DO ZOBACZENIA
Kazimierz Surzyn
Pod stopami co jeszcze
parę dni temu chodziły
tańczyły też na weselu
wiatr ślady życia zaciera
Dzisiaj nie ma tu ciebie
i serce tęskni spragnione
toną w łzach źrenice
żalem ciężkim jak skała
Przyjaźnić się ze śmiercią ?
bo potem kiedy przyjdzie
i usiądzie na powiekach
chować przyjaciół tak trudno
PIĘKNIE
Kazimierz Surzyn
dzielić z tobą codzienność
idąc drogą sercami zespoleni
opiekować się z całych sił
i patrzeć w oczy ze szczęścia
kiedy z gracją podchodzisz
obejmując całujesz anielsko
delikatna jak płatki róży
nocą i dniem kwitniesz
płonąc kochamy się
zasypiamy w ramionach
całusami dzień zaczynamy
i wychodzi nam życie
jedyna niepowtarzalna
z tobą siódme niebo
Kropelko
Z MIŁOŚCI
Kazimierz Surzyn
czuję się tak subtelnie jakbym
przemierzał na skrzydłach świat
i w duszy muzyka grała wciąż
a boskie promienie spływały
całą pełnią witalności
jakbym dotykał cudu gwiazd
bajońskim światłem czułym
i pieścił mile w dłoniach słońce
a barwne kolory żarliwej miłości
oblewały szczęściem serce
i nektarem nieopisanej słodkości
zadowolenie z oczu twoich płynie
rzeką wezbranej namiętności
czyż życie nie jest piękne
z miłości przyjmij ten wiersz
niech umacnia nasze uczucia
NASZ STÓŁ
Kazimierz Surzyn
Razem nieustannie dbamy
o nasz rodzinny stół dialogu
centrum domowego ogniska
więź chwalebną odwieczną ostoję
której niczym zastąpić nie podobna
tu modlitwą zaczynamy posiłek
dziękując Bogu za dary
piastujemy polską tradycję
wyedukowaną od przodków
tutaj decyzje podejmujemy
a potem wcielamy w życie
tu rozrasta się miłość jak pąki
niczym trawy na polanach
a chleb z miłości krojony
rozmnaża dobro w nas
do dawania szczęścia sobie
i drugiemu człowiekowi
to dobro ciągle wraca
z podwojoną mocą
POWOŁANIE
Kazimierz Surzyn
Chłopiec jak każdy
witalny uśmiechnięty
dobrze grał w hokeja
i piłką był pochłonięty
Od wczesnej młodości
pragnął zostać księdzem
i zrobił ołtarzyk prosty
by Mszę odprawiać z zapałem
Oczytany wrażliwy kapłan
w Domu Dziecka pomagał
bez względu na wiek
z każdym chętnie porozmawiał
Bogu służył wzorowo
gorliwy katecheta kanonik
w sercu miał tylko dobro
za wiarę zginął kolejny męczennik
I nagroda specjalna na Międzynarodowym Konkursie
Poetyckim i Literackim im. Ks. kan. Józefa Jamroza
“O autentyczną wiarę” i “O ludzkie serce człowieka” w Mszanie Dolnej.
MOJA WIEŚ
Kazimierz Surzyn
Dzisiaj bardzo nowoczesna
same domy murowane
a koło nich betony chodniki
i bryki takie wypasione
W miejsce stodół pobudowano garaże
i wielkie warsztaty samochodowe
zaś tam gdzie stały stajnie
dziś są pokoje gościnne
a w drewutniach dyskotekowe tańczenie
Kółko rolnicze już dawno zburzono
teraz to teren nie do poznania
tam Biedronka miłych gości zaprasza
nie zagony tylko ona jest źródłem jedzenia
Daleko aż pod las mieszany
sięgały dziadków pola uprawne
obecnie na nich wyrosły
wielkie domy mieszkalne
Wyróżnienie na Ogólnopolskim Konkursie Literackim
im. Jana Pocka 2020 w Lublinie.
WSPOMINAM
Kazimierz Surzyn
Tatę co krzątał się w stajni
i czule głaskał kwiatulę
a ona się do niego uśmiechała
i dawała coraz więcej mleka
Mamę jak pieszczotliwie chodziła
koło kogutów kur i indyków
którym nie brakowało ziarna ani wody
i zadaszenia chroniącego przed słońcem
Dziadka co doglądał sadu
a potem złotą polską jesienią
w skrzyniach układał jabłka
smaczne zwłaszcza zimową porą
Babcię która z miodowej lipiny
oraz z ziół leczniczych
parzyła nam pyszną herbatę
i mówiła ” Pijcie kochani na zdrowie”
Siebie kiedy podziwiałem świniaki
a także ich wielki apetyt wyjadania
zmiętych ziemniaków z koryta
gudź gudź wtedy z radością wołałem
Wyróżnienie na Ogólnopolskim Konkursie Literackim
im. Jana Pocka 2020 w Lublinie.
ZAPAMIĘTANE PEJZAŻE
Kazimierz Surzyn
Urok kosiarzy znakomitych
mam do dziś w pamięci
ze strunami kos srebrnych
i siano misternie ułożone w kopy
Przepiękne dziady ze snopków
w słońcu mieniące się złotem
i o brzasku śpiew dzwonów
pochwały dla pracy chłopskiej
Wozy drabiniaste zwożonego siana
w pocie czoła do stodół
oraz lawendowy zapach zboża
młóconego w młockarni
Kapusta w beczce skrzynie jabłek
pola ziemniaków w piwnicy
rozkoszne winogronowe wino
i korale jarzębiny na szyjach dziewek
Między gałęziami w symfoniach ptaków
przebłyski światła słonecznego
i życzliwi wspaniali mieszkańcy
którzy mówili Szczęść Boże
Wyróżnienie na Ogólnopolskim Konkursie Literackim
im. Jana Pocka 2020 w Lublinie.
WIEJSKA POEZJA
Kazimierz Surzyn
lipa która miodem pachnie
w chórze pszczelim szumiąc
marzenia rozbudza anielskie
zaś serca błogo uspakaja
bujna grusza co promienie łapie
nie skąpiąc zimnego cienia
w upały nie do zniesienia
i zdrowym owocem karmi
słoneczniki żółcią pomalowane
śmiejące się do gospodarzy
ogrodów królewicze dumne
sama radość w szkiełku oka
brzoza przy leśnej ścieżce
od praojców tam stoi
choć smagana piorunami
nieugięcie kocha jak ja życie
łąka rzeczka doliny wzgórza
gdzie wiejski poeta pisze o tym co boli
piórem Weny z troską maczanym
w boskim niebie szafirowym
krzyż którego rozpięte ramiona
zgłodniałych miłością krzepią
kościół co świętą Ewangelię
na lud oraz zagrody roznosi
i Sam Bóg co z ołtarza błogosławi
Wyróżnienie na Ogólnopolskim Konkursie Literackim
im. Jana Pocka 2020 w Lublinie.
ZMIANY
Kazimierz Surzyn
Dawniej w mojej wsi rodzinnej
upierzone kury gdakały bajecznie
opasłe świniaki żarliwie kwiczały
zaś barwne koguty budziły o świcie
Pastwiska pełne dorodnych krów
które smakowitym mlekiem
napełniały głębiny skopców
a w maśniczce wyrabiała mama masło
Babcia z zacieru piekła chleb
co pachniał złotymi łanami
a my z kolegami po zabawie
jedliśmy go z masłem kromkami
A jak tylko kto chciał nalał
śmietany gęściutkiej na pajdę
i kryształkami cukru posypał
mówię wam palce lizać
Nie ma spotkań cudownych
przy harmonii pysznych dźwiękach
i na werandzie domu tańców
i tych sąsiedzkich o wszystkim rozmów
Pola pozostawione odłogiem
płaczą z żalu za gospodarzem
co je obrabiał pieczołowicie
dziś dzieci szukają szczęścia w mieście
Teraz trawy krzewy i lasy
tam gdzie były zagony
jedynie ogródki oraz sady
kwitną koszykami owoców
i wyświęconymi dywanami kwiatów
Wyróżnienie na Ogólnopolskim Konkursie Literackim
im. Jana Pocka 2020 w Lublinie.
MINISTRANT NIEUGIĘTY
Kazimierz Surzyn
Nie straszna była droga
trzy kilometrowa do kościoła
chociaż bardzo bolały nogi
a potem czekała szkoła
Służyć Bogu rzecz największa
taka radość w opłatku chleba
miłość czysta jak źródełko
i w sercu kawałek nieba
I nagroda na Międzynarodowym Konkursie
Poetyckim i Literackim im. Ks. kan. Józefa Jamroza
“O autentyczną wiarę” i “O ludzkie serce człowieka”
w Mszanie Dolnej.
DZIECIOM I MŁODZIEŻY
Kazimierz Surzyn
Ksiądz Józef Jamróz
do pomocy wiernym
gotowy był o każdej porze
całym sercem zawsze niezłomnym
Ukochał dzieci i młodzież
z nimi utworzył scholę
by radować Pana śpiewem
i wypełniać Jego wolę
Z młodzieżą ubogacał wspaniale
uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
słowno muzycznym wielbiącym montażem
z braćmi młodymi Matce oddany
Na urokliwych wycieczkach górskich
tłumaczył młodzieńcom autentyczną wiarę
i jak prowadzić życie uczciwe
aby oddalać goryczy czarę
I nagroda specjalna na Międzynarodowym Konkursie
Poetyckim i Literackim im. Ks. kan. Józefa Jamroza
” O autentyczną wiarę” i ” O ludzkie serce człowieka”
w Mszanie Dolnej.
PIERWOTNE TRWA
Kazimierz Surzyn
Spojrzenie pierwsze
i pierwszy pocałunek.
Zadrżało serce
i zaczęło nam zależeć.
W twoich oczach
zobaczyłem miłość
w niebieskim atłasie szczęścia.
W serduszku śmiech gest
słowo rozkoszne drogi.
Pierwotne trwa
w naszym dojrzałym związku
jak uśmiech słońca
i gwiazdy wysrebrzone.
Bo wciąż patrzymy
w tym samym kierunku.
ANIOŁY
Kazimierz Surzyn
Wśród nas żyją anioły
bez skrzydeł czarujących
ale za to ich ciche serca
to azyl dla potrzebujących
Strzegą drugiego człowieka
tak jak ty mnie miła właśnie
są takie przepiękne wnętrzem
i mają twoje oczy niebieskie
Anioła widzę w przyjacielu
co pomógł mi w nieszczęściu
w przechodniu z uśmiechem
tyś moim aniołem dobroci ciociu
I w pielęgniarce która tatusia
z boku na bok całą dobę przekładała
i w mamusi która zawsze
największą miłością nas kochała
ZŁOTA JESIEŃ
Kazimierz Surzyn
Po deszczu zimnym
ciepło rude zawładnęło
całym światem naszym.
W promieniach złocistych
życie płynie raźniej
i giną smutki z czoła.
Chwytamy naturę oddechem
i purpurowym spojrzeniem obejmujemy
odnajdując w brązie ukojenie.
Kroczymy wolno polną dróżką
w przytuleniu rozkochanych serc.
Pod stopami liście szumią i tańczą
taniec październikowej melancholii.
Drzewa na wpół nagie
rozmyślają o przemijaniu.
Pola obsypane wrzosami
pachną rozmarzeniem.
W borach trawa żółknie
a na krzewach kolorowych
rośnie pajęczyna.
Niech żyje złota jesień
w wieńcu z bluszczu
liści dęba szyszek jodły
owoców żurawiny
i czerwonej jarzębiny.
DOSTOJNOŚĆ CHWILI
Kazimierz Surzyn
Koło pomnika zakochanych
wśród żółtych nieśmiertelników
uklęknął na kolano
i rozkładając pudełko z pierścionkiem
który błyskiem słonecznym
jeszcze bardziej rozświetlił dostojność chwili
zdecydowanie wyznał
– Wyjdziesz za mnie kochanie.
– Tak z radością odpowiedziała.
Wtedy włożył bogdance brylancik na palec
obdarował czerwoną różą
pocałował z sercem
i uniósł na rękach w tańcu.
Potem chwycił gitarę i nuty serenady
wpiął jej w warkocz
w oklaskach przypadkowych gości.
JESIEŃ
Kazimierz Surzyn
Żółto czerwoną farbą wystrojona
wygładzona atłasem jak pudrem.
Lecą z wiatrem wymyślne latawce
i pięknie w słońcu barwami świecą.
Pachnie liśćmi co w parku gadają
i tysiącami zwisających orzechów
winem miętą czernicą grzybami
dziką różą wiśnią śliwą dębami.
Jesienne dary rolnicy z pól zbierają
lata życia obwieszczają im kukułki.
Z lekka szeleszczą mądre sowy
studzą rozgrzane myślami głowy.
Jeleń całuje w usta sarenkę
jak młodzieniec wybrankę
cieszy babiogórska jesień
choć krwawa niczym ogień.