
pełnej dzikiego wejrzenia

* * *

Rozterki marynarza
moją duszę w ciszy zamkniętą
w samotność zapakowaną
do ciebie wyślę
a ty ją przyjmij
jak baśń księżycem lśniącą
albo
lepiej nic nie mów
słowami nie rań

* * *

Statek i ja
nimfo morska
która wschodzisz ponad oceany
pomyśl o mnie gdy w pełne może wyjdę
dzisiaj dzień załadunku buczą syreny
zgrzytają żurawie ogromne i portowe dźwigi
gdyby cnót skromnych był pełen ten statek
to byłby bardziej pełny niż orzech laskowy
nim rzuci go wiewiórka z drapieżnych drapieżnych łapek

* * *

Na plaży
samotna plaża
morze
i ja…

szelest piasku
rozmowa Fal
bezgraniczna przestrzeń
mewa na horyzoncie

to tylko cisza
morze
i ja…

FORMULARZ ZAMÓWIENIA
20 zł z przesyłką

[contact-form-7 404 "Not Found"]