Zawsze będę przy tobie
Helena Szymko
Zawsze będę przy tobie –
myślami wspomnieniami
te wszystkie piękne chwile
zatrzymam w pamięci na zawsze
będą moim talizmanem
strzec mego serca i duszy
by nic już poza nimi
nie potrafiło mnie wzruszyć
to co nas zbliżyło
było magią bajką –
ucieczką od szarości
codzienności życia
i nadal będzie światłem
które rozjaśnia chmury
pomimo przeciwności losu
będzie wypełniać serce –
spragnione twej obecności
Tak dobrze że jesteś
Helena Szymko
Wiatr rozwiał tęsknotę –
radością powiało
twój statek przypłynął
z głębin morskich wód
wszystko powróciło
do początku słów
dalekie rejsy
smutkiem owiane
powroty z dali
czule witane
ciepło i uśmiech
żar twoich słów
tak dobrze że jesteś
że powróciłeś znów
morskie fale
statkiem kołysały
muzyka płynęła
po wodach mórz
piękne syreny
do snu ci śpiewały
tak dobrze że jesteś –
że powróciłeś znów
Na falach marzeń
Helena Szymko
Płyniemy beztrosko na falach marzeń –
odkrywając miejsca dotąd nieznane
doświadczając coraz to nowych życia wrażeń
przekraczając granice nie do przekroczenia
tam gdzie króluje fantazja – rodzą się wiersze
tych miejsc nie dotknęła stopa ludzka
tylko otwarty umysł twórcy
który fantazję – w wiersze przemienia
Listopadowe smutki
Helena Szymko
Zasłuchani w starą melodię z płyty –
w siebie zapatrzeni
z lampką czerwonego wina
jak ze scenerii starego kina
ogień sypie skrami złoci się i mieni
tak miło przy kominku
gdy na dworze zimno słota
droga do wiosny daleka
za wiosną już męczy tęsknota
wieczory się dłużą dzień coraz krótszy
jesienne dni nostalgią nużą –
za oknami listopadowe smutki
Moja Ojczyzna
Helena Szymko
Tęsknotą jesteś ojczyzno –
choć tak daleka wciąż sercu bliska
wspomnieniem do ciebie wędruję
do tych łąk zielonych
polnym kwieciem trawą pachnących
stron rodzinnych które miłuję
tyś za morzem daleko
gdzie najpiękniejsze polskie kwiaty
na mej ziemi rodzinnej wyrosły
maki stokrocie bławaty
swym urokiem witały mnie każdej wiosny
ta ziemia piękna i żyzna
wolna Niepodległa Polska
na zawsze pozostanie mi bliska
jej godłem Orzeł Biały
na barwach biało czerwonych
to jest moja – Ojczyzna
11 listopada Święto Niepodległości.
Barwy jesieni
Helena Szymko
Jesienią zapachniało –
dni w słońcu się złocą
przyroda barwami maluje widoki
tęsknota za czymś niesie oczy zaszły łzami
a jesienna pani uśmiech śle uroczy
w kwiecisty wianek przystroiła głowę
barwi odcieniami spadające liście
ramiona szalem z mgiełki osłoniła
jej rudawe włosy rozwiały wiatry
babiego lata nitki w nie wplątały
fioletami wrzosów ma przetkaną szatę
czerwienią jarzębin chce nas zauroczyć
jesiennym blaskiem cała promienieje
wprawiając w zachwyt ciepłymi barwami
tegoroczna jesień wszystkich zadziwiła
jej złocista szata –
w promieniach słońca się mieni
Morze
Helena Szymko
Morze – ja nigdy się tobą nie znudzę
bo kocham tę dal bez końca
złocistą taflę wody
w porze zachodzącego słońca
nagrzanym piaskiem plaży
srebrzystym fal łoskotem
jak dumnie się pną do góry
spienione – spływają ku brzegu z powrotem
do stóp mych się łaszą jak kocię
delikatnie muskając chłodem
spoglądam w dal przed siebie
ach – kocham tę bezgraniczną przestrzeń
i tę błękitną morską wodę
gdzie horyzont się zlewa z niebem
jakby mu było za mało
tej przestrzeni dali bez końca
więc zapragnął jeszcze dosięgnąć
wieczorem – gwiazd na niebie
o brzasku wschodzącego słońca
Helena Szymko
Znowu zakazy – obostrzenia
listopadowe w życie wpisane
coraz mniej wolności zakaz przemieszczania
przez społeczeństwo nieuznawane
zanikły spokój i radość życia
strach przed chorobą utratą pracy
śmierć i depresja wokół się szerzy
większość z nas, dawno straciło nadzieję
w nic już nie wierzy
jak długo jeszcze trzeba to znosić
by poczuć wolność – sens demokracji
ale jak dotąd daleka droga
do własnych wyborów wolności słowa
każdy z nas, życie ma tylko jedno
pragnie je przeżyć w szczęściu radości
lecz na tym świecie coraz większy chaos
i wciąż nieznana – ludzkości dola
Młodości chwile
Helena Szymko
Jak krótkie życie motyla –
naszej młodości są chwile
jak wszystkie kwiaty na ziemi
dodają uroku w przyrodzie
tak młodość tryskająca życiem
podobna bystro płynącej wodzie
czas tak szybko przemija
więc cieszmy się tym co mamy
każdego dnia przeżyta chwila
niech nam życie umila –
jak łódź po wodach oceanu
pokonuje wzburzonych fal przeszkody
tak nasze życie choć już niemłode
potrafi pokonać wszelkie losu trudy
dawnych lat minione chwile
bywa że łezką się jawią
czasy młodości – jak krótkie życie motyla
na zawsze w sercu ślad pozostawią
Listopad
Helena Szymko
W listopadzie – wszystko zamiera
giną kwiaty i zieleń
uwiędłość je pożera
wiatr je z zapachów gołoci
gubią szatę krzewy i drzewa
wciąż zimny i zapłakany
najsmutniejszy z miesięcy
w nostalgii zakochany
czasu ma już niewiele
na swoje panowanie
niebawem zaśnie
na długie miesiące
nieprędko nam zaświeci –
wiosenne słońce
Zjawa
Helena Szymko
O miłości moja –
cóż ja teraz pocznę
pokochałem zjawę
zjawę nie z tej ziemi
włosy kruczoczarne
o oczach jak niebo
ciało wyrzeźbione
jak przez niebios rękę
kiedy ją ujrzałem
stąpała tak dumnie
piękna i wyniosła
do studni podeszła
wiadro wody niosła
ja pobiegłem za nią
witając tę panią
miłość jej wyznając
i nagle w tej chwili
wszystko się skończyło
ku mojej rozpaczy –
snem to tylko było
Czym Jesteś
Helena Szymko
Czy jesteś muzyką –
co daje duszy ukojenie
może dźwiękiem co porusza
pręcikami kwiatów
czy szumem wiatru
co pieśń niesie tęskną
w objęcia spragnione
szmerem wody – co płynie
czystym gór strumieniem
to wszystko jest tobą
pochłaniam te dźwięki
są moim natchnieniem
każdą nutkę, słowo
ciepłem twoim czuję
gdy zasypiam budzę się
wszystko czym jesteś –
moje serce raduje
Sen wieczności
Helena Szymko
Tak bardzo bym chciała –
ze snu wiecznego
wybudzić najbliższe mi osoby
by znów powitał ich dzień nowy
ale Ty Boże pragniesz ich u siebie
by zasilały Twoje zastępy
w krainie wiecznej miłości
tak dobrze by było powitać je znowu
na naszym cudownym świecie
usłyszeć od nich jak im tam było
ale Ty Panie pragniesz ich w niebie
ojcowską miłością otaczać
i jeśli nawet – niektórzy zgrzeszyli
Ty zawsze potrafisz wybaczać
Podróż w nieznane
Helena Szymko
Tak często odchodzą ludzie –
pozostawiając po sobie pustkę
i ślad swojej egzystencji
są pośród nich poeci
piszą o życiu miłości –
dodając wersom woni kwiatów
lub zraszając je łzami
ludzie o wrażliwym sercu
i bujnej wyobraźni
na zawsze z poezją związani
to nic że bujają w obłokach
kochają świat fantazji
to właśnie oni –
z szarości dnia codziennego
wydobywają barwy życia
a gdy ich między nami zabraknie
pozostanie po nich trwały ślad
w ich poezji którą czytamy
śmierć- to droga w nieznane
nie znamy przeznaczenia
mamy tylko nadzieję
że wszystkich jednako –
utuli ziemia
Podróż w nieznane
Helena Szymko
Tak często odchodzą ludzie –
pozostawiając po sobie pustkę
i ślad swojej egzystencji
są pośród nich poeci
piszą o życiu miłości –
dodając wersom woni kwiatów
lub zraszając je łzami
ludzie o wrażliwym sercu
i bujnej wyobraźni
na zawsze z poezją związani
to nic że bujają w obłokach
kochają świat fantazji
to właśnie oni –
z szarości dnia codziennego
wydobywają barwy życia
a gdy ich między nami zabraknie
pozostanie po nich trwały ślad
w ich poezji którą czytamy
śmierć – to droga w nieznane
nie znamy przeznaczenia
mamy tylko nadzieję
że wszystkich jednako –
utuli ziemia
Czerwona róża
Helena Szymko
Na szarej płycie czerwona róża –
ożywia wspomnienia o tobie
naszej miłości zerwane więzy
i ty samiuteńka w tym ciemnym grobie –
teraz ziemia pieści twoje blade lica
a blask twoich oczu skryło ciężkie wieko
tylko płomień znicza
kwitnące kwiaty na twoim grobie
tu moje słodkie dziewczę zasnęło
czerwoną różą witam cię miła
symbolem naszej miłości
tyle już lat upłynęło bez ciebie
ja nadal w samotności
tak trudno zapomnieć miła o tobie
gdy serce – wciąż pełne miłości
Świetlista droga
Helena Szymko
Śmierć – tak jak i miłość
pozostawia w nas trwały ślad
ostateczna utrata bliskiej osoby
promieniuje żałobą i smutkiem
serce szkatułką wspomnień
zawiera z życia złe i dobre chwile
śmierć – to wyzwolenie od choroby i bólu
pocałunkiem piołunu pieczętuje
ulatniające się życie
to wędrówka duszy świetlistą drogą
do nieskończoności i miłości Pana naszego
który wybacza grzechy przygarniając do serca
nawet człowieka – za życia grzesznego