Adami i Ewa
Maciej Jackiewicz
Chodzi Adam w raju rozgląda się bezradnie
spojrzał najpierw na prawo potem na lewo
całkiem tutaj spokojnie a nawet tak ładnie
myślał przysłuchując się anielskim śpiewom
Wtem dziewczyna mu wpadła w ramiona
– cześć Adam mogę być twoja jestem Ewa
– skąd ty tutaj taka piękna i cała obnażona
– ja spadłam z tamtego zakazanego drzewa…
Stanislaus Augustus
Marcin Olszewski
Gdy Lokaj czasu swym kluczem złotym
Dwunasty otwiera apartament
W przydrożnej kuźni stukają młoty
Ja sięgam po pióro i atrament
Z kominka bije ciepło przyjemne
Mój wzrok utkwiony jest w płomień świecy
Objawią się w głowie myśli tajemne
Jakich nie znali Rzymianie czy Grecy
Serce me niczym stara szuflada
W której zamieszkał kurz z dawnych lat
Tu rozum powoli wszystko układa
By wciąż nie patrzeć w ten przeszły świat
Nie zawsze piszę o własnych sprawach
Godna uwagi kobiety uroda
Czasami bywam na hucznych zabawach
Panie Rejtanie koszuli nie szkoda?
Wiatr zdmuchnął świece i okno zatrzasnął
Drewniane kłody ogień stłumiły
Na moim miejscu inny by zasnął
Po schodach ciężkie kroki dudniły
Chłód dziwny czułem na całym ciele
Nikogo przecież nie zapraszałem
Może śmierć z kosą mi dzisiaj pościele?
Ani na moment się nie poruszałem
Ktoś jakby przeniknął drzwi tego pokoju
Czyżbym wywołał ducha jakiego?
Ja dziś do żartów nie mam nastroju!
“A zatem wyganiasz monarchę swego?”
Stanisław August czy dobrze słyszę?
“We własnej osobie mój drogi Marcinie”
Wspominasz dzieje i wiersze piszesz?”
“Rzeczpospolita nigdy nie zginie!”
“Mówiłeś: Rejtanie koszuli nie szkoda?”
W dobrym znaczeniu wyrzekłem te słowa
“Niedobrze, gdy dzieje się w państwie niezgoda”
“Jak wtedy rządzić ma królewska głowa?”
“To prawda, ten człowiek na darmo rozpaczał”
“Cóż po reformach? – pytam więc przeto”
“Gdy magnat swe dobra troską otaczał”
“A ustawy nikły pod “liberum veto”?”
“Przy boku swym miałem ludzi wykształconych”
“Obiady czwartkowe, piękne były czasy!”
“Żal mi teraz wielu szans straconych”
“Jak w pijaństwie i gnuśności żyły ludzkie masy”
“Ale nim odejdę zagadkę Ci zadam”
“Był księciem poetów, pięknie składał słowa”
“Teraz na cmentarzu zawsze z nim pogadam”
“Powiedz no mi prędko, o kim była mowa?”
“Trudno jest zapomnieć Pana Krasickiego”
“Pozdrów go ode mnie Najjaśniejszy Panie”
“Miło że pamiętasz, przyjaciela mego”
“Muszę już powrócić, dziś duchów zebranie”
W ciemnej komnacie znów sam pozostałem
Granatowe krople spadają na papier
Kolejna noc przeszła, której nie przespałem
Cóż lepszego jest do walki, pióro czy rapier?
Bezsenne noce 2025
Maciej Jackiewicz
Bezsenne noce jak okrutne strapienie
może śpi gdzieś jeszcze czyste sumienie
serce poranione złym losem wciąż broczy
pełne lęku o jutro co chwilę zamyka oczy
wtulone w piersi jeszcze bije płochliwe
pragnąc choć jeden raz jeszcze
być szczęśliwe
bezsenne noce słabe bez ducha wiary
czasu nie odliczy już według swej miary
tyle lat serce na pokutę jak Tantal pości
jak bez wody życia bez twojej obecności
a wróżka mi nikogo jak ty nie wyśniła
i nadzieja niczym z kryształu krucha
się rozbiła
bezsenne noce są puste bez natchnienia
daremnie szukam choćby twojego cienia
odbitego na ścianie w zimowym słońcu
jasny początek został na szarym końcu
gdzie jesteś wymyślona moja to pytanie
bez echa kiedy zniknęłaś jak we mgle
tak niespodzianie
bezsenne noce milczące bez tych wierszy
które cicho odleciały i nikt nie wie gdzie
anioł dobrą nadzieję jeszcze na ziemię śle
nie ostatni to mój kamień w życiu
i nie pierwszy
Na nowy rok
Kazimierz Surzyn
Wiary odmieniającej życie
Nadziei na piękniejsze jutro
Miłości której nie straszne
Są największe burze świata
Szczęścia co chwilom nadaje sens
Zrealizowania postawionych zadań
Spełnienia najskrytszych marzeń
Zdrowia podstawy funkcjonowania
Sukcesów osobistych i zawodowych
Przyjaciół pomocnych w biedzie
Rodzinnego ciepła zainteresowania
Przytuleń malinowych pocałunków
Uśmiechów najszczerszych na ustach
Pokoju na świecie oraz spokoju ducha
Wszystkiego co prześliczne i najlepsze
Dobrego roku z gorącymi pozdrowieniami
Zimowe wyznania
Bronisława Góralczyk
dokoła śnieg
się biały słał
nikogo zewsząd
oprócz nas
a tyś tak blisko
przy mnie stał
i nazbyt szybko
mijał czas…
słuchałam wyznań
w leśnej ciszy
i dobrze mi tam
z tobą było
lecz nikt tych słów
już nie usłyszy…
to raz
wypowiedziana miłość
Pyskowice grudzień 1969 r.
Starzec i chłopiec
Maciej Jackiewicz
Było to ostatniego dnia grudnia
kiedy do miasta około południa
ku uciesze zgromadzonej gromady
wjechał skrzypiąc wóz drabiniasty
a na nim skrępowany maseczkami
ale już bez bez przyłbicy
stał on: Covid starowina
ohydny brzydki i żylasty
cuchnący wonią zgniłej czekolady
a na środku rynku zaś podest stał
z wyświechtanych “fejk- niusów”
zamiast desek i drewnianych bali
bardzo szybko pieniek z dat ociosany
wtoczono nań koło historii wirusów
tymczasem chromy zarazek
wlokąc odwłok z trudem po śniegu
wchodził już na to podwyższenie
gdzie na niego czekał medyk
w czerwonym kapturze jak kat
ze śmiechem świadkowie żegnali
palcami wytykali sobie sąsiedzi
kiedy oprawca szczepienie zaczynał
do kresu zmierzał już żałosny obrazek
koniec zarazy największej od lat
odbierano jej życie wielką strzykawą
dorodną koronę medyk zgrabnie ścinał
i śmiertelne dlań to było szczepienie
ciżba skazanego nienawiści mową
opluła i resztki szacunku odebrała
mówiąc przy tym jedno tylko słowo
którego nie powtórzę i nie przytoczę
bo nie pozwala na to kultura i prawo
wraz z ostatnimi na tym świecie godzinami
bakcyl zmutować jeszcze chciał ostatni raz
lecz na zawsze zamknął swe pory smocze
woda z rzeki nadziei wtenczas odtajała
***
a było to ostatniego dnia grudnia
roku pamiętnego finał
gdy tłum się rozszedł na wszystkie strony
pojaśniały od świateł literatów domy
serca poetów wybuchły jako lawa wulkanu
heroldowie ogłosili kolejny rok bardzo długi
odgłos fajerwerków rozchodził się dookoła
po wszystkie miasta zaułki i kąty
po poezja na zawsze będzie świata potęgą
a na rynku pozostał
mały chłopiec o urodzie anioła
oczy miał błękitne jak lazur oceanu
przepasany zieloną jedwabną wstęgą
na której widniał napis
ROK DWA TYSIĄCE DWUDZIESTY PIĄTY
Noworoczne życzenia
Bronisława Góralczyk
Popatrz nieco łaskawszym dziś okiem
na sens życia, na świat, na wspomnienia,
a być może już z nowym rokiem
los ci spełni najskrytsze marzenia…
Tylko uwierz, że właśnie tak będzie,
że się spełni – i wszystko, i wszędzie.
Bo nie magii w tym trzeba udziału,
ale wiary, że przyjdzie pomału…
czas spóźnionej, lecz dobrej miłości,
czas przyjaźni na lat może wiele…
i ku twojej szalonej radości –
wypad w góry w pogodną niedzielę…
Niech więc wiary ci nigdy nie zbywa
ni urody, ni zdrowia, ni wdzięku…
a twej duszy niech flet przygrywa –
by nie brakło jej pięknych dźwięków…
Zatem biegnij na schadzkę z Przyszłością!
Ja za tobą podążę wpół kroku –
niosąc przyjaźń pospołu z miłością.
Powodzenia! Do siego roku!
Gliwice 30.12.2007 r.
Konie Grudnia
Helena Krystyna Szymko
jeszcze tylko dni niewiele –
może zima śniegiem nas rozpieści
coraz bliżej – to co było pożegnania
na parkiecie wirowania
więc czekamy z utęsknieniem
na Noc magiczną Sylwestrową
byśmy mogli się wyszaleć
i powitać Nowy Roczek
miło uśmiechnąć się do niego
może szczęściem nas obdarzy –
choć do roku następnego
Za tajemnicy kotarą
Janusz Strugała
układam godziny
jak księgarz stare tomy
na półki pradziejów
zdesperowany czasem
który trzepocze
skrzydłami wierszy
pisanych zadumą
wołaniem o więcej
błaganiem o drugie życie
o miłość
gdzieś na skraju światła
za tajemnicy kotarą
pozbieram porozrzucane
nuty przygód
wzlotów i upadków
zabiorę tam
gdzie zgasną w ogniu
niepamięci
Tomasz Beksiński – 1958-1999
Maciej Jackiewicz
Gdybyś teraz Tomku był z nami
nie wiem co byś dla nas dziś grał
ale pewnie muzyka by nas ukoiła
przed snem w każdy wieczór z tobą
jak dobry anioł między słuchaczami
byłeś z nami choć świat wtedy spał
w twoim poranionym sercu była siła
walczyłeś z życiem niczym z chorobą
tak mało przeżyłeś chwil szczęśliwych
szukałeś ciągle odpowiedzi na pytania
które sobie zadawałeś bez przyczyny
nie szukam winnych ani dowodu winy
dzisiaj kamień grobu ciebie osłania
bo świat jest dziś znowu zły
okrutny dla zbyt wrażliwych
Wesołych Świąt Bożego Narodzenia
Jarosław Pasztuła
z najlepszym przyjacielem
w tym pięknym dniu
z widokiem na szczyt
z podziwem dla siebie
chciałbym tutaj zapuścić korzenie
myślami przyciągam marzenia
jesteś ze mną a mnie tam nie ma
w końcu święta
pachnie świerkiem
w pokoju pełnym od gwiazd
pod obrusem siano
przy stole prawie wszyscy
w rodzinnym gronie
wesoło wśród wspomnień i wzruszeń
połączeni w modlitwie
dzielimy opłatek wigilijny
płyną życzenia
po śniegu gładko jak sanna
Wesołych Świąt Bożego Narodzenia
wszystkim poetą życzy Yaro
na fundamentach tego co jeszcze zostało
a w sercach coraz mniej
w siłę zakwita w nas każdego dnia
wiara
tą siłą napędową od wieków
niech Bóg ma nas w swojej opiece
prowadzi ku lepszemu w człowieku
I znowu ŚWIĘTA.
Antonina Marcinkiewicz
I znowu Święta Bożego Narodzenia
otulą domy i zagrody
marzenia niczym ptaki fruną
wysoko i wyżej do przestworzy
z nadzieją że wiara w Świętą Noc
odmieni kartę złą w rodzinie
że usta zaciśnięte długo
słowo przepraszam wypowiedzą
że dłonie zaciśnięte w pięść
otworzą się i przytulą
wspólnie kolację z rodziną zjedzą
niektórzy nie przełamią gniewu
zamkną swój gniew
przy hotelowym stole
krzykną na serce skurczone tęsknotą
-przestań nie szalej ja tak wolę-
Życzenia Świąteczne
Wiesław Harchut
Za oknem spójrz,
jest biało.
Śnieżny puch wszędzie pada.
W te dni świąteczne, zimowe,
ja, Tobie życzenia składam.
Życzę Ci dużo zdrowia.
Pogody ducha, radości.
Wszystkiego najlepszego.
Spełnienia marzeń,
miłości.
Byś nigdy smutna
nie była.
Niech twarz Twa
będzie radosna.
Teraz gdy nie masz
lat dużo.
I wtedy, gdy będziesz dorosła.
By wszystkie ziemskie kłopoty, z daleka Cię omijały.
By życie Twe było czyste jak śnieg lecący,
ten biały.
Do życzeń mych,
już Sama,
dołącz jakieś życzenie.
W wigilię, łamiąc opłatek,
zapewnisz mu spełnienie.
NA PAMIĄTKĘ BOŻEGO NARODZENIA
Helena Krystyna Szymko
Świętujmy ten świąteczny czas –
niech wiara nadzieja i miłość
na zawsze, pozostanie w nas
a roziskrzonej gwiazdy
Betlejemskiej blask
niech rozjaśni i przybliży
odległy narodzin Pana czas
On w Betlejem się narodził
przez Heroda był ścigany
całego świata odkupiciel
przez lud swój ukochany
Jezus malusieńki
trzej królowie monarchowie
blaskiem gwiazdy prowadzeni
hołd i pokłon mu składali
złotem mirą i kadzidłem
dzieciątko obdarowali – syna bożego
przez Boga Ojca zesłanego
by uwolnił świat od grzechu
i odkupił winy, tu na ziemi –
człowieka grzesznego
Zakopane