Jesień
Janusz Strugała

stwórco despoto
znowu jesień
jak zdrapką
deszczem ranisz oczy
polukrujesz jarzębinę śniegiem
jak zecer poukładasz
galaktyczne noce
czarnopióre drzewa
zbutwieją pokutnie
półtonem je zabarwisz
małą sekundą
serce jak kryształ
zranione melancholii znamieniem
bić będzie szybciej
czekając na wiosnę