***(na przekór tobie…)
Ewa Maciejewska
na przekór tobie
chłodna jesieni
zanurzę myśli
w ciepłe dni lata
położę głowę
na fioletu wrzosowiskach
sny miękkie śnić
będę wszystkie
srebrna mgła drżącym
szalem otuli
ptak nostalgicznie
przestrzeń nutą
pieści
ścieżkę zgubi samotna
samotność
deszczowa kropla
nowe jutro
nawilży
W kafejce na wydmach
Ewa Maciejewska
na tarasie z widokiem
na morze
w kafejce na wydmach
wybornie smakuje kawa
czarna z białą pianą
fali
wpatruję się w złotą
wstęgę plaży
niepowtarzalny deseń
upstrzony kolorowymi
punkcikami parasoli
i liniami parawanów
gram w kółko i krzyżyk
notuję w zeszycie
słowami szkoda
że bez ciebie
to wino dla pani
od tamtego pana
spóźnione
właśnie wychodzę
Światowy Dzień Poezji 21 marca 2022 roku
Ewa Walentyna Maciejewska
Światowy Dzień Poezji
21 marca 2022 roku
Dziś Poezja mała, duża,
niech się niesie, niech odurza
i nadzieję w serca wlewa,
gdy pięknieją wkoło drzewa,
kiedy kwiaty okiem bystrym
chcą oglądać świat najczystszy.
Na bezchmurnym niebie tęczę,
dużo słońca, jak najwięcej!
Aby wszystkie dzieci świata
mogły spotkać się i zbratać.
Wiatr przekracza mur, granice,
niechaj wolność płynie życiem.
Nie ma głodu, ani wojny,
dzieci mogą spać spokojnie,
mamy – kołysanki śpiewać,
tatusiowie dom budować.
Wysłuchajmy głosu serca
i posiejmy ziarna szczęścia.
Weźmy przyszłość w cieple dłonie,
pokonamy szare cienie.
Ogień blaskiem nas zjednoczy
i spojrzymy sobie w oczy,
aby przyszłe pokolenia
mogły życie w raj zamieniać.
Okruchy miłości
Ewa Walentyna Maciejewska
Okruchy miłości
spójrz głupcze jak pięknie na ziemi
stokrotka śle uśmiech obłokom
wysyłaj energii swej moce
zamieniaj złowrogość na pokój
przecieraj ze zdumienia oczy
kłaniaj się chwilom każdemu dniu
byś zdążył zrozumiał i poczuł
że siódme niebo jest właśnie tu
naprawiaj błędy osuszaj łzy
wybuduj mosty nad przepaścią
powiedzieć że kochasz nie bój się
podaruj okruchy miłości
nie chcemy wojny zniszczeń strat
wiosną niech zawsze słońce świeci
bez pachnie bzem kręci się świat
matki w ramionach tulą dzieci…
24 lutego 2022 roku
Ewa Walentyna Maciejewska
24 lutego 2022 roku
zadrżały dziś niebieskie polany
widmo wojny
stało się faktem
nie
nie chcemy pamiętać
bezsensownych
śmierci
smak krwi tylko
gdy rodzi się człowiek
bólu
nad życiem zwyczajnym
pragniemy
pokoju i miłości
wolności
i niepodległości
na kartach historii zapisany
poranek haniebnego ataku
i strachu
Ukraino Europo
jesteśmy solidarni
Spragniona wiosny
Ewa Walentyna Maciejewska
czuję wiosenne ciepło
w oddechu
sędziwych drzew przy drodze
czuprynach młodej trawy
zieleni radosnej
w powiewach wiatru który
sukienki przebiśniegów
frywolnie rozchyla
uśmiechach słońca
w lustrach kałuży
między chmurami chwilach
fiolecie krokusów
skorych do zabawy
szafirowych wyspach
pod senną jabłonią
zachwycie skowronka
nad świata czarną
ziemią
w zapachu błękitu
niepowtarzalnej aury
piegowatych pąkach
uczuć
spragnionych jak my
miłości dozgonnej
Pastorałka w zgiełku miast
Ewa Walentyna Maciejewska
W zgiełku miasta tak codziennym
czuję klimat świąt.
Świerk zapachniał leśną szyszką
niedaleko stąd.
W krokach ludzi radość słychać,
szybsze bicie serc,
bo to przecież czas prezentów,
życzeń, czego chcesz.
Niech pobieli świat dokoła
śnieżynką puszystą,
z aniołami zaśpiewamy
kolędę świąteczną.
Niech pojedna nas jemioła,
pocałunków żar,
bicie dzwonów już ogłasza
ten magiczny czas.
Za oknami w bieli mrozu
piękna chwilo trwaj,
błyszczą bombki na choince,
święta magii w nas.
Niech odmieni serca ludzi
dziś na całym świecie
i zagości już na zawsze
miłość – małe dziecię.
Niech pobieli świat dokoła
pierzynką puszystą,
z aniołami zaśpiewamy
nocą uroczystą.
Magiczna sanna
Ewa Maciejewska
Chcę znów wierzyć w Mikołaja
jak za dawnych lat.
Piec pierniki, wieszać bombki,
kiedy w bieli świat.
W kuchni pachnie cynamonem,
i goździkiem w grzańcu,
przy kominku ciepła radość,
gdy płomienie tańczą.
Dźwięk kolędy trąca duszę
z nadzieją na lepsze.
Niech już zawsze będzie z nami
to grudniowe szczęście.
A gdy drogi śnieg zasypie,
mróz zaiskrzy srebrem,
śnieżną sanną popędzimy
w ląd magicznych spełnień.
11 listopada 2021
Ewa Maciejewska
Pytasz dzisiaj
czy cię kocham
zmęczona i smutna
lecz święta
głupotą ludzką podzielona
moja dobra
Ojczyzno
pytasz
jak cię kocham
sercem ściśniętym
niemocy
czerwień drąży aorty
miłością
biel nadziei
kartę historii
przetoczy
wzbije się orzeł
ponad podziałami
wolnością natury
szybując
leć leć orle białopióry
nie pytaj…
MIŁUJĘ…
Kosmiczna kołysanka
Ewa Maciejewska
Księżyc już ziewa, głowę opiera
na skroniach cichej ciemności.
Kładzie na scenę magię i lśnienie,
wiatr głaszcze granat senności.
Na niebie spektakl,
kosmosu rewia,
pasjanse nocnych barw.
Już sen nadchodzi do srebrnej łodzi,
wokół grosików latarnie.
Rogal kołysze magiczną ciszę,
sny będą śnić się bajeczne.
Na niebie spektakl…
Złotych strun harfę skrzydłem nut szarpie
Anioł stróż nocy przyjaciel.
Sny czarodziejskie zsyła nieziemskie
z krainy planet i świateł.
Na niebie spektakl…
Łyk morza
Ewa Walentyna Maciejewska
poproszę
jesienny łyk
morza
w bezbrzeżnym kielichu
fotografii
spragnione usta zanurzę
melodii fal
posłucham
na ciepłym parkiecie
plaży
zatańczę
słone wargi słońcu
do pocałunku
podam
z wiatrem
wzdłuż brzegu myśli
powędruję
tylko nie budźcie mnie
proszę
nie budźcie
snu potrzebuję
Pastorałkę ciepłą śpiewam
Ewa Walentyna Maciejewska
Jak mam dostrzec cię Jezuniu
w szarym rytmie dnia,
jak rozpoznać małe cuda,
które dla mnie masz.
W majestacie twych narodzin
wielka miłość tkwi,
karmisz ducha, ubogacasz,
siłę dajesz mi.
Śpij Jezuniu, śpij maleńki,
słodka dziecino.
Pastorałkę ciepłą śpiewam,
gdy chłodno, zimno.
Serca dzwonów ogłaszają
nocną nowinę,
świerk kołysze gałązkami,
ptaszyny kwilą.
Ludzie spieszą z życzeniami,
w bieli anieli
sypią białym puchem z nieba,
świat się weseli.
Śpij Jezuniu, śpij maleńki,
słodka dziecino.
Pastorałkę ciepłą śpiewam,
gdy chłodno, zimno.
Skrzy się zima i mróz szczypie,
ty nadzieją darz.
Ogrzej myśli, rozpal dusze
tym, co dla nas masz.
I niech twoja łza niewinna
sprawi, że czas zły
zniknie, spłynie, w dal odejdzie,
znów będziemy żyć.
Śpij Jezuniu, śpij maleńki,
słodka dziecino.
Pastorałkę ciepłą śpiewam,
gdy chłodno, zimno.
06 11 2021r.
Cisza poranka
Ewa Walentyna Maciejewska
lubię ciszę
poranka
myśli
chciwie wędrują
ku nowym chwilom
biel kartki
taka czysta
prosi napełnij mnie
jak puchar dobrego
wina bukietem
wspomnieniem
albo świeżym
pragnieniem
barwą z palety
przygody
bym mogła wędrówki
smak poczuć
w zachłannych spotkaniach
z życiem
W ciszy
Ewa Maciejewska
w alabastrowej ciszy
nieme figury strzegą
strefy
wiecznego odpoczywania
wspominam imiona bliskich
którzy odeszli
za wcześnie
za młodo
za szybko
i już za późno…
nad horyzontem wieczności
krążą dusze – ptaki
wysyłam pacierze
zapalam świeczkę
pamięci
wtóruję biało – czarnym
brzozom
sypią złociste łzy
w uściski
marmurowych alejek
pod cmentarnym murem
w górę spoglądam
pochmurna ziemia
otwiera niebo
migoczącą łuną
przemijania
tylko wiersz tli się
nadzieją
na ocalenie
spoglądając w siną twarz
księżycowego epitafium