Spotykam cię we śnie
Krzysztof Rębowski
Spotykam cię we śnie
albo jak wolisz
w oswojonej rzeczywistości
Mężczyzna zamknięty
w szklanym oku
spoglądający na ciebie
Powrót do Betlejem
gniazd z siana uwitych
Pamiętam ten motyw
kołyszący do snu
Dorosłą kobietę
o duszy dziecka
Próbuję powiedzieć
to samo co przed laty
Wyraził poeta
zanurzony w bezkresnej
miłości
Pandora (John Wiliam Waterhouse)
Krzysztof Rębowski
Jedyna kobieta
wyłoniona z mroku
Patrząca na świat
ciekawymi oczami
Jej posag szczelnie
zamknięta szkatułka
Zawierająca w swym wnętrzu
niebezpieczne rzeczy
Ciekawość mocniejsza
niż zdrowy rozsądek
Uleciały nieszczęścia
pozostała nadzieja!
Ognisty krąg (John Wiliam Waterhouse)
Krzysztof Rębowski
Mówili o niej czarodziejka
stojąca na rozstajnych drogach
Gotowała napój
w miłosnych zamiarach
Nadjechał szlachetny rycerz
w szklanej zbroi
Uratował jej duszę
ukąszoną przez żmiję
Orfeusz (John Wiliam Waterhouse)
Krzysztof Rębowski
Orfeusz zanurzony w śpiewie
jak w życiu
Mitologiczny heros o rysach
twarzy mojego przyjaciela
Wzbudzający zachwyt
wszędzie gdzie się pojawi
Łagodność
pośród ukwieconych łąk
Płynący z rzecznym nurtem
poeta śpiewanego słowa
Psyche (John Wiliam Waterhouse)
Krzysztof Rębowski
Troposfera ciała
zanurzona we wspomnieniach
Szkatułce malowanej
dziecinnymi barwami
Kobieta
stawiająca czoła rzeczywistości
Sztormom na wzburzonym
morzu
Delikatna a zarazem silna
wsłuchana w swoją duszę
Miranda (John Wiliam Waterhouse)
Krzysztof Rębowski
Wczorajszy czas zatonął
jak okręt na wzburzonym
morzu
Dzisiaj zaświtała
nadzieja zasiana
słonecznym ziarnem
Powrót
w domowe pielesze
ciepłego kominka
Pora na refleksję
morskich
fal
W odmętach
utraconego
dzieciństwa
Czasu który nagle
w miłości
się odnalazł
Oczekiwanie (Edward Burne – Jones)
Krzysztof Rębowski
Zastygła w oczekiwaniu
na lepsze czasy
pomieszane pamięcią
z wczoraj
Dzisiaj jest dzień
który koi nerwy
balsamem
czułej miłości
Pocałunek (Dante Rosetti)
Krzysztof Rębowski
Pragnę twoich ust
wyobrażam sobie dotyk
Pochylony nad księgą
istnienia
Jesteś inną barwą
odrębnym istnieniem
Wzywam ciebie
w pieśni trubadurów
Ułożony z liter
światła poemat
Dama ze świętym Gralem (Dante Rosetti)
Krzysztof Rębowski
Scenariusz istnienia
wydrapany paznokciami
na ścianie zamczyska
Szuka swojego miejsca
w życiu pomiędzy
światami
Wysoko urodzona dama
ze świętym Gralem
albo dziewczyna z blokowiska
Niewidzialna włócznia
przebiła jej bok
i włosy zapłonęły ogniem
Gołębica obiecała raj
schowany w domowym
zaciszu
Jutro porozmawiamy znowu
schowani w łupinie
absolutu
Trzy studia do portretu Luciana Freuda (Francis Bacon )
Krzysztof Rębowski
Zapisałem w pamiętniku datę naszego spotkania
sponiewierany trunkiem szedłeś bezkresną ulicą
Powiew wiatru wyrwał szczyptę włosów z twojej głowy
pozostawiając wolne miejsce dla piaszczystych wydm
Mój dom stanął dla ciebie potworem na bezsenne księżycowe noce
rozprute scyzorykiem niczym brzemienna pierzyna
Posadziłem cię na kanciastym krześle imitującym kolor purpury
przykazałem tępo wpatrywać się w ekran wymyślonego błazeństwa
Piszę to ponieważ chciałbym się nauczyć pisać prozę bezkształtną
jak owocowa galaretka przynajmniej smaczna na ozdobnym talerzu
Inaczej niż znaki życia kreślone na płótnie ręką samotnego szaleńca
gardzącego społeczeństwem myślącym na opak…
Cytrynowa Marylin (Andy Warhol)
Krzysztof Rębowski
Kto lepiej poznał twoją twarz?
zawieszoną na rogu ulicy
W zmysłowych dłoniach cytrynowa
Marylin błyszczy w lepkim uśmiechu
Przyklejona do nowojorskich murów
złuszcza się jak skóra węża
W gościnie u artystów w nowoczesnej fabryce
zwiększa wydajność portretów na metr kwadratowy
Amerykańskiego mitu wytapetowanego dolarami
i zgrzytaniem zębów…
Pocałunek (Roy Lichtenstein)
Krzysztof Rębowski
Kropla światła na ustach
w komiksowej konwencji
z wewnętrznej potrzeby
Spektakl odbywający się
na naszych oczach
podsycany wyobraźnią
Publiczność kreuje
nowoczesnego bohatera
spragnionego szczęścia
Miłosna przygoda
już nigdy nie będzie
taka sama…
Zapamiętaj to sobie
masowy widzu
zapatrzony w otchłań!
Kompozycja numer 5 (Jackson Pollock )
Krzysztof Rębowski
Zaznaczyłem to co zamierzałem
czerwona skóra zmieszana z morskim piaskiem
wilgotna krew na moich ustach
spopielały rdzeń skorupy ziemskiej
Ulga zaczyna się od głowy
szron zimowego poranka spływający swobodnie
na łono rozpędzonego samochodu
śmierć nie posiada płci
Codziennie od nowa na narowistym koniu
w rozwichrzonym szale
mój gest stanowczy jak smagnięcie wiatru
spopielały w ogniu rozwydrzonym nonszalancją
Mój świat nie posiada płci mknie w oszalałym tańcu
rozciągnięty na palecie ziemi wypija jej oddech
w rezerwacie nieświadomości którą mianowano
niedawno Koroną Stworzenia!
Jeźdźcy Apokalipsy (Jan Lebenstein)
Krzysztof Rębowski
Nie wierzysz mi?
a jednak nadejdą dni ostateczne
wraz z nimi wojna
zaraza głód i śmierć!
Nie wierzysz mi?
jestem niewolnikiem wizji
przepływających przez mój mózg
jak gwałtowna rzeka
Nie wierzysz mi?
jeszcze chwilę poczekaj
w bocznej nawie kościoła
weź na ramiona swój krzyż!
Ostatni papieros skazańca (Witkacy)
Krzysztof Rębowski
Wypowiedziałem ostateczną kwestię jak aktor na scenie
wyprułem serdeczną strunę mojej krwi
sflaczały namiętnościami czekam
aż upomni się o mnie otchłań
Bóg daje artystom krótkie i dziwaczne życie
zaplątane w kokon bezradności
(pali się dotychczasowa forma)
czuję ból wrastający w ciało jak grzyb
Umarłem skazany wiele razy
nikogo nie było przy tym
jałowość moich przyjaciół
wykrzywia mi trzewia
Wybija trzecia godzina
pora otwierać pogrzebowy zakład
firma portretowa wydłubuje maski
fałszywe z założenia
dogasa ostatni papieros
łaknę świeżej krwi!
Portret Czesławy Oknińskiej (Witkacy)
Krzysztof Rębowski
Nowe Życie na Wielką Skalę!
artysta zagubiony w obietnicach
mężczyzna podszyty dzieckiem
Sztuka wystawiona na sprzedaż
ułomności charakteru w każdym
portrecie… wybacz najdroższa!
Śnieg padający z nieba
skrzynia pełna prezentów
aż do ostatecznego finału
pod rozłożystym dębem!
Stworzenie świata (Witkacy)
Krzysztof Rębowski
Tak było na początku
czysta kartka i mnóstwo miejsca
do zagospodarowania
Brodaty starzec pstryknął palcem
(było od rana w dobrym humorze)
pierwszy dzień starań
pochłonęło wygłodniałe morze
Potem kropelka krwi jak plemnik
nie wiadomo skąd i po co?
wypełniła pradawną otchłań
Bóg podrapał się po krzaczastej brodzie
na kolanach przypełzła miłość…
Zwrócili na nią uwagę astronomowie
i mnisi biegli w rękoczynach
wyskoczyły na świat ptaki Dodo
i perły ukryte w oceanie
Twoje imię… Rozkosz
a postać kobieta
podana jako główne danie na tacy
przyjmij mój głos za prawdę
dodaj skrzydeł zasuszonym lędźwiom
wyniosę cię wysoko Korono Stworzenia
byś miło wspominała brodatego starca
Kot zjadający ptaka (Pablo Picasso)
Krzysztof Rębowski
Żadna nadzwyczajna wiadomość
koniec świata dzieje się tuż za płotem
w paszczy kota ginie ptak
Oto prawo natury drapieżnik
zaspokaja głód… na rynku
protesty obrońców pokoju!
Likwidator malarstwa artysta
pożerający własne dzieło
pokojowego ptaka
Poezja smaku i łaskoczące
w gardło pióra oto znak
naszych czasów…
Guernika (Pablo Picasso)
Krzysztof Rębowski
Połamany miecz
leżący bezwładnie
na pogrzebowym stosie
Resztki mleka
w kobiecych
piersiach
Grom
uderzający
z nieba!
Sługa
bez reszty
oddany wojnie…
Rogi oszalałego
z bólu
byka
Ostatnie tchnienie
zbombardowanego
konia
Matka tuląca
w ramionach
zwłoki dziecka…
I tylko naga żarówka
dyndająca z sufitu
przypomina
o zmartwychwstaniu!
Panny z Avignon (Pablo Picasso)
Krzysztof Rębowski
Poproszę cię jutro o rękę
kobieto z kolejowego peronu
zastygła w nierealnej pozie
Otrzepując kurz z nowoczesnych butów
sunę ulicą jak parostatek
po wzburzonej rzece
Kolor jej oczu jak światło ulicznej latarni
zdjęcie twarzy umazanej sadzą
zdystansowane do odległego świata
Wypina godnie piersi jak kiście winogron
i winobranie owocne w tym roku
w dzielnicy czerwonych latarni
Poproszę cię jutro o rękę
nie zapomnij moich starań
refleksyjny pielgrzym
przed płótnem Pabla Picassa