Jesień
Helena Krystyna Szymko

Pozostań z nami złota pani –
daj nacieszyć się barwami
ukazując swoje wdzięki
zdobić będziesz krajobrazy
jakby malarz wymalował
najpiękniejsze twe obrazy
nie kryj się złota jesieni
pozwól nam cieszyć się sobą
zatańcz w swojej barwnej szacie

byśmy mogli cię wspominać
po upalnym pięknym lecie
zatańczymy razem z tobą
w blasku słońca obereczka
pod butami suche liście
a wiatr, będzie tańczyć z nami
i wywijać zamaszyście
po ogrodach i po polach –
rozdmuchując barwne liście

Babie lato
Helena Krystyna Szymko

pewnej złotej jesieni –
wiatr przywiał mi w darze
babiego lata troszeczkę
dotknęłam je – oplotło mi dłonie
jego cienkie niteczki
jak skrzydełka ważki w słońcu jaśnieją
po trawie i krzewach się ścielą

Gniew Planety
Helena Krystyna Szymko

Nasza Planeta – daje znać o sobie
od zarania czasów gniewem się unosi
pomimo znaków że klimat się zmienia
nic nie robimy – ignorujemy jej przypomnienia
może się ludzkość wreszcie obudzi
i zacznie dbać o miejsce na Ziemi
bo kataklizmy które nas nachodzą
pochłoną wszystko cośmy zgromadzili
dobytek życia istniejących ludzi
niebo śle żar lub łzami deszczu płacze
a łzy jego płyną z ludzkim dobytkiem
pozostawiając po sobie tylko zniszczenie
więc – niewiele czasu już nam pozostało
zacznijmy chronić Planetę Ziemię

Przebudzenie
Helena Krystyna Szymko

Jeszcze nie tak dawno – kwitło w sercu
najcudowniejsze z przeżyć
to ty sprawiłaś – odmieniłaś szare życie
wypełniając pustkę w moim sercu
szukałem jej w każdym czułym uśmiechu
lecz serce czekało na więcej
pragnienie z każdym dniem wzrastało
budziły się zmysły dawno już uśpione
aż pewnego dnia pojawiła się Ona –
zajaśniała osnuta mgiełką tajemnicy
stała się najcudowniejszym życia spełnieniem
teraz jest jak bajka we wspomnieniach dziecka
a była – najpiękniejszym życia zdarzeniem.

Zawirowania uczuć
Helena Krystyna Szymko

Miłość w nas nie przemija –
ona się z nami droczy
nieważne że nie ma cię przy mnie
w sercach nadal żar płonie
i szklą się z tęsknoty oczy
bo miłość jest nieśmiertelna
u nas rozkwitła w ciszy
żywiła się słów słodyczą
naszych serc melodią była
nawet gdy jesteś daleko
w myślach mnie swoich słyszysz
bo to co nas połączyło
to nie tylko serdeczna przyjaźń –
lecz także szalona miłość

Bądź
Helena Krystyna Szymko

Bądź przy mnie zawsze – bądź tu i teraz
swoje serce dla mnie otwieraj
karm mnie codziennie słodyczą słowa
będziemy dzielić chlebem miłości
pić wodę życia ze srebrnej czary
już nic nie zburzy naszych wspólnych marzeń
i nie podważy – w naszą miłość wiary

Życie
Helena Krystyna Szymko

jak wielki zawiły labirynt –
tak trudno doszukać się w nim, wyjścia na prostą
za każdym zakrętem znak zapytania
od dawna już, zagubiłeś w nim bycie sobą
otwórz swe serce – pozbieraj myśli
postaraj się zbliżyć do człowieka
bo w tym labiryncie życia
zawsze jest ktoś – kto na ciebie czeka

Cisza
Helena Krystyna Szymko

cisza – to balsam
na słowa co ranią
nic nie mów
pozostaw tę ciszę
ja duszą cię słyszę
w ciszy tyle śpiewu
z dłonią na twych ustach
chcę zapomnieć
o chwilach gniewu

Znów razem
Helena Krystyna Szymko

znów jesteśmy razem –
złączeni szczęściem
i troskami mijających dni
tak dobrze blisko siebie być
nocami o szczęściu swoim śnić
więc splećmy dłonie swe
niech żar płynący z naszych rąk
przeniknie w serca głąb
smutek – rozjaśni tęcza barw
melodię niech poniesie wiatr
nie trzeba wielkich słów
tam – gdzie ty i ja

Zatrzymaj te chwile
Helena Krystyna Szymko

Gdybyś tak kiedyś – przestał ją kochać
i znalazł nową wspanialszą miłość
zatrzymaj w myślach te wszystkie chwile
które kiedyś was połączyły
niech los daruje wam choć szczerą przyjaźń
nie kalecz chwil dawniej tak drogich
a te niemiłe niech będą przestrogą
na twojej drodze do nowej miłości
pielęgnuj ją bardzo jak najtroskliwiej
bo młodość przeminie lat ci przybędzie
blask oczu zniknie za mglistą zasłoną
samotność będzie do końca cię dręczyć
jak dalej żyć – gdy już nikogo przy tobie nie będzie
tylko pustka i samotność – będzie cię męczyć

Przemijające chwile
Helena Krystyna Szymko

Czas rzeźbi na twarzy –
znaki przemijających lat
ciało pozbawia witalności
dusza – wciąż jeszcze młoda
mimo przemijającej młodości
i choć życie utraciło
dawnej młodości smak
jego pragnienie – wciąż wzrasta

serce – nim bardziej dojrzałe
z każdą mijającą chwilą
chłonie – otaczający nas urok
który cudami przyrody porusza
życie – jest jak myśl nieokiełznana
wciąż mknie przed siebie
nie dając sercu wytchnienia
a gdy jego rytm już ustanie
ciało utuli – na wieczność ziemia

Koszalin – 17 – 08 – 2024 r.

Upływający czas
Helena Krystyna Szymko

Od czasu naszej przyjaźni –
wsłuchana w bicie serca
zanurzam się w rzece minionego czasu
gdy każda chwila z tobą
była przejrzysta do głębi
wybrzmiewała dźwiękami
płynących ku sobie serc
lecz mimo poruszających przeżyć
zagubienia w sobie
nie odnaleźliśmy swej drogi
a to co nas połączyło
na zawsze – utknęło
w rzece minionego czasu

Koszalin – 15 -08 – 2024 r.

Na zawsze
Helena Krystyna Szymko

Na zawsze pozostaniesz –
mego serca tajemnicą
uczuć szczerych i czystych
jak źródlana woda
może kiedyś – się stanę
obiektem twoich wspomnień
gdy przypomnisz sobie
tę magiczną miłość
i zatęsknisz za nią –
gdy pomyślisz o mnie

Galeria
Helena Krystyna Szymko

Spotkałem ją w Galerii –
w słoneczniki van Gogha wpatrzoną
zagadnąłem słówkiem
odwzajemniła uśmiech
Sara jestem – przemówiła
krew uderzyła mi do głowy
rozmawialiśmy o sztuce
rozmowa nas zbliżyła

objąłem ją delikatnie
wyszliśmy z Galerii
w pobliżu mała knajpka
gwarem zapraszała
zamówiliśmy kawę
wytrawne czerwone wino
rozgrzewało nas bardzo
coraz bardziej zbliżało

oboje już wiedzieliśmy
czego nam było trzeba
pojechaliśmy do niej
czekałem krótką chwilę
nim się pojawiła –
moja piękna znajoma
wśród białych koronek
jak bies mnie kusiła
swoim wdziękiem i czarem
Ona już tylko moja –
ja jej BUDUAREM…

Poeci
Helena Krystyna Szymko

Poeci – to wrażliwe duchy
kochający marzenia
chłoną całe piękno natury
jakim obdarzyła nas ziemia
słowa ubierają w metafory
fantazją myśli zaprzątają
ich wersy przelane na papier
intrygują zadziwiają
tworzą życie wierszem pisane

Morskie impresje
Helena Krystyna Szymko

Morze – ty wzbudzasz zachwyt a zarazem postrach
latem – twoje błękitem spływające wody
jesienią – szarością gęstą mgłą spowite
przyciągasz do siebie o każdej porze roku
dajesz poczucie spokoju i płucom świeży oddech
wypełniasz serce podziwem bezkresu
pomimo humorów i niebezpieczeństw
zawsze będziesz dumą polskiego narodu
kiedy spoglądam, na twoje spokojne lub wzburzone fale
zachód słońca, który obezwładnia i raduje duszę
chłonę całą sobą ten urok natury
zawsze będę wracać, na te bałtyckie wody
i ogrzaną słońcem – piaszczystą nadmorską plażę

Szukaj mnie w wierszach
Helena Krystyna Szymko

Kiedy samotność zacznie cię dręczyć –
a wokół siebie poczujesz pustkę
tęsknota za mną twoje serce męczyć
szukaj mnie w wierszach
tam mnie odnajdziesz
wypełnisz pustką moją miłością
ukoisz tęsknotę moją tęsknotą
tam będą zawsze wspomnienia o nas
te najpiękniejsze połączone z nami
przeplatane muzą – pięknymi wersami
tam będę twoim skrytym marzeniem
nieziszczonym uczuciem –
bliskości pragnieniem

Echo serca
Helena Krystyna Szymko

Zawsze tam gdzie ty –
moje myśli są szybsze od odległości
gdy jesteś blisko dusza się śmieje
twoja obecność – koi tęsknotę
wszystkie dni jaśnieją blaskiem
kiedy wypowiadasz czule moje imię
i czuję serca twojego bicie
każdego dnia mam cichą nadzieję
że to co nas łączy, sprawdzi się w życiu
a naszych uczuć – wiatr nie rozwieje

Obojętność
Helena Krystyna Szymko

każdy człowiek potrzebuje miłości –
żyje po to aby być kochanym
nie odczuwać pustki obojętności
obojętność bliskich zawsze bardzo rani
każdy pragnie ciepła i zrozumienia
słów otuchy że jest im potrzebny
zwłaszcza kiedy go toczy choroba
lub z kalectwem na zawsze związany

los się obszedł z nim bardzo okrutnie
zawiódł ciało i serce zranił
kiedyś – miał swoje szczęśliwe chwile
szedł przez życie z sercem na dłoni
pełen optymizmu i wiary w miłość
wtedy czuł się jeszcze kochany

gdy zaniemogło jego chore ciało
serce przestała grzać iskra miłości
życie dla niego straciło wartość
nie chciał by pochłonęło go morze litości
Boże -Ty w swej dobroci tak wielkoduszny
przebacz tym wszystkim którzy go zawiedli
obdarz miłością tych – którzy go kochali

Zasuszony kwiat
Helena Krystyna Szymko

zasuszony w książce kwiat –
tęsknotą pachnący sad
gdzie teraz jest ten świat
naszej tej miłości czar
co pochłonęła nas

gdzie uczuć naszych żar
i wiśni obfity kwiat
co w serce moje wrósł
tak szybko przeminął ten czas

dawne kochanie –
pozostawiło w sercu ślad
i tylko zasuszony w książce kwiat
przypomina mi Ciebie
jest wspomnieniem –
młodzieńczych lat