MIŁOŚĆ
Kazimierz Surzyn
jest raz wichrem
szaleńcza nieujarzmiona
a po burzy tęczą
innym razem delikatna
niczym atłas w dotyku
usidlona wonią róż wiosny
gdy promienieje w ramionach
gwiazdy spadają na ciała
które odpowiadają dreszczami
słychać tylko szelest ust
zroszonych blaskiem świec
i wędrówkę opuszek palców
po rajskich ogrodach marzeń
każda noc więcej rozkoszy daje
okrywa niebem serc bliskością
CHCĘ BYŚ BYŁA
Kazimierz Surzyn
obok mnie o każdej
porze dnia i nocy
zawsze nie na chwilę
nie tylko wtedy
kiedy masz gorsze dni
bądź moją przygodą
właśnie ty w roli głównej
pragnę skarbie ciebie
rozmów o wszystkim
chcę patrzeć ci w oczy
w odcieniach natchnienia
śmiać się gdy łzy
do źrenic napływają
serce kołyszę w czułości
dotykam myśli
staję blisko duszy
czaruję pocałunkami
ubóstwiam tę miłość
milionami barw
zatracam się
i tulę skrzydłami
wieczności
MGŁA
Kazimierz Surzyn
Tańczyła z wiatrem mgła
beskidzkimi borami
uporczywie szła
wznosiła oblicze ponad góry
nie straszne jej były mury
suskiego zamku obronnego
Małym Wawelem zwanego
Jak szalona dopadła
cudne szczyty górskie
nić pajęczą na łąkę założyła
i siecią przykryła słońce
Kwiatom zapach odebrała
drzewa okryła puchem
z porankiem walczyła
i strachu napędziła obłokom
(bo one białe i mgła biała)
Aż usnął zmęczony wiatr
a z nim zasnęła mgła
W MAJOWYM KALEJDOSKOPIE
Kazimierz Surzyn
Podziwu dla bzów nie kryję
dla traw życiem rozbujanych
majów co sławią Maryję
ptaków w śpiewie zakochanych
Kwitną pelargonie lilie róże fiołki
słoneczna rewolucja ciepła przysparza
pod niebem drzemią obłoków koronki
maj w zapachach marzenia wyraża
Dymią puchate kulki białe
ciepłe krople deszczu jak łzy płyną po twarzy
mgły oblekły pejzaże całe
klękam na widok słońca co różem się żarzy
W srebrnej rosie błyszczą korytarze
uśmiechają się usta w czerwonych rumieńcach
na szybach promienie malują witraże
dusza ma w kwiatowych maja wieńcach
WIOSNA W PEŁNI
Kazimierz Surzyn
Dzisiaj jeszcze bardziej
wiosna kolorami rozkwitła
ludzi rozebrała radośnie
matce naturze chwała
miłość i szacunek na wieki
Leżę na dywanie traw
pośród majów stokrotek
patrzę w niebo mam raj
w górze i tu na ziemi
W ogrodowym zauroczeniu
cieszę się begoniami
w bieli żółci i różu
różami w czerwieni
szafirkami narcyzami
magnoliami wiśnią
krokusami forsycjami
bzem co wonią
szczęśliwą obdarza
Lekko muska nas wiatr
rozgrzany słońcem
kunszt w źrenicach
usta się śmieją
a serce zanosi
na pola na łąki
w lasy do parków
na spacery rowery
do wyznań miłosnych
i nowych działań
WESPÓŁ
Kazimierz Surzyn
Jesteśmy razem
trzymamy się za ręce
i nigdy nie wypuścimy
tego szczęścia co nas
spotkało i trwa
Myśmy są życiem
dla siebie stworzonym
wspólnym stołem
rozmów o wszystkim
wycieczką daleką i bliską
wędrówką po górach
uśmiechem w skibach fal
różańcem w modlitwie
odwróceniem losu
który na drodze
postawił mur
wysiłkiem aby zawsze
wracało piękno
wstawaniem w zorzy
z oczami co patrzą
i nie mogą przestać
gratką na śniadanie
fartem na drugie
na obiad umiłowaniem
sielanką na podwieczorek
na kolację namiętnością
słodkim przytuleniem
seansem nocnym
purpurowymi pocałunkami
jabłkiem rozkoszy
boskim snem w ramionach
MAMO
Kazimierz Surzyn
Siadasz blisko mnie
patrzysz w oczy
pieszczotliwie gładzisz po głowie
bez słów rozumiesz wszystko
i kochasz największą miłością
Naręczem kwiatów dziękuję
za wspólne zachody słońca
w purpurze niebiańskich posągów
spacery po złotych plażach
obok perlistych uniesień fal
podziwianie chmur płynących w kałużach
kolorów tęczy na skrzydłach motyli
i seledynowych kapeluszy drzew
rozbujanej witalnością wiosny
setki przeczytanych książek do snu
i kołysanek wyśpiewanych słowiczym głosem
za tysiące rozmów o tym co ważne
życie najcenniejszy podarunek
otwarcie mi bram wiary
najsmaczniejsze obiady na świecie
słoneczny uśmiech serduszka
za nieustanną obecność
także tą po drugiej stronie telefonu
aby wsłuchać się kolejny raz
w melodię mojej duszy i serca
JAK PIĘKNIE
Kazimierz Surzyn
Słońce już wstało
złotymi promieniami
kwiaty witają uśmiechem
w rosie wysrebrzone
Drzewa rozanielone
całują się gałązkami
i z wiatrem tańczą tango
z wygibasami do ziemi
W oddali góry
urzekają ciszą
i smukłością szczytów
podniebnych ścieżek
A my na tarasie
w spojrzeniach sielskich
i w szczęściu przytuleń
trzymamy chwile
naszego czasu
PODARUNEK
Kazimierz Surzyn
Najmilsza przyjmij
wiersz namalowany
promieniami słońca
kroplami deszczu
co giną w kałużach
magią chmur
barwami zachodów
i wschodów w górach
albo w falach morza
gwiazdami które
oświetlają serpentyny
nadzieją traw zielonych
polanami marzeń
urodą leczniczych ziół
kaczeńców wianuszkami
poezją fioletowego bzu
wonią storczyków
miłością różyczek
serduszkami tasznika
pocałunkami lata
wieńcem z liści dęba
bukietami kasztanów
wdziękiem świerków
dorodnymi czernicami
malinami koszykiem
wzlotami miłości
które kwitną kwiatami
wszystkich kolorów
jakie pomyśli głowa
SPACER WIDOKOWĄ
Kazimierz Surzyn
Wspaniały pejzaż pięknych gór
pokraszonych resztkami śniegu
zaś lasy mieniące się zielenią świeżą
bukietami bazi przystrojone
i krzewami żółcią rozkwitniętymi
Śpiew ptaków kołysze serca
a wiatr zanosi melodie w gąszcz
które echem wracają do uszu
napawając czarem uśmiechu
Zapachy kwiatów nosy wchłaniają
a błękitne niebo wtopione w źrenice
ciska promienie złotego słońca
na twarze spragnione pieszczot
całuje wierzchołki dostojnych drzew
w turkusie co uspakaja i sił dodaje
JESZCZE NIE TERAZ
Kazimierz Surzyn
Ugrzęzło jego życie w zawale
teraz leży blady zdrętwiały
jak mucha w sieci pająka
ledwo iskierką zapałki żyje
Wokół służba chodzi
niemalże jak koło jajka
bada zerka w maszyny
reperuje rehabilitację stosuje
Mówi nie czas umierać
jeszcze będzie mocno biło
jak serce dzwonu kościelnego
dzień zaczynając o szóstej rano
Więc otwórz okno życia
nie trać wiary nie konaj
możesz przenieś skałę
jeśli tylko zechcesz
Złościł się myślał o końcu
a gdzie ten Bóg pytał
i znów jak nowo narodzony
wszedł w życie w czepku
SMAK DESZCZU
Kazimierz Surzyn
Od wielu dni nie padało
dzisiaj matka Ziemia pije do woli
***
Łzy płyną deszczem z oczu
bo serce nie wytrzymuje bólu
***
Lubi bardzo deszcz
jak strunami dudni w szyby
wichrem unosząc kołysankę
tylko wtedy nie czuje swoich łez
***
Nabrzmiałe chmury płaczą
ciężar przelewając na glob
i aby na lazurowym niebie
paletą barw zajaśniała tęcza
PRZY STOLE
Kazimierz Surzyn
Czasem życie jest jak pustynia
gdzie nie ma nawet kropli wody
promienie wypalają codzienność
a ból oblewa twarz łzami
Życie w niemoc zamieniło ich stół
przy którym jeszcze siedzą
i tylko surowość zamkniętych ust
unosi skrzypienie bukowego blatu
Kiedyś potok przepięknych słów
płynął w przyszłość marzeniami
krążył po barwnych pokojach
i trudno było go powstrzymać
Dzisiaj tak jakby ich nie było
wpatrzeni w stołu czworokąt
szorstcy niczym ściernisko pola
jak mają odnaleźć siebie na nowo
GDY GAŚNIE MIŁOŚĆ
Kazimierz Surzyn
Boli gdy gaśnie miłość
i dokucza częsta samotność
serca nie biją już tak mocno
życie zapomniało o szczęściu
stół zburzył most porozumienia
dłonie nie splatają w sobie
nie czekamy na nasze kroki
na schodach słowa zgubiły
dawno znaczenie i otoczyły
nas murem milczenia gazety
książki radio telewizor laptop
telefon zastąpiły wszystko
nie wracamy do tego wigoru
zalotów uniesień ciepłolubnych
co dawniej nie mieściło morze
aż choroba drzwi otworzyła
i wtedy miłość wróciła z mocą
JESTEM MIŁOŚCIĄ
Kazimierz Surzyn
Przyszła nie wiadomo skąd
nieprzytomna najpiękniejsza
rozkochała serce
a duszę porwał wiatr
ciało dotyka słońca
gwiezdnym pyłem płynie
zanurzone w przytuleń oceanie
zakwitły w oczach kwiaty
w ustach gości raj
i myśli w głowie pomieszała
zachwyt z uwielbieniem
atencję z namiętnością
zapętliła w sieci
udręczenia i ekstazy
miłością jestem i ciebie miłość
skarb świata najcenniejszy
na rękach będę nosił
do końca swoich dni
oddaję ci swoje życie
co noc umieram
z twojego powodu