Bogdanko Poezji
Helena Szymko

Bogdanko Poezji – powierniczko ludzkich serc
twoja poezja jak delikatny kwiat frezji
rozprasza smutek wyzwalając radość
karmisz nią dusze spragnione szczęścia i czułości
roztaczając nad nimi pragnienie miłości
kochając ludzi – pragniesz w nich
nadzieję na szczęście rozbudzić

piękno istnieje w duszy każdego człowieka
a człowiek jest cudem samym w sobie
miłość wzbogaca – nadzieja dodaje skrzydeł
poezja duszę spragninego piękna ubogaca
poeta posiada dar którym dzielić się powinien
obdarzać innych magią swego słowa
ukazać im piękno otaczającego świata
wrażliwość – na jego urok, w sercach rozbudzić