ZAKWITNIJ RAZ JESZCZE
Izabella Teresa Kostka

ZAKWITNIJ RAZ JESZCZE

Miłości ty moja co się zatraciłaś
jak ciężarne zboże u schyłku deszczowego lata,
nie pamiętam już smaku twych dojrzałych ziaren
ani słodkiej linfy dorodnych gałęzi.

Zagubiłaś się na polach nieoranych latami,
nawiezionych smutkiem i codziennymi łzami,
zroszonych potem i trudem szarzyzny
zadomowionej w nudnej i żałosnej rutynie.

Miłości ty moja, tak delikatna,
ulotna jak życie kwiatu paproci,
chcę cię zachować w zakamarkach duszy
strzegąc na wieki od zapomnienia.

Zakwitnij raz jeszcze na progu jesieni
wśród mych pierwszych zmarszczek
i pożółkłych liści.

Fragment z książki dwujęzycznej “Rozmywają się ślady na każdej ziemi” CTL Editore Livirno 2017 (Włochy)

Izabella Teresa Kostka prawa zastrzeżone