jesienne opowieści
Jarosław Pasztuła
liście spadające na ziemię
kolorowe sny dziecka
rozproszone barwy światła
niezapomniany obraz
babie nici letnich małych pająków
ptaki odlatujące z drzew na skrzydłach
muchomory ukryte pod liśćmi
pokryte suchą trawą
suche jak zmarszczki
na rękach starca
mimo złej pogody mijających lat
nie zgubimy wzajemnej drogi
* * *
Marek Górynowicz
są wiersze uczepione do choinki
zatrzymaj mnie jeszcze
wczoraj czytaliśmy w leśnym domku
dziś w pośpiesznym do Krakowa
potem był pusty peron
i czerwona czapka
nie pasujemy do nikogo
nawet w dobranych słowach
miasto kwitnie śniegiem
na białych ulicach
marzną kartki niezapisane
i wersy do nieba przytulone
Kasia
Jarosław Pasztuła
kocham Cię zapadam się w stanie
idealnym niezatapialny
długie włosy pomiędzy palcami
wącham je z przyjemnością
mój fetysz tekst na wiersz
pora na taniec w rytmie uderzeń
serc
opadły liść końcem jesieni
podnoszę głowę budzisz ze snu
wszystkie smutki duże i małe
noc okrywa całą pewność o nas
teraz dzień dobry odkrywa człowieka
zamyślony piję kawę obok ciebie
wyrażasz kilka zdań odpowiedzi znam
czasem warto odpłynąć rankiem
w siebie zanurzone sprawy
odcinamy się bo tak lepiej
wystarczy tylko chcieć więcej
kocham Cię wierny przyjacielu
Jeszcze jeden list…
Maciej Jackiewicz
Taki sam obraz od tylu lat już trwa
coś się zakończy a coś zaczyna
kiedy Atropos nici życia przecina
w sercu cały czas tęsknota gra
cisza która się wpija w całą duszę
żal który także nigdy nie ustanie
i modlę się o zmartwychwstanie
kiedyś chyba całe niebo poruszę
tam jesteś przecież znowu żywa
powitasz mnie taka uśmiechnięta
bowiem mama jest zawsze święta
bez bólu i choroby teraz szczęśliwa
poznałaś już tę chwilę ostateczną
czy jeszcze się kiedyś tam spotkamy
gdy aniołowie otworzą raju bramy
podążymy do Boga drogą mleczną
a dzisiaj całun to twoja jest zbroja
byłaś zawsze taka dobra i dzielna
miłość jest przecież nieśmiertelna
do zobaczenia… Mateńko moja
Wspominam święta
Janusz Strugała
nie czekam na wieczerzę
nie podzielę się opłatkiem
nitki losu poplątane
próżno wypatrywać mi gwiazdy
w sercu kiełkuje rozpacz
całunem smutku topi dni
inni niech celebrują
skoro dzieci mają
czas wspomnieniami syty
reliktami uczuć
amfora zadumy topi łzy
choinka i jadło woskiem
w myślach drętwieją
to już nie wróci
dzwony wybudzą czas i przestrzeń
śladami uczuć popłynę w sekretne
misterium
Limeryki
Antonina Marcinkiewicz
Taki los.
Jarek z Warszawy ma kota.
Ogląda z nim świat zza płota.
– modlą się głośno z rana
– karma dla obu podana
A Polska ciągle w kłopotach.
A kiedyś Św. Piotr otworzy wrota.
Nie wpuści Jarka, tylko wpuści kota.
Z kart czytane.
Polityk Trzaskowski z Warszawy.
Wyczyści polityczne sprawy.
– rozliczy PIS-owców
– ukarze zomowców
Spokojnie napije się kawy.
Duda wyjedzie z kraju.
Do amerykańskiego raju.
z księgi wiatrów
Marek Górynowicz
w porywistym wietrze
niebo rozrzuca kartki
słowa mrużą oczy ze zmęczenia
jest jeszcze samolot
uczepiony białej wstęgi
potem atramentowa cisza
wyjechałaś
kilka godzin lotu stąd
zamieszkałem między książkami
twój koc czytam na dobranoc
czasem mruczy kot
w rękopisie
po drugiej stronie wiersza
Życie
Helena Krystyna Szymko
Życie – jak wielki zawiły labirynt
tak trudno doszukać się w nim wyjścia na prostą
za każdym zakrętem znak zapytania
dawno już zagubiłeś w nim bycie sobą
otwórz swe serce pozbieraj myśli
postaraj się zbliżyć do człowieka
bo w tym labiryncie życia
zawsze jest ktoś – kto na ciebie czeka
Czas zadumy i refleksji
Maciej Jackiewicz
Nie jestem dzisíaj smutny a może zamyślony
patrzę przed siebie w przyszłości nowe karty
nieopodal liść zwiędły przez wiatr przedarty
dla níego już skończyły się księgi życia strony
Przeminął listopad, deszczowy lub zamglony
ile ten czas na ziemi jest dla człowieka warty
może wie staruszek mędrzec o lasce wsparty
…
na cmentarzach dopalają się znicze i lampiony
Oświetlają zimne mogiły a naprawdę drogę
która do bliskich kiedyś ciebie poprowadzi
ale nìe bój się i nie bij w dzwon na trwogę
Jeszcze coś może poprawisz i coś się uładzi
może ktoś ciepłym słowem powie: ja pomogę
bowiem dobre serce nie oszuka i nie zdradzi
Duch
Gabriela Przybyszewska
Ciągnę ducha
dzień po dniu za sobą
ubieram go w gęsty
ubieram go w słowa
w miłosne szaty
wierząc że nadaje
sens życiu
lecz ja ciągle
stoję w tym samym miejscu
słucham pieprzonej intuicji
jak by to była wyrocznia
ona już raz mnie oszukała
sama weszłam
do klatki z duchem
na długie lata
i znowu to robię
tworzę klatkę z duchem
dla siebie
pieprzona moja intuicja.
w Krakowie
Ewa Walentyna Maciejewska
zatrzymało się na chwilę
słońce w filiżance kawy
na Krakowskim Rynku
stangret dostojnie powozi
białą karetą
podróżują turyści
w oddali Wisła
omija
królewskie miasto
zagarniając nurtem
obawy
tylko bulwary niespokojne
przypominają o potokach
łez
na południu kraju…
(wrzesień 2024r.)
Odpłynę
Violetta Lesiak
Stoję nad brzegiem
przy krawędzi czasu
Oddycham ostrym zimnym powietrzem
Podchodzę bliżej by zanurzyć stopy
w morskiej pianie
Myślę że to koniec
Nie przyjdziesz już przed zachodem
Słońce nieśmiało nurkuje tuż nad horyzontem
Nie powiem ani słowa
Zapomnę o twoich oczach
Nie zabłyśnie łza
choć najdzie mnie może tęsknota za tym
czego nie wypowiedziało serce
Powoli odpłynę w bezkresną przestrzeń
marzeń i snu
nad inne obce dla nas morze
Kochająca Mama
Helena Krystyna Szymko
Mama – to słowo magiczne
pełne troski jej oczy kochane
gdy pochyla się nad chorym dzieckiem
lub rozbitym jego kolanem
gdy krząta się po kuchni smaży pyszne bliny
jej spracowane dłonie wciąż wilgotne od prania
gdy rozwiesza dziecięce ciuszki
wiatrem suszy na balkonie
skupiona twarz – gdy pomaga w lekcjach
radosna kiedy zabiera do parku na spacery
gdzie nad stawem karmimy kaczki i łabędzie
kochająca mama – jak nasz anioł stróż
wciąż czuwa i zawsze czuwać będzie
gdy jesteśmy mali i kiedy dorastamy
za jej troskę i miłość zawsze będziemy wdzięczni
za to że nas wychowała – bardzo ją kochamy
Kaskada gwiazd
Helena Krystyna Szymko
Swoim marzeniem cię ukołyszę –
jak wiatr kołysze nocy ciszę
położę rękę na twoim sercu
i uspokoję czułym spojrzeniem
a gdy już snem błogim wyciszę
popłynę z tobą łódeczką marzeń
tam, gdzie noc dla nas scenariusz pisze
będziemy płynąć fantazji falami
aż kaskada gwiazd pod powiekami
utuli nas do snu i będzie czuwać –
całą noc nad nami
Żórawie
Helena Krystyna Szymko
Powitałeś mnie – ciepło
z radosnym błyskiem w oku
jest w tobie tyle młodzieńczego uroku
siedzimy zapatrzeni w oceanu dal
jak magicznie woda się mieni
a żurawi sznur – przecina
w samotności niebo bez chmur
zasłuchani w wody szum
przytuleni – spoglądamy
na odległe strome ściany skał