Uwierzmy w siebie
Helena Szymko
W kokonach przeszłości –
trwamy uwięzieni
nie znając ceny
naszej samotności
tak trudno się przebić
przez umysłu ściany
w szarość dni wplątane
trzymają konary
pozbawieni nadziei
miłości i wiary
wszystkiego co piękne
co kokon otacza
boimy się przyjąć – od życia
darowane nam dary
uwierzmy w siebie
nad dniem utraconym
przestańmy rozpaczać
gdy wymażemy z życia
wszelkie dylematy
otworzą się same –
blokujące nas kraty
Czym jesteś
Helena Szymko
Jesteś pragnieniem-czy już kochaniem
a może tyko wiatru graniem
na pewno – duszy niepokojem
pobudzasz wszystkie zmysły moje
zburzyłeś życia mojego ciszę
twoim istnieniem wciąż osaczana
już nie szum wiatru lecz ciebie słyszę
słyszę cię serca mojego drganiem
ciepłym deszczem w blasku poranka –
gdy wybrzmiewasz muzykę na fortepianie
i tą melodią ubarwiasz ciszę
Zawirowania uczuć
Helena Szymko
Miłość w nas nie przemija –
ona się z nami droczy
nieważne że nie ma cię przy mnie
w sercach nadal żar płonie
i szklą się z tęsknoty oczy
bo miłość jest nieśmiertelna
u nas rozkwitła w ciszy
żywiła się słów słodyczą
naszych serc melodią była
nawet gdy jesteś daleko
w myślach mnie swoich słyszysz
bo to co nas połączyło
to nie tylko serdeczna przyjaźń –
lecz także szalona miłość
Walka z uczuciami
Helena Szymko
Tak często walczymy z uczuciami –
jak Don Kichot z wiatrakami
pragniemy sercu miłości zakazać
na ból tęsknoty go nie narażać
by spokój ogarnął ciało i umysł
beztrosko dni upływały
lecz serce – nie słucha żadnego zakazu
twierdząc że w miłości objęciach
należy pozostać
przeżywać te wszystkie emocje
pragnienia tęsknoty katusze
bo miłość jest darem
więc przeżyć ją trzeba
a ona – swoją magiczną mocą
wypełni nam serce i duszę
Ty wciąż mnie czarujesz
Helena Szymko
Ty wciąż mnie czarujesz – słodkich słów ciszą
bym cię kochała o tobie myślała
i chociaż głośno tego nie mówisz
wiem – że chcesz bym tu pozostała
a gdybym tak znalazła inną cichą przystań
czy twoje ego bardzo by cierpiało
gdybym przestała myśleć o tobie
czy w twoim sercu żal by pozostał
po tym – co tak dziwnie nas połączyło
lecz to tylko moje przekorne myśli
bo moja miłość nie pragnie już zmiany
w twojej przystani zacumowała
pragnie tylko twojego serca
i tylko w nim – pozostać by chciała
Gdybyś
Helena Szymko
Gdybyś spojrzał – w moje oczy
ujrzałbyś tam bardzo wiele
przyjaźń czułość i oddanie
może wtedy byś zrozumiał
i co do mnie zmienił zdanie
w mojej głowie istny zamęt
a w mym sercu kołatanie
myśli – krążą wokół ciebie
przemierzając odległości
i zachłannie pochłaniają
ślady twojej obecności
ta odległość mnie przytłacza
brak twych rąk ich dotyku
tęsknych spojrzeń twoich oczu
wspólnych nocy – ciał bliskości
Sen
Helena Szymko
W ciszy nocy obejmujesz mnie czule –
czuję dotyk twoich rąk
spokojna bezpieczna snem odurzona
jak w romantycznej piosence
czerwone maki zrywam dla ciebie
pędzimy po polach jak dwa latawce
trzymając się mocno za ręce
sen delikatnie nas otula
chwilami miłość rozgrzewa
a twoja bliskość mnie rozczula
gdy ranek z nocką się żegna
nadal chcę być przy tobie
otwieram oczy szukam cię obok –
sen był o tobie przeuroczy
Melodia naszych serc
Helena Szymko
Gdy niebo zapłacze –
nad naszym rozstaniem
umilkną świerszcze
w skoszonej trawie
moje serce porywem
wiatru się stanie
a nasze wspomnienia
ukryte w tym lecie
melodią naszych serc
będą wciąż żywe
twoje słowa tak bliskie
mojemu sercu
będą mi przypominać
te chwile szczęśliwe
na zawsze zatrzymam
cię Miły w pamięci
słodyczą twoich słów
będę się upajała
może jeszcze – kiedyś
nadejdzie taka chwila
że znów w nas odżyją
te piękne chwile lata
Tajemnica życia
Helena Szymko
Życie – każdemu
inną przyszłość maluje
skłania do refleksji
jak różne czekają nas losy
tajemnica życia
naszym przeznaczeniem
wciąż doświadczamy
przekory losu
nieszczęścia chodzą parami
lecz my idziemy dalej
z nadzieją przez życie
że pech nas nie dosięgnie
jutro będzie lepiej
znów się pozbieramy
życie zmieni tor biegu
złe fatum – pozostanie
daleko za nami
Człowiek zdradzony przez miłość
Helena Szymko
Człowiek zdradzony przez miłość –
z duszą obolałą z tęsknoty
sercem przepełnionym bólem
zapada w przepaść niemocy
i choć wokół kwitną kwiaty
zielenią się krzewy i drzewa
on z sercem przepełnionym żalem
wie – że żar który go ogrzewał
nigdy już nie powróci
a przecież tak bardzo wierzył
że szczęście do stóp mu się kłania
i nigdy się nie odwróci
miłość – której doświadczył
na zawsze z nim pozostanie
lecz fart który go spotkał –
po prostu się od niego odwrócił
Poranna kawa
Helena Szymko
Tak często powracam do tamtej chwili –
kiedy byliśmy ze sobą blisko
oboje serca mieliśmy na dłoni
dla ciebie wtedy zrobiłabym wszystko
tak szybko upłynął czas od tamtej chwili
gdy szczęście co dnia nas radośnie witało
myśmy zachłannie tak w miłość wierzyli
a życie rozpieszczać nas miało
teraz – poranną kawą wita mnie dzień
tamte chwile mamy dawno za sobą
wspomnienia tamtych to już tylko cień
i poranna kawa – z inną osobą
Spójrz
Helena Szymko
Spójrz – jaki piękny mamy dzień
słońce już od samego poranka
pieści promieniami ziemię
korony drzew ścielą wokół siebie
misterne dziwaczne cienie
zakochani idąc – trzymają się za ręce
jakby na świecie byli tylko sami
tak miło jest przyglądać im się z bliska
miłość dodaje im radości życia
sprawia – że mimo gwaru dnia
ich serca słyszą tylko siebie
Przyjaciel
Helena Szymko
W przyjaźni – każda myśl
rodzi się w ciszy
każda tajemnica
jest skryta skrzętnie
pomocna dłoń
na wyciągnięcie ręki
przyjaciel – to ktoś
kto cię rozumie
i w trudnych chwilach
będzie przy tobie
serdecznym słowem
zawsze pocieszy
i będzie trwał
przy twojej osobie
taki przyjaciel
to skarb najcenniejszy
więc doceń to
że wciąż jest przy tobie
on w każdej chwili –
z pomocą pospieszy
Morze
Helena Szymko
Nieokiełznany żywioł –
w bezmiarze wód ukryty
nawet sklepienie niebios
przed nim czoła chyli
rozpościera się nad nim
zlewają się w jedność
tworząc zjawisko
niesamowitego widoku
burze i sztormy
sprzymierzeńcy jego
manewrują falami
i ludzkim losem
wzburzone wody
pochłaniają wszystko
zadając cios za ciosem
zbiera ono żniwo
ludzkiej bezmyślności
przeraża grozą
nie znając litości
bywa też przyjazne
urokiem lata kusi
pieszczotą fal obmywa
jak kochająca matka
przepełniona miłością
dotykiem dziecię pieści
lub sfrustrowana karci je –
przepełniona złością
Kwitnące jabłonie
Helena Szymko
Nastała pora – wszelkiego kwitnienia
łąki i pola tworzą barwne kobierce
delikatnym kwieciem
upstrzone owocowe drzewa
by potem – radować
złocistym owoców rumieńcem
bladoróżowe płatki
z ciepłym wiatrem wirują
pieszczone słońcem
zroszone drobnym deszczem
tą porą roku – przyroda
tworzy prawdziwe cuda
nasz kraj – to kraina
kwitnących jabłoni
a na nich ptaków bezliku
rosną one w sadach
na działkach w ogrodach
obdarowując nas plonami –
te różnorodne odmiany
drzew owocowych
są bankiem witamin
które spożywamy
Szukaj mnie w wierszach
Helena Szymko
Kiedy samotność zacznie cię dręczyć-
a wokół siebie poczujesz pustkę
tęsknota za mną twoje serce męczyć
szukaj mnie w wierszach
tam mnie odnajdziesz
wypełnisz pustką moją miłością
ukoisz tęsknotę moją tęsknotą
tam będą zawsze wspomnienia o nas
te najpiękniejsze połączone z nami
przeplatane muzą – pięknymi wersami
tam będę twoim skrytym marzeniem
nieziszczonym uczuciem –
bliskości pragnieniem
Cicha przystań
Helena Szymko
Ta historia –
nigdy się nie kończy
on i ona
spragnieni bliskości
która daje
poczucie przyjaźni
a być może
początek miłości
on i ona
zakochani w słowach
tych magicznych
co niosą nadzieję
zakwitają kwiatami miłości
może i do nich
szczęście się zaśmieje
i dlatego wciąż tu powracają
bo to miejsce
ich cichą przystanią
by pieścić zmysły
poezji słodyczą
i na szczęście –
mieć cichą nadzieję
Człowiek zdradzony
Helena Szymko
Człowiek zdradzony przez miłość –
z dusza obolałą z tęsknoty
sercem przepełnionym bólem
zapada w przepaść niemocy
i choć wokół kwitną kwiaty
zielenią się krzewy i drzewa
on z sercem przepełnionym smutkiem
wie – że żar który go ogrzewał
nigdy już nie powróci
a przecież tak bardzo wierzył
że szczęście do stóp mu się kłania
i nigdy się nie odwróci
miłość której doświadczył
na zawsze z nim pozostanie
lecz fart który go spotkał –
po prostu się od niego odwrócił