Nasze dzieci
Helena Krystyna Szymko
Nasze dzieci – kochają nas bezwarunkowo
są beztroskie, mają serduszka gorące
swoją fantazją potrafiliby skraść nawet słońce
są dumą rodziców z nadzieją na lepsze jutro
kochajmy je tak – jak one nas
starajmy się im stworzyć lepszy świat
by żadnemu z nich nie było źle
i nigdy nie było smutno
1 CZERWCA – DZIEŃ DZIECKA
Matko Rodzicielko
Helena Krystyna Szymko
Ty jesteś Matko – wiecznym źródłem życia
początkiem i jego końcem
zasilasz ziemię pokoleń potomstwem
tulisz pod sercem wielki cud istnienia
maleńką kruszynę z twojej krwi i ciała
która rozkwita życiem w twoim łonie
z miłości dwojga ona powstała
Matko rodzicielko posłanko życia
ty będziesz zawsze Alfą i Omegą
miłości spełnieniem –
będziesz zadziwiać cudem narodzin
i życia odrodzeniem
Nasza Planeta
Helena Krystyna Szymko
Nasza Planeta Ziemia –
polnymi kwiatami pachnąca
na łąkach w lasach, ogrodach
różnorodnością urzekająca
spoglądam radosnym okiem
i ducha mego tchnieniem
na wszystko co mnie otacza
cudownym z nią współistnieniem
bo jaki byłby świat bez przyrody
bez barw zapachów –
przepięknych pejzaży górzystych
wyżyn ścielonych zielenią
wód przepływających bystrych
bez ożywiającego ją słońca
ona ubarwia świat cały
dodaje radości oczom
i płucom życiowy oddech
sercu rytm doskonały
jest jedyną szansą na to
by na naszej Planecie – Ziemi
życie mogło trwać bez końca
Niezapominajki
Helena Krystyna Szymko
Mówią niezabudki –
na te modre kwiatki
mały ich bukiecik
wręczony dziewczynie
w jej pamięci
nigdy nie zaginie
na zawsze pozostaną
w jej wspomnieniach żywe
stąd ta słodka nazwa
niezapominajki
to magiczne kwiatki
modre z czarnym oczkiem
które mówią skromnie
nie zapomnij o mnie
rozsiały je wróżki –
które tworzą bajki
Polne kwiaty II
Helena Krystyna Szymko
Polne kwiaty – najpiękniejsze dla wrażliwego oka
ich skromnością urokiem przyroda usłana
cieszy traw zieleń biel drobnych stokrotek
pośród zbóż czerwień delikatnych maków
niebieski błękit niezapominajek
chabry w złocistym dojrzewającym zbożu
wszystkie łakną słońca – ku niemu się wznoszą
pięknymi barwami w przyrodzie obnoszą
tak zanurzeni w kwiecistym raju
urzeczeni pięknem które uspakaja
życzliwością przyrody wzbogaceni
idziemy przed siebie trzymając się za ręce
ten krajobraz który nas otacza
dla marzyciela jest radością oczu
a dla poety bogactwem duszy
cały ten urok otaczającej przyrody
zawsze go wzrusza
Majowe doznania
Helena Krystyna Szymko
Maj – piękną pogodą nas wita
wiosennym wiatrem powiewa
cała przyroda barwami rozkwita
witalnością serca rozgrzewa
to czas wszelkiego kwitnienia
upajająca woń wiosennych kwiatów
urzekającym kwieciem pokryte drzewa
soczysta zieleń traw bystre rzek wody
szum spływających górskich potoków
wszelkiego ptactwa i zwierząt gody
przyroda – śpiewem ptaków wybrzmiewa
to radość życia uśmiechy dzieci
miłość magiczną siłą urzeka
Maj – miesiącem spełniających się marzeń
to właśnie w maju doświadczamy
najcudowniejszych życia zdarzeń
Chciałabym
Helena Krystyna Szymko
żebyś na zawsze zatrzymał w pamięci –
tę radosną dziewczynę z uśmiechem lata kruczymi włosami
każdą tamtą chwilę maił wspomnieniami
nasze uczucie – jaśniało blaskiem spełnionej miłości
spalając ciała w ciągłym niedosycie
przy tobie serce jak spłoszony ptak trzepotało
a każdy pocałunek sycił namiętnością
doświadczyliśmy potęgi gorącego uczucia
byłeś wtedy – całym moim życiem
Miła moja
Helena Krystyna Szymko
jesteś jak świeży powiew wiosny –
przy tobie na wieczność pozostać by się chciało
urokiem swoim zachwycasz oczy
rozpalając w ciągłym niedosycie ciało
siłą swych uczuć wypełniasz moje serce
dźwiękiem słów wybrzmiewasz w duszy
wciąż mnie upajasz żarem namiętności
twoja miłość to źródło, czerpię z niego siłę
by wytrwać w tęsknocie za tobą –
miłością twą silny i pełen w nią wiary
Pochodnia Olimpu
Helena Krystyna Szymko
Serce waliło jak opętane –
gdy swym uśmiechem musnąłeś ciało
chociaż nie tknęły mnie twoje dłonie
muśnięcie uśmiechu pożar wywołało –
wciąż płonie we mnie pochodnią Olimpu
noce rozjaśnia i spać mi nie daje
emocje uczuć stają się śilniejsze
z każdym dniem – ten płomień się zwiększa
ja w myślach szukam wciąż twojej drogi
gdzie twoje stopy ją wydeptały
czy nasze myśli wędrować by chciały – tą samą drogą
gdy przypłyniesz z dali – na ląd nasz stały
Nieproszony gość
Helena Krystyna Szymko
Pojawiła się nagle –
jak gość nieproszony
wtargnęła w moje życia
zakłócając spokój
każdego dnia oznajmiała
że musi pozostać
i coraz bardziej czułością
serce wypełniała
nie potrafiłam się pozbyć
jej obecności
rozrastała się jak lawa
coraz bardziej iskrzyła
aż wybuchła gorącym
płomieniem namiętności
i już na zawsze –
w moim sercu pozostała
Wszystko przemija
Helena Krystyna Szymko
nasze marzenia i nasza młodość –
dawne przyjaźnie młodzieńcze miłości
utrata bliskich osób kochanych
na fotografiach czas zatrzymany
to co kiedyś było realne ich uśmiechy i zamyślenia
teraz tylko w dal wpatrzone oczy
smutek w sercu i żal na duszy
lecz życie dalej swym torem się toczy
i na przekór temu co nas spotyka
radośni, smutni, samotni czy w parze
idziemy na przód – żyć dalej musimy
i pomimo życiowych niesnasek
spragnieni życia musimy wytrwać
w zdrowiu czy w chorobie w smutku czy radości
a czas który nam pozostał – wykorzystajmy
by żyć w zgodzie z własnym sumieniem
i pokonywać wszelkie życia trudności
W labiryncie umysłu
Helena Krystyna Szymko
W labiryncie umysłu – trudno się odnaleźć
nie ma wokół nikogo kto by wskazał drogę
błądzisz w świecie dla innych niedostępnym
przytłoczony aurą negatywnych doznań
uchwyć dłoń moją – poczuj serca bicie
we dwoje zawsze raźniej
pokonać mrok – pozbyć się lęków
poznać prawdziwy smak życia
Romantyczna bajka
Helena Krystyna Szymko
Gorącym uczuciem od dawna związani –
witali się co dnia z sercem na dłoni
codziennym buziakiem zawsze żegnali
radośnie witali nim każdy poranek
lecz dnia pewnego coś ich poróżniło
zasiał w jej sercu cień niepewności
ona tak bardzo w nim zakochana
po raz pierwszy – poznała
gorzki smak zazdrości
jego beztroska zmieniła wszystko
co tak pięknie w jej sercu zakwitło
przez cały czas bycia z nim blisko
myślała że łączy ich mocna nić miłości
on wciąż ją raczył piękną liryką
i nutką muzyki rzewną
ona wierzyła w romantyzm tej bajki
w swojej dziewczęcej naiwności
jego pewność siebie, była bezgraniczna
że wciąż go kocha i nadal będzie przy nim
lecz serce dziewczyny wyczuwa
intrygę w którą jest uwikłany
swą ciekawością czegoś nowego
utracił jej zaufanie
wreszcie się zbudziła ze snu głębokiego
i śpiącą królewną już nigdy nie była
ich bliskość – na bezgraniczną
dal zamieniła
Zabierz mnie
Helena Krystyna Szymko
Zabierz mnie tam –
gdzie słońce słucha
kołysanki wiatru
ziemia utula je do snu
gdzie księżyc czuwa
nad świata kołyską
a mleczna droga
pośród gwiazd prowadzi
gdzie gwiazdy utkały
nasze ślubne łoże
tam będzie mi do ciebie
bliżej niż blisko
pośród gwiazd będziemy tylko my
śnić księżycowe sny –
zabierz mnie tam
Podróże umysłu
Helena Krystyna Szymko
fantazją wiedziony w krainy nieznane –
przekracza granice realności
tam umysł podąża gdzie myśl go poniesie
podróże umysłu sprzyjają poecie
on z głową w chmurach
w nierealnym świecie
zadumany w myślach zgubiony
błądzi ścieżkami swego umysłu
fantazją wiedziony
i przemierza te wszystkie
krainy nieznane drogami swoich marzeń
spisując myśli słowem malowane
tworzy wiersze z przeżytych wrażeń
Miłość do Poezji
Helena Krystyna Szymko
Pokochałam cię – Poezjo
z każdym dniem coraz bardziej
twoje słowa – jak miód słodkie
jak likier z procentami
syciły moją duszę, w euforię wprawiały
chłonęłam cię Poezjo – ty czarowałaś serce
aż ono uwierzyło w twoją magiczną miłość
stałaś się spowiednikiem próbując je chronić
ty byłaś zawsze – mojego życia Muzą
chłonę cię jak powietrze, pragnę jak źródlanej wody
jak ziemia pragnie deszczu spękana przez suszę
ty kochałaś mnie zawsze – odkąd zaczęłam pisać
wskazywałaś mi drogę by dobrnąć do celu
wciąż docieram na szczyt twój
tam – gdzie twoja siedziba
gdzie sprowadziłaś już
poetów – tak wielu