My
Danuta Gościńska

My
Jakimi tory podąża świat,
Wolna myśl, bieg swój zawraca gdzie – my.
Gdy grzebiąc okiem w cmentarze,
bez prawdziwej uczciwej pomocy.
Błądzimy w gąszczu zła.
Niedolą tłumów, buntem pędzimy,
prawie do nikąd tłumem krzycząc.
Rok się kończy ,
niewolę ludowi zgotowali,
w domach pozamykali,
Policja strasząc.
Świat musi się obudzić,
błysnąć zjednoczyć!
Bo nasze jutro-
to zdrowi i młodzi my.
Noc musi zblednąć!
A starcy mrą…
Mammony –
wyrzec musimy się my!