Kobieta na piasku…
Zygmunt Jan Prusiński

Zygmunt Jan Prusiński

KOBIETA NA PIASKU…

Katarzynie Drobińskiej – Kędzierskiej

Namalowana w czerwonej sukience,
spoczywa kobieta na piasku,
patrzy w niebo.

O czym myśli tak daleko,
szum morskiej fali zbliża się i oddala,
kobieta leży na piasku.

To ładny obrazek – przecież żywy.
Odważyłem się zbliżyć – złożyć ukłon,
uśmiech pozostał na jej ustach.

Kobieta leży i pragnie –
czy mam jej pomóc wzmocnić ją
skrzydłami ptaka?

Kobieta leży na piasku –
a ja nad nią rozpieszczam świat.

Ta kobieta uwolniła się –
przylgnęła do mego ciała – rośnie!

– Jako para ptasia – odfrunęliśmy…

1.08.2010 – Ustka
Niedziela 10:01

Wiersz z książki „Niebieski blues”