Euforia
Bronisława Góralczyk

Spoglądam w niebo, i co widzę:
na chmurze siedzi chłopak młody
i w dłoniach trzyma chyba rydze;
lecz potem zrzuca je do wody…

Bo nad jeziorem obłok płynie,
a grzybów chłopak wprost nie znosi.
Zaś tu, w błękitnej chmur krainie,
chętnie o mannę by poprosił.

Lecz kiedy minął czas podróży
i pora przyszła zsiąść na ziemię,
młodzian się magią wręcz posłużył,
bo z nieba nagle spadło siemię…

Co tu się dzieje, czyżby czary?
Ten chłopak dziwnie mi wygląda…
on stał się raptem jakiś stary,
więc podejrzanie nań spoglądam.

I tak ni stąd, ni nawet zowąd
do głowy przyszła mi historia
z widokiem nieba, z chmurą ową
oraz chłopakiem… Euforia!

Mogę tak długo opowiadać,
lecz to zbyteczna jest opowieść…
bo ja tak lubię o czymś gadać,
a prawdy o tym – trudno dowieść.

Gliwice 14.08.2022 r.