URZEKAJĄCY WIDOK
Kazimierz Surzyn
Wstałaś witalnie
ruchem eleganckim
i śpiewem skowronka
w kwiatach promieni
odbitych na ciele
Gryzłaś jabłko
jak rajska Ewa
niegrzeszna
ale przepiękna
w jaśminie skąpana
i w woalu szczęścia
naładowany błękitem
raduję się że ciebie mam
na dzień dobry
na Anioł Pański
na dobranoc
i na wieczność
moja kropelko
kocham cię
Człowiek zdradzony
Helena Szymko
Człowiek zdradzony przez miłość –
z dusza obolałą z tęsknoty
sercem przepełnionym bólem
zapada w przepaść niemocy
i choć wokół kwitną kwiaty
zielenią się krzewy i drzewa
on z sercem przepełnionym smutkiem
wie – że żar który go ogrzewał
nigdy już nie powróci
a przecież tak bardzo wierzył
że szczęście do stóp mu się kłania
i nigdy się nie odwróci
miłość której doświadczył
na zawsze z nim pozostanie
lecz fart który go spotkał –
po prostu się od niego odwrócił
Bezcenna w cichej naturze
Zygmunt Jan Prusiński
Motto: „W darze niosę Ci to co mam
najcenniejsze… moje serce i myśli.
Nie chciałabym nikogo zranić
swoimi czynami”. – Ewa Kolasińska –
Ona nie jest kobietą z tej ziemi –
tak kobieta nie mówi na ziemi.
Mój szacunek kwitnie w tych słowach,
tylko dla niej unoszę się w wierszach.
Delikatna spowiedź w liściach –
spożywamy zapach wiosny z lasu.
Obchodzę się z nią jak z kryształem,
pozwalam jej płakać tylko ze szczęścia.
Moja kobieta – soczysta i wilgotna,
przy niej radują się młode jabłonie.
Na bębnach gram rytmy korzeni –
czekamy na owoce w darze.
Póki co ubiera wiosenne sukienki,
każe się dotykać jak tańczy.
Jakby nimfa z obrazka przyrody –
kładę ją w wysokich trawach.
1.3.2012 – Ustka
Czwartek 17:24
Wiersz z książki „Księżycowy kochanek”
Jedna droga
Maciej Jackiewicz
dzisiaj drogę nową los mi dał
już nie dwie jak co dnia
kiedy tak długo ze mnie drwił
żebym tylko nie odmłodniał
byle nie obrócić tego w pył
co powstało już z mozołem
wspomnę chwilę z nutką żalu
ile lat odeszło do krainy cienia
patrzę na niebo i czytam marzenia
muzo moja prawdziwa i wyśniona
dziewczyno z poetyckiego portalu
jesteś taka piękna wraz z wierszami
spokojny wyjdę ci na spotkanie
zapisana już dziś kolejna strona
jedno imię tańczy wraz z rymami
sen na jawie się wciąż powtarza
niech już cały odtąd czas
na całą wieczność trwa
dzisiaj drogę nową mam
bym pustelni przekroczył próg
prowadź mnie dobry aniele
nikt nie może być przecież sam
choć ma do wyboru wiele
często pokręconych dróg
Bezszelestna miłość
Zygmunt Jan Prusiński
Jolancie Kolasińskiej
Bezszelestna miłość – dwa drzewka
obok siebie zapatrzone każdego dnia.
Odległość pomiędzy nimi jest
na wyciągnięcie rąk –
lecz fizycznie nie mogą.
On jej deklamuje wiersze –
pisze na pamięć dosłownie.
Ona z wrażenia wilgotnieje…
A on jej szepce i szepce –
więc w tej miłości rosną!
7.2.2012 – Ustka
Wtorek 12:59
Wiersz z książki “Księżycowy kochanek”
NIECH KWITNIE MIŁOŚĆ
Kazimierz Surzyn
Najważniejsza jest miłość
bezinteresowna uniwersalna
bez niej życie byłoby puste
a świat stałby się pustynią albo
dżunglą nie do opanowania
Zatem niech miłość kwitnie
do bliźniego i samego siebie
jak kwiaty łąk i ogrodów
niczym zboża na chleb życia
w modlitwie błagam Boże
Dodaj nam Panie światła
aby wędrówka po ziemi
stała się lżejsza i byśmy
podążali w stronę świętości
w czynach miłosierdzia
GRANICE WOLNOŚCI
Kazimierz Surzyn
Jak najbardziej
jesteśmy wolni
jak kwiaty które
w naturze rosną
arcypiękne
Mamy wybór
ale nie jesteśmy
wcale wolni
od konsekwencji
wyborów
To my w pełni
zawsze i wszędzie
odpowiadamy
za wszystkie nasze
wybory
Cóż znaczyłby świat
dokąd by zmierzał
gdyby każdy z nas
robił co i kiedy chce
samolubnie
ziemskie życie znasz
więc granice wolności
wytycz sobie sam
ty dobrze wiesz
jakie
IDZIEMY RAZEM
Kazimierz Surzyn
Dobrze nam z tym
doceniamy to kim
i jacy jesteśmy
podobamy się sobie
i to jest najważniejsze
komfortowo czujemy się
ze sobą a przez to
także z innymi ludźmi
jesteśmy prawdziwi
szczerzy pomocni
odnosimy małe
i większe sukcesy
mówimy co czujemy
robimy co piękne
mamy tyle ile potrzeba
kochamy się
idziemy razem
nie straszne są wichury
wady jak skały pękają
góry to żadna przeszkoda
suchymi stopami
przechodzimy przez kręte
rzeki życia
żywot traktując
jak pasję
i chwilowy przystanek
do pełni szczęśliwości
co więcej każdy
najlepiej wie
jak dobrze
przeżyć życie
by wspomnieniem
kiedyś zawołano
oni żyli przykładnie
Sople przy oknie
Zygmunt Jan Prusiński
To milcząca orkiestra
kryształowe bagnety,
urosły na długość metra.
To piękno ma moc,
wojowniczy wygląd
powoli skraplają się przed
boskim słońcem.
Przypominam sobie
w książkach o kobietach,
że były inne w czeluści serca
umiłowane i dobre.
– Świat poszedł w samotność –
w natężonej strunie dźwięk
wojownika patrzy na orła.
Subtelne powroty –
kobieta nie śni a działa,
a ja jak ten sopel
kierunkiem w dół patrzę.
23.01.2010 – Ustka
Wiersz z książki “Szudroczyć”
Chodź synu na spacer
Zygmunt Jan Prusiński
W lipcu skończy czternaście lat,
dorasta mnie wzrostem
podlotek o różowych marzeniach.
Jest skupiony nie w nauce
a przed komputerem w grach.
Ten inwalidzki świat dzieci
rozrasta się mimo woli,
że rodzic nie jest ważny –
jedno lub dwa zdania na dzień.
– Chodź synu na spacer,
to skalna droga nierealna.
Więc chodzę sam
swoimi myślami oplątany,
jak rośliny w dzikiej kniei.
23.01.2010 – Ustka
Kolejka do rejestracji
Teresa Ostrowska
Kiedy czasem zachorujesz,
Gdy naprawdę źle się czujesz,
Do lekarza iść wypada;
Aby cię choć lekarz zbadał.
Lecz to nie jest prosta sprawa,
Bo zanim cię lekarz zbada:
Rejestrować się potrzeba.
Po numerek stać w kolejce,
Sprawa nie jest prosta wielce.
Człowiek chory słaby przecież!
Jak tu stać w długiej kolejce?
Pani w oknie się nie śpieszy,
Pracę ma to już się cieszy
I powoli rejestruje,
Pacjent słabość w nogach czuje.
Stoi, stoi, nagle fik,
Problem się rozwiązał w mig.
Rejestrować już nie trzeba,
Chyba, że do drzwi do nieba!
RÓŻE I PRZEMIJANIE
Teresa Ostrowska
Kwitną róże piękne kwiaty moje,
A ja patrząc na nie, już się boję,
Przeminiecie, stracicie urodę,
Nie będziecie piękne ani młode.
Opuścicie smutnie swoje głowy,
Opłakując straconej urody.
Jednak teraz pięknem się szczycicie,
Nic nie wiedząc jak złudne jest życie.
Że tak szybko uroda przeminie
Chociaż z tego każda róża słynie.
Co zbyt piękne zwykle jest nietrwałe,
Dłużej kwitną aksamitki małe
Albo zwykłe stokrotki gdzieś w trawie,
Wyglądają też przecież ciekawie.
SŁOŃCE NAD ZACHODEM
Teresa Ostrowska
Słońce już nad zachodem
Kończy się nam nasz czas!
A ty wciąż tyle marzeń
Jeszcze w swej głowie masz.
Wiele się nam spełniło
W naszej wspólnej podróży,
Chciałabym jeszcze z tobą
Iść razem jak najdłużej.
Cieszyć się jeszcze światem
I mieć pogodę ducha,
Codziennych treli ptaków
W ogrodzie naszym słuchać.
Patrzeć jak żyją dzieci,
Cieszyć się ich rozwojem,
Aby byli szczęśliwi
To jest marzenie moje.
Recenzje
Marian Jedlecki
Serdecznie polecam lekturę dwóch książek japońskiego pisarza Haruki Murakamiego zatytułowanych “Norwegian Wood” nostalgicznej powieści zaczynającej się od słów piosenki Beatlesów o tym samym tytule, która opowiada o o spotkaniu chłopaka z dziewczyną, które na zawsze go zmieniło. Powieść przyniosła autorowi ogromny światowy sukces. Naprawdę warto przeczytać, szczególnie tym, którzy usiłują pisać Haiku. Druga powieść tego pisarza, która koniecznie trzeba przeczytać ze względu na niecodzienny warsztat pisarki autora, to “Kafka nad morzem“. Proszę tu nie mylić z Franzem Kafką autorem “Procesu” i “Zamku”, bo nie mają z sobą nic wspólnego, no możne z wyjątkiem charakterystycznego warsztatu pisarskiego, tylko im przypisanym.
Gorąco polecam lekturę książek. Dostępne są w każdej Bibliotece Miejskiej.
Marian Jedlecki
Rozpadniesz się na kawałki
Zygmunt Jan Prusiński
Jeśli szukasz szczęścia
kobiety z gór
nie idź tam.
Lepiej idź do tawerny
zasłoń się cieniem
że szczęśliwy jesteś.
Upij się ostatecznie
dzisiaj masz okazję –
dzisiaj są twoje imieniny.
Pogadaj z przyjaciółmi
których nie ma –
odlecieli poeci
do ciepłych krajów.
Nie myśl o damie z kart
oszuka cię bo umie
ma talent w rękach.
Idź na tę górę
i spadnij w dół
może kiedyś
sosną wyrośniesz.
2.5.2013 – Ustka
Czwartek 8:53
Wiersz z książki “Córka Wiatru”
W mocy słów które zakwitają
Zygmunt Jan Prusiński
Spotykam kobiety na chodniku
czasem się ukłonię któreś jak jest w sukience.
Ciebie jeszcze nie spotkałem
ale wiem że istniejesz rozwiana wiatrem.
Skupiam się w przytulnym miejscu
jeszcze długo przed przyjściem księżyca
dotkniesz mojej ręki – przywłaszczysz ją
chwilą ludzkiego pragnienia.
Cokolwiek powiesz pod gołym niebem
zaznaczę cię w intymnym wierszu –
łodzie dryfują morskimi pieśniami
układam słowa byś do snu przeniosła.
1.11.2016 – Ustka
Wtorek 18:17
Wiersz z książki “Szudroczyć”
