Sama jestem 2
Bronisława Góralczyk

Mój wiersz „Sama jestem” 2 nawiązuje do wiersza francuskiej średniowiecznej poetki Christine de Pisan “Sama jestem” (Seulete suis…) i jest jego uwspółcześnioną wersją – jakby go Ch.de Pisan napisała dzisiaj.
Ot taka moja mała konfrontacja z poezją średniowieczną.
Oryginał tego wiersza w polskim przekładzie Julii Hartwig znajduje się na mojej autorskiej stronie: “Poetica – Ocean Moich Myśli…” https://bronislawagoralczyk.wordpress.com/2018/05/22/sama-jestem-seulete-suis/

Sama jestem 2

Sama jestem w tle gwiaździstej nocy,
Sama jestem w pełnym blasku świecy,
Sama jestem w swej rozpaczy mocy,
Sama w ciszy i w żalu kobiecym,
Skryta w uczuć potężnej fortecy,
Sama jestem i niedoceniana,
Sama jestem i niepokochana.

Sama jestem w mej białej pościeli,
Sama jestem wśród koszmarnych nocy,
Sama jestem co dnia do niedzieli,
Sama jestem w beznadziei mocy,
Sama jestem w przekleństwie niemocy,
Sama jestem i niepożądana,
Sama jestem i niepokochana.

Sama jestem w ciągle pustym domu,
Sama jestem pośród łąk i kwiatów,
Sama jestem – nieznana nikomu.
Nagiej prawdy nie wyznam już światu;
Ani matce nie wyznam, ni bratu,
Sama jestem i do cna zbrukana,
Sama jestem i niepokochana.

Boże jedyny, karzesz mnie sromotnie,
Sama jestem od lat tak samotnie,
Sama jestem, od nocy do rana,
Sama jestem i niepokochana.

Gliwice 17.01.2007 r.