Polarna pustynia
Helena Szymko

na polarnej pustyni –
w sercach skutych lodem
mróz wypełnił dawnych
wspomnień szczeliny
by nigdy nie zaznały
uczucia ciepła
i legły zapomniane
pod okryciem zimy

tak pod nim uśpione
zastygłe w lodowym krysztale
przeglądają się
w jego lustrzanym odbiciu

pragną się przedostać
poprzez pryzmat światłem
przeniknąć do słońca
znów zaistnieć w życiu
wypełnić ludzkie serca
szczęściem i radością
by kwitła w nich miłość
i tak już przetrwała –
do samego końca