powtarzalne to co niepowtarzalne
Janusz Strugała

powtarzalne to co niepowtarzalne
niebo gra swoją rolę
kłębią się ostatnie minuty dnia
zobowiązane tajemnicą

bezdomne statki woda przytula
chucpą podmuchów brak
wyuzdanym śladem snuje się słońce
usypiania natury to znak

kamienie zipią na gorąco
piasek na plaży rani stopy
noc wychłodzi ścieżki
zimną wodą wypieści

racjonalne losu koleje
uroczo baśniowo kopertę zamyka
ostatnim tchnieniem napoi
każdy koniec w duszy zaboli