My, ludzie
Izabella Teresa Kostka

MY, LUDZIE (Noi, Umani)

My, Ludzie, poroniliśmy Dobro
adoptując podstępnego potomka Zła,
przykuleni u stóp złotego posągu
żyjemy oślepieni fałszywym blichtrem.

Od dnia Wieży Babel skazano nas na płacz
zamknięty w wersach cudzoziemskich jęków,
poróżnieni przez kolory naszej ludzkiej skóry
zabijamy własnych braci nawet w imię wiary.

Jesteśmy jak małe mrówki, bez znaczenia
dla nieograniczonej potęgi wielkiego Wszechświata,
wyczerpani na drogach przesyconych krwią,
która użyźnia ziemię każdego narodu.

Nigdy nie odkupimy okrutnych grzechów
popełnionych przez wieki naszymi rękoma,
zadowalamy się odpadkami z codziennego czyśćca
pozostając na zawsze “łudzącymi się dziećmi”.

I w proch się obrócimy
służąc za pokarm dla rozkwitających pokoleń.

Izabella Teresa Kostka
Tekst oryginalny w języku włoskim z książki dwujęzycznej włosko-polskiej “Si dissolvono le orme su qualsiasi terra (Rozmywają się ślady na każdej ziemi)”. CTL Editore 2017, diritti riservati