czas na miłość
Elżbieta Andrzejewska
Gdy ktoś i miłość obiecuje
To ja w to wierzę
Bo choć na chwilę chcę pozostać
W lepszym świecie
Lubię być adorowana
Czułym gestem
I słyszeć słowo kocham
Bez podtekstów
Dobrostan tej bliskości
I wszystkie krotochwile
Wpisuje w album pamięci
By pokrzepiało w chwili…
Gdy amor strzałę wyśle
Już po raz kolejny
Uśmiechnę się do siebie
i powiem czas na miłość
Nidy się przecież nie kończy.
Moja błękitna laguna
Maciej Jackiewicz
Gdy się przebudzę we wczesne jeszcze rano
i wspomnę sobie o tamtej filmowej cudnej
historii z Emmą (tak naprawdę Indianą)*
to ja nawet na wyspie dzikiej i bezludnej
Z taką dziewczyną pobyć to bym nawet mógł
podając co wieczór z bananów też kolacje
wpatrzony w długość jej zgrabnych nóg
i miał już gdzieś na zawsze całą cywilizację
Wyspa bezludna to spokój i cisza jak lek
ukoi swoim urokiem brak całego świata
a z Indianą bym poczuł się młodszy o lata
i kichał na ten dwudziesty pierwszy wiek
Pod palmą bym spełniał jej skryte marzenia
ach jak by się chciało z taką Indianą tylko żyć
lecz pora wracać na ziemię –nocy do widzenia
na jawie przecież nie można tylko ciągle śnić
Bo świat wszak nie może zostać nigdy taki
gdzie nie będą rosły nawet słodkie banany
a miliony martwych ciał jak Nike z Samotraki
to są tych co o wolności snuli dalekie plany
Z czasem pozmieniane w milczące szkielety
potem w szary proch na zawsze już obrócone
nie dla ciebie Indiana przeznaczona niestety
tylko serce bije mocniej i szybciej jak szalone
śniłem o niej
Jarosław Pasztuła
wiatr
głaszcze twarz
jedwabiste włosy czeszesz palcami
w promieniach słońca szukasz uniesienia
spokojny duch niezmącony codziennością
łagodnym spojrzeniem onieśmielasz
masz mnie na zawsze
zaskakuję cię każdego dnia
nim cię poznałem wiele myślałem
kobiety ach są zmienne jak poranki wiosną
piękna rozkwitasz z jabłoniami
w sadach uczta radość niesłychana
wszystko co dobre kończy się niespodziewanie
zaskakuje nas czas jak rzeka
korzystamy z życia od rana po zachody i wschody
śnisz się odchodzisz bez pożegnania
na stoliku list kolorem żółci koperta
kilka słów krople łez
dalej samotnie zmuszony iść
Pokusa
Helena Krystyna Szymko
Zachęcająco brzmi twoja propozycja –
prawie skusiłeś niepokorną duszę
żeby ponownie marzeniami śniła
ale czy znajdzie jeszcze na to siłę
by się na miłość do ciebie odważyć
mówisz – okno na świat dla niej otworzysz
sprawisz że spełnią się jej nadzieje
tylko że ona poznała już część świata
i wie ile nieprawości on w sobie kryje
może i chciałaby znów miłości doświadczyć
żyć pełnią życia przy twoim boku
poczuć dosięgnąć horyzontu w dali
kwiatami od ciebie wokół się otoczyć
ale czy zdoła twoim pragnieniom
sprostać poetki niepokorna dusza
ona wciąż się przemieszcza – nie zna ograniczeń
raz jest ucieczką to znów uległością
jej świat fantazją a dusza wyzwolona
nigdy nie wiadomo kiedy powróci
by się odnaleźć – w twoich ramionach
pragniemy porwania węzłów
Jarosław Pasztuła
ona spragniona jak wędrowiec wody
jak spieczona ziemia latem deszczu
niech spadnie deszcz
niech popada tu i tam
przy tobie czuję się dobrze bawić się chcę
jesteśmy sami w sobie oko w oko
porwij mnie tłoczno na parkiecie
na zawsze pozostaną dwa ogniwa
na supeł zwiąże nikt nie rozwiąże
porwij mnie porwij mnie
trzeszczy parkiet ciągle tłoczno
szukam różnic pomiędzy nami
nie znajduję ale to fajniejsze
Sonet dla Anny
Maciej Jackiewicz
Chciałbym dzisiaj być w lesie i zebrać rosę poranną
aby z kropli deszczu zrobić ci korale
potem pokazać mój ocean gdzie fale
wiary i nadziei szumiałyby cichutko dla Ciebie Anno
I na dużej kolorowej polanie obdarował dziewanną
bym ci wręczył latem pachnącą bo już stale
pragnę żeby zawsze było lato i jak w skale
wykute było na zawsze błękitne niebo dla Ciebie Anno
Tak chciałbym ciebie wziąć dzisiaj w ramiona
nie wypuścić już nigdy tego co kiedyś poszło na straty
Anno to tylko dla ciebie dziś z gwiazd korona
Przy tobie choćby nawet w łachmanach czuję się bogaty
to dla ciebie zapisana mego sztambucha strona
w nim wszystkie słowa niech zmienią się w piękne kwiaty
wiesz kto ma ogień
Jarosław Pasztuła
rzeź wołyńska noc jaśniała
drzewa więdły uschła trawa
tyle krwi, szumiała potokiem
strumień na łąkach wył jak wilk
o Lachach kazano zapomnieć
mijały lata czekałem czułem się źle
że tak późno babcia rzekła co tam się działo
wybaczcie, że wam to wszystko mówię
ta głowa w wiadrze, ten rozcięty brzuch brzemiennej
niech osądzi was Bóg
dla mnie rezun to UPA i banderowiec
Los dosięgnął was czujecie tą krzywdę
na swoim parszywym grzbiecie
rezun to bestia i tchórz
bo tchórze mordują swoich
ogień oczyszcza wiedz kto ma
nisko nieba
Jarosław Pasztuła
zamknij zamknij za sobą drzwi
pragnienie samotności dotyku brwi
odlecieć w głębokim śnie pod skrzydłami
byłaś mi wodą chciałem pić z tej studni
lecz poszłaś własną drogą
za rękę prowadził cię ktoś obok
każdy ma własne upodobania
szukałem nadaremnie gwiazd
byłaś jedną z nich i jesteś nie mi przypisaną
w testamencie do końca świata
a teraz gdy
moja gwiazdeczka śpi po pracy śni
oddalam się w sobie szukam schematu
bez słów szelestem piór koncertem ptaków
noc taka czarna gorzką refleksją
Lato
Helena Krystyna Szymko
No i nastała zmiana pogody –
słońce w złotej kołysce zasnęło
a z nieba jak z fontanny chlusnęło
nie można wybrać się na jagody
i po lesie pospacerować
bo czarne jagody są widoczne w słońcu
one po deszczu lubią się chować
tyle ze słońca radości było
przez dni słoneczne wspaniałe
słońce – się wcale przed nami nie kryło
nasze ciała na brąz spalało
lato – to najpiękniejsza z pór roku
wszystko ma wtedy wiele uroku
można pławić się w wodzie – po morzu żeglować
na szczyty gór wspinać
przy świetle księżyca spacerować
cała przyroda i wszystko wokół
latem najbardziej zachwyca
o niej dla niej
Jarosław Pasztuła
zbudowana ze słów
wykopanych prosto z ust
twardą skała oszlifowaną
woda drąży kamień
strumień czysty
odbicie szklane
siedząca w pierwszej ławce
w pamięci na zawsze warkocze
rude włosy pachniały latem
nad stawem topione kaczki
kamienne kaczuszki puszczone z dłoni
trzymana twardo brzeg urwisko
woda drzewo las w pamięci
wyczuwalny spokój
na zawsze w głowie
zakochany chłopiec drży
skazany na wspomnienia
chwile jak motyle
Jarosław Pasztuła
dokąd zmierzasz chwilo w pamięci
co nam pozostało prócz wspomnień
nawet gdy źle wojna gniew ludzi
odszukasz znajdziesz czas na wspominki
gdzieś w kącie przytulony do ściany w celi
ten świat traci równowagę podparty kijem słabym
kiedyś coś pęknie może już pękło
tak mi się wydaje grząsko w tym bagnie
składam litery upycham słowa w zdania
wszystko podane jak danie kawa rozlana
myślisz co kupić a oni nie mają co do gara
współcześni niewolnicy
bardziej grzeszni
spotkać nam się wypadło
Jarosław Pasztuła
spotkanie gdzieś między plażą a morzem
nasze bijące serca wpatrzone oczy zanurzone
uśmiech i tej siły Bóg nam dodał
płynęliśmy w sobie w chwili gdy rodził się świat
który w nas wierzyłem że to właśnie już teraz
zaproś znajomych powiedz im o miłości
która zakwitła w ogrodzie pośród nas
cieszmy się chwilą radości i zabawy
kochać to coś więcej
Jarosław Pasztuła
co nieważne Bóg skrywa przed oczami
kochamy się dziś od nowa widziałem anioła
mówimy sobie jak bardzo jest nam naprawdę
szanuje ciebie a ty chowasz się w mocnych ramionach
świat piękniejszy rozległy rozkłada płatki róża
zima nie przeszkadza śnieg się topi w dłoniach
pokaż wszystko to czego nie można zobaczyć
tulę ciebie do siebie możesz żyć i się nie bać
Bóg dał nam miłość wszystko od Niego
człowiek spojrzy w oczy widzi niebo
tak blisko ust słowa są najważniejsze miła
teraz gdy przyszłość się śni
klarowny świat jasnych snów
morze barw palety wśród kwiatów
na sztalugach martwa natura obraz nabiera
po całym dniu czujesz jak życie trwa
napełnij dzbanek źródlanej wody
napijmy się niech chwilę trwa
nie martw się naprzód będzie dobrze
słońce wiatr i księżyc kochanie moje
kochane dzieci kochamy całym sercem świat
jest nadzieja nie ma obaw przed nami
tak jest kochanie
Jarosław Pasztuła
kochanie nasze miasto umiera
szarość ulicy szare dni ciągła praca
życie na kredyt bez innej opcji
dzieci głodne kawałki okruszków chleba
staraniem nic nie wywalczysz
wszystko na jednej stronie bez szans
ciężko żyć gdy nawet sny nie chcą się śnić
złap za dłoń wiele z siebie dam
muszę opuścić dom by zarobić na przyszłość
ulotne słowa nie wystarczą
liczy się nasza miłość liczby nie kłamią
klamka zapadła decyzja okrutnie prawdziwą
widzimy się za szybą jadę daleko
daj mi znać gdy będziesz szczęśliwą
Myśli jak szkwał ulotne
Janusz Strugała
kamienieją tonalne frazy
nuty krucjatą pną się do nieba
niezatapialne tylko chwilowe myśli
są jak szkwał ulotne
spłyną energii kwantami
gdzieś za boski horyzont
chowam tylko błogie klejnoty
gdzieś do kabury bezbronnej poezji
nie jestem wieszczem ni artystą
lecz bezczynność nie jest mi bratem
garściami odrzucam awersji słowa
otwieram wnętrza krainy
zostań ze mną choć na skromną ucztę
zbliżymy umysły ogrzejemy dłonie
jutro idę na wojnę
Jarosław Pasztuła
mam kilka wspomnień jutro idę na wojnę
daj mi zdjęcie bym obraz zapamiętał
wróg u bram otworzę ogień szkoda drzwi
przy twoim boku jest za dobrze ciepła kołdra
nie pozwól by wystygła zanim wrócę
gorące pocałunki dotyk ciał powietrza brakuje
jutro będę daleko od domu w czach widzę łzy
czekaj wrócę cały lub bez ręki bez nóg
pokażę blizny opatrzysz skaleczony palec
teraz tak sobie myślę że nie warto czekać
idę tam gdzie wypycha nas czas może na koniec
kończy się świat bo człowiek nie kocha człowieka
Tyś ptakiem
Bronisława Góralczyk
tyś ptakiem
w błękitnych przestworzach
i wiatrem
dalekim od morza
przyfruniesz
skowronkiem maleńkim
zaszyjesz się
w fałdy sukienki
i będziesz znów ze mną
kochanie
choć ptakiem
i wiatrem zostaniesz
zaśpiewasz piosenkę
zawiejesz
I znów mi się gdzieś
zapodziejesz
Gliwice 26.10.2006 r.
miasto