Jesiennie
Sylwia Błeńska
jesienne serpentyny
srebrne nitki
huśtawki
zasiadają na nich wieszczowie
choć skrzynka wciąż pusta
tu brak adresata
nadawcy
może list porwał wiatr
co zdźbła jeszcze zielonej trawy
kołysze
wokół tysiące tchnień
a jakby nikogo nie było
nawet w mieście
czerwony parasol wyróżnia się
we wrześniowym deszczu
tu samotność pełza w ulicami
SOR
Sylwia Błeńska
czas jak krople
z nieszczelnego kranu
z impetem pach pach pach
co jakiś czas
zza kolejnych drzwi
wywoływany numer osiemdziesiąt
jeden
z godziny osiemnastej dwudziesta druga
dwudziesta druga trzydzieści
dwudziesta trzecia
cyfry
zmieniają się jak na paragonie
a w naczyniu
przelewa się woda
Sylwia Błeńska 4.6.2019
* * *
Sylwia Błeńska
kiedy ktoś odchodzi
zabiera ze sobą
cześć z całości
reszta niestabilna
próbuję narysować
ciebie we wspomnieniach
to nie to samo
wyobraźnia nie jest namacalna
rzeczywista
ani nie przemówi
nie przytuli
kolejne miraże
urywki wycięte z życia
najbardziej intryguje mnie
dzwoniący budzik
rozmowa przerwana
i to czekanie na kolejny sen
Sylwia Błeńska 25.6.2019
Ślad
Sylwia Błeńska
pod starą jabłonią cień
przechadza się
staruszek
zielony parasol rozkwita
po raz kolejny jak pierwszy
wspomnienia na wyciągnięcie dłoni
a takie odległe
nawet jabłko smakuje dzieciństwem
najlepsze było to
nie ze swojego ogrodu
gruszka smakowała gruszką
wiśnia wiśnią
śliwki słodkie jak miód
a dusza
nadal młoda
4.05. 2019
Łąka
Sylwia Błeńska
Łąka
zakwitły maki
łąka zamieniła się w barwny bukiet
z domieszką słońca
nad nią dryfują ptaki
i na niej zajęcze gonitwy
w zaciszu sarna
gdzieś lis przemyka
w oddali dzieci
wzbijają wzrok po sznurku latawca
ku niebu
pod nią krecie korytarze
mysie nory
po niej cisza z wiatrem hula
unosi zapach życia
9.6.2019
Powrót
Sylwia Błeńska
w oddali dogasają okna
noc gasi żar
autostrada zaczyna być linią
bok środek bok światła mijania
i punkty zbliżające się z prędkością
jakby przeciwległych sobie aut
co jakiś czas miasto
oświetlona stacja kosmiczna
poniekąd
to jedna z form istniejących
we wszechświecie
a pomiędzy czarna dziura
nicość
która pochłonęła krajobrazy dnia
na końcu dom
jeszcze bliżej jutro
21.4.2019
W dowód miłości
Sylwia Błeńska
podaruj mi
naszyjnik
na cieniutkie
pajęcze nici
krople deszczu nawlecz
niech mienią się w słońcu
blaskiem najpiękniejszego kryształu
gdy
zapragniesz naszej wieczności
podaruj pierścionek
anielska łza
w diamentowej kropli nocy
niech moją dłoń ozdobi
czyż
miłość nie jest warta
niemożliwego
6.9.2017
Krakać
Sylwia Błeńska
wciąż to samo
wrony o zimie
a wiosna u progu
bociany gniazda wiją
rabaty malowane purpurą
trawniki zielenieją
wiatr przedziera się
przez szczeble płotu
szargając furtką
ściana przyjmuje ciosy
nastąpiło odrodzenie
jakby nie w porę
a w porę na pewno
i w świecie
cisza przed burzą
10.3.2019