Poetyka nieba
Janusz Strugała

zagraj ze mną na jedną nutę
zobaczymy to co nierzeczywiste
w mojej głowie
rozpal ognisko uwielbienia
łzy jak krople miodu spłyną
brylantową zorzą na nocnym niebie
wypełnisz żółtymi kłosami
żyzne pola i łąki
będziemy stąpać drżącymi stopami
z pełnych kłosów upleciesz wianek rozkoszy
będziemy gubić nasiona jak nuty
na pięciolinii czułych szeptów
księżyc zmieni poetykę nieba
wyciszy struny i flety
podziękujemy przeznaczeniu
bukietami uczuć wyścielimy noc