Jesień już
Samuela Siwiaszczyk
I moje włosy zmieniają kolor i liście
I tęczówka pobladła jak czerwień sierpniowych chmur
I wiatr już się w rudościach zanosi
Przytula ciepłem zmieszanym z piaskiem
Co wieje po oczach bezlitośnie
Z tych łez kilku co wywołał koląc w przeszklone źrenice
Potłukł najcichszą nadzieje
A drzewa szarością przykryte
Czekaja aż wiosna zerwie z nich kolor okrutny
I wszystko minie jak minął ten rok
A Ty za rok zapomnisz
O poprzedniej jesieni
* * *
Samuela Siwiaszczyk
Lubię odkrywać miejsca, w których znajduję część mnie
I może kiedyś odnajdę tak wiele, że kiedyś ulepię z nich siebie
***
Przepijam życie białą kawą
Świecą rozjaśniam cienie nocy
I nigdy, przenigdy nie spojrzę tak
Jak Tobie patrzyłam prosto w oczy
***
W szeleście kartek gniecionej strony
Drżących, skarżących się wewnątrz słów
Gdzieś ponad obraz, który jest znany
Poniżej tego, co stało się znów
***
Pisany list – niedokończony
Jak kilka historii sprzed lat
Gdzie ten czas tak nieskończony
Gdy młodsza byłam o kilka dat
***
W zmęczonych oczach skradzionej wiary
I w bezsilności, gdy bardzo chcesz
Dum spiro, spero i te wspomnienia
Możesz uchronić od zapomnienia