Erotyk dla białej damy
Zygmunt Jan Prusiński

EROTYK DLA BIAŁEJ DAMY

Gabrieli Sieradzkiej

Motto: Tylko ty jedna nazywasz mnie wieszczem…

Listopadowy początek. I wiersz jest początkiem
nigdy nie skończonym, mógłby inaczej wyglądać
w każdym innym lustrze. Tak jak ty Gabrielo –
miłości moja w wierszach, codziennie układasz
swoje włosy by się przypodobać ptakom.

Czy można połączyć te materie, dwie naraz
a jednak różne dwa odbiory z twego białego ciała,
miłość metafizyczną z fizyczną? Odbieram cię
jak wybraną gwiazdę z nieba. Przyroda we mnie
jest podobna jak cztery pory roku…

Roznamiętniony łączę się z twoim roznamiętnieniem.
Suszy nie ma, jesteśmy tacy dojrzali, owoce nasze
jedynie są dekoracją dla sztuki. Choć w świecie snu,
raz przychodzę do ciebie, a raz ty przychodzisz
do tej małej chatki w Kolczastym Lesie.

Iskrzysz – słyszę dźwięk rozpalania w tobie płomieni.
Moje ręce jak zdolny dyrygent układają nuty orkiestrze,
rozwidniasz się w ciemności – nie błądzę, wiem
dobrze gdzie szukać delikatnych spoiw w tobie, i tam
wpisywać się w Rzece Namiętności – erotycznie.

2.10.2010 – Ustka
Wtorek 4:42

Wiersz z książki „Niebieski blues”