CHLEB
Kazimierz Surzyn
Wspominam jak moje babcie
uczyły szacunku do chleba
wnusiu – kochane dziecię
chlebek jest darem nieba
Chlebuś bardziej smakuje
gdy się nim z innymi dzielisz
niechże go nigdy nie brakuje
w modlitwie Boga poprosisz
Bochenek przed pokrojeniem
nakreśl pięknie krzyża znakiem
okruchy z ziemi zbierz starannie
traktuj zawsze bochen godnie
Pamiętaj chleba powszedniego
potrzebujesz do życia ziemskiego
zaś boski chleb eucharystyczny
to żywota rajski chleb wieczny
DRZEWA
Kazimierz Surzyn
chcą się wyszumieć..
Niebo dzisiaj w szarości
na świat bardzo się złości
ubrane w groźne obłoki
które ciężarne płaczą
a drzewa z radości skaczą
zaraz wichrem się wyszumią
chcą od nas szacunku..
Drzewa rosną przecudnie –
dają błogi cień w dni gorące
poetom Pegaza natchnienie
filtry powietrza oczyszczające
Nie chcą dużo od przyrody
jedynie słońca i deszczu
aby nie straciły urody –
a od nas samych szacunku
ŻAŁOBNA JESIEŃ
Kazimierz Surzyn
Jesień bywa również inna
deszczowa mglista zimna
błotem szarym ziemię plami
o świcie ścina mrozami
więzi wczesnymi śniegami
Słońce jak osoba bliska blednie
kostnieje i zziębnięte gaśnie
rdzą pokryła białe róże ostatnie
i liście co jeszcze wiszą na kasztanie
Szepce modlitwy wierszem żałobnym
za dusze idąc w pochodzie nabożnym
ZORZA POLARNA
Kazimierz Surzyn
O zjawiskowy zwiewny cudzie
na szafirowym nieba płótnie
gustownym pędzlem pociągnięte
strojne pawie pióro rozwiane
Oddychający falisty ruch kolorów
łamiący galaktyczne igły biegunów
serce kwiatu którego płatki pełne
tańczą lekko wiatrem muskane
Zwoje kurtyn promieni łuków
finezyjne końce rozlanych lejów
mienią się srebrzystą jasnością
kiedy odchodzą w dal bledną
Szerokie pasma przecudne
kaskady łun żółto zielone
bieli niebieskości fioletu
w purpurowej poświacie
Wprawia w olśnienie mą duszę
głowę w bezruchu utrzymuje
oczy arcydziełem delektuje
przenosi na arkadie rozkoszy
SAMO ZDROWIE
Kazimierz Surzyn
Lasy w zapachach jaśminowych
Słoneczny dzień alei spacerowych
Konwalia na wzmocnienie serca
Z tęsknot wybawi naparstnica
Wątrobę uleczy dzikiej róży płatek
Na spojówki przekrwione bławatek
Ukoi rany pierzasta żyworódka
Rumianek stłumi rewolucje żołądka
Trawienie wesprą mikstury aloesowe
Ciśnienie obniżą zioła nagietkowe
Nalewka z aronii cholesterol usunie
Czeremcha oddechu udrożnienie
Przecudna przyroda na zdrowie
O tym każda babcia nam powie
JESIEŃ
Kazimierz Surzyn
Żółto różową farbą wystrojona
satyną jak pudrem wygładzona
kolorowe latawce z wiatrem lecą
pięknie w słońcu barwami świecą
Pachnie liśćmi co w parku gadają
orzechami które tysiącami zwisają
winem miętą czernicą grzybami
dziką różą dębem maliną śliwami
Jesienne dary rolnicy z pól zbierają
kukułki lata życia im obwieszczają
z lekka szeleszczą mądre sowy
studzą rozgrzane myślami głowy
Jeleń całuje w usta sarenkę
jak młodzieniec wybrankę
cieszy babiogórska jesień
choć krwawa niczym ogień
ZACHÓD SŁOŃCA
Kazimierz Surzyn
Słońce powoli skwar studzi
uwielbienie mojej duszy budzi
jasno – żółta kula z domieszką pomarańczy
teraz w dół wąskim przesmykiem się toczy
Paletę barw rozlewa po niebie i wodzie
i po mojej rodzinnej zagrodzie
pieści me serce ostatnimi promieniami
bije mi w oczy tęczowymi smugami
Mój krzyk zachwytu ptaki Bogu zanoszą
ukłony wiatry zdumione wznoszą
świerszcze na skrzypcach tobie grają
chóry anielskie niechże ci śpiewają
KSIĘŻYC
Kazimierz Surzyn
Pan z perły i miedzi
na obłoku dumnie siedzi
w złotej poświacie się mieni
wróg dla nocnych cieni
Kwiat w tarczy z dukatem
posypany bieluśkim brokatem
rogal z rozwartymi ramionami
czule tańczący z gwiazdami
Dwa wyostrzone pazury
gwiazda niebiańskiej natury
za spóźnionym wędrowcem sunie
dla każdego szczęścia pragnie
Z czaszy promienie diamentowe mu kapią
na zakochanych co z balkonu na niego się gapią
niebo w piórach srebrzystych się pławi
swemu dobrodziejowi komplementy prawi
Teraz za wzgórzem zmęczony drzemie
chowając przed dniem swe mienie
ZA KRÓTKIE NOCE
Kazimierz Surzyn
Złapałem najpiękniejszą
gwiazdkę z gwiazd nieba
zaryzykowałem pokochałem
cudownie jest tak miłować
z wielkim żarliwym zapałem
Ofiarować siebie samego
bezpieczeństwo wzajemne
pójść nawet w przepaść
pod prąd w wodospady
w ogień w zaułki ciemne
Pić twoją słodycz gorącą
w mroźny wieczór z bajki
tobą kochanie smarować
kromkę chleba co rano
stwarzać czas na bliskość
Jesteś mą lepszą połową
potrafisz wyzwolić czułość
w sercu namieszać ostro
wciąż za krótkie są noce
na upojną naszą miłość
ATENY
Kazimierz Surzyn
wieczność Bogów
wszechświat miasta
kosmosu odbicie
na samym szczycie
sfera gwiezdna
gwiazdy słońce
boska harmonia
rzucająca światło
srebrne i złote
na wielkie budowle
świętego wzgórza
niżej sfera ziemska
uśmiech gościnność
od świtu do nocy
od nocy do świtu
w licznych tawernach
rozkoszne wino
i ludowe tańce
nastrój poprawiające
i serca bicie
urzeczony Akropolem
skarbami antycznymi
w świetnym muzeum
ze skałek zachodem
morza błękitem
w całusach nieba
na Syntagma gołębiami
rokomelo smakiem
obwarzankami z sezamem
koktajlami deserami
w aromacie kawy
żal stąd odjeżdżać
z raju dla zakochanych
AKROPOL
Kazimierz Surzyn
antyczny pomnik
boskością uderza
potęgą emanuje
budowle przywołuje
Bramę Propyleje
co wejścia strzeże
Partenon Ateny
która w mądrości
drzewo oliwne
posadziła ludzkości
Erechtejon Erechteusza
poświęcony Posejdonowi
mórz i oceanów Bogowi
i Atenie błyskotliwej
Odeon Heroda Attyka
dziś arena znakomita
Festiwalu Ateńskiego
Apteros Ateny Zwycięskiej
wojny sprawiedliwej
Teatr Dionizosa
Boga wina i zabawy
których w Grecji
pod dostatkiem
wzgórze uroczo
nocą podświetlone
miasta jest ozdobą
daje zachwyt turystom
zaś natchnienie poetom
NAD MORZEM
Kazimierz Surzyn
Morze przybrane
w skiby srebrne
muskało delikatnie
brzeg w pianie
Kochaliśmy się nocą
przy księżycu co swą mocą
wysrebrzył ciała miłością
a morze zalało czułością
Usta nasze uwięzione
na policzkach czerwone
różyczki wymalowane
dotykiem dopieszczane
Ciała zastygły prawie
o tym księżyc powie
w całusach dreszczach
na złotych piaskach
SERCE
Kazimierz Surzyn
Do Ciebie moje serce biegnie
Ciebie najdroższa pragnie
uskrzydlić miłości ramionami
zatrzymać wzniosłymi marzeniami
Całuję płomiennie Twoje ciało
docieram do zakątka każdego
odkrywam bajeczne słodycze
przepięknego ogrodu kwiatowego
Ogniście piersi Twe pieszczę
miodny owoc namiętności
serce tulę w sercu moim
czynię moje ciało twoim
RAJSKI OGRÓD
Kazimierz Surzyn
Stoisz w środku
rajskiego ogrodu
wśród kwiatów rozkoszy
Wiem kochasz kwiaty
dzisiaj leżą
u Twych stóp wzniośle
wsparte
miłości kolumnami
Kwiaty
kwitną u Ciebie w spojrzeniu
w uśmiechu
i kiedy pomagasz drugiemu
Rajski ogród zatrzymaj
i przytul mocno do serca
Nie otwieraj oczu
Niech jest w Tobie
OBRAZ
Kazimierz Surzyn
Nad wartkim strumykiem górskim
w niepowtarzalnym błękicie rajskim
pośród malowniczej zieleni lasów
w zapachach rozkosznych atłasów
z głową osadzoną w chmurach nieba
w żytnich srebrnych kłosach chleba
z powiekami lekko wiatrem owianymi
z myślami serca pomysłów pełnymi
pomimo ciała ekstazy niecodziennej
i słowika cudownej pieśni miłosnej
słyszę głos co moją duszę dręczy
(zwłaszcza jesienną szarugą męczy)
Czy zdam najważniejszy egzamin
z życia na określony przez los termin?
RANO
Kazimierz Surzyn
Uwielbiam gdy rano wstajesz
pełna temperamentu i miłości
z nieuczesanymi jeszcze myślami
całujesz mnie w serca czułości
Spoglądasz za okno na słońce
co w firance rozkłada promienie
serwujesz kawę która aromatem
do nowego dnia daje pobudzenie
Wypijam napój w zachwycie zdarzeń
choć te same nigdy się nie znudzą
i te wykwintne smażone naleśniki
cały nasz dom do szczęścia budzą
MÓJ ANIELE
Kazimierz Surzyn
Prośby spełniasz pokornie
tulisz w swych skrzydłach
w chorobie byłeś przy mnie
trwasz ze mną w modłach
Suszysz łzy zakrwawione
krzywdą ludzką zranione
kołyszesz skrzydeł trzepotem
tak z sercem chronisz potem
Aniele proszę ze mną bądź
prowadź przez kręte drogi
dziarskości życia dodaj mi
zdejm ze mnie ciężar srogi
A kiedy przyjdzie śmierć
moje oczy ciepło zamknij
spojrzeniem anielskim
duszę mocą swą obejmij
i złóż w raju niebieskim