Spacer z poetą
Zygmunt Jan Prusiński

Monice Cudak

Motto: Zaprosiła mnie bym jej towarzyszył w wierszu

Jej cudowna cisza,
ma taką – choć muzyka w niej gra.

Iskrzy oczami –
liście drzew jej się kłaniają.

Spontaniczna jak ruch,
tańczy przy mnie biodrami.

Chce się przypodobać –
czyni to z białymi gwiazdami.

Otulam Monikę myślami,
wpisując do księgi Słowa Szeptu.

Całuję ją po szyi –
liście patrzą i się uśmiechają…

Erotyk – erotyk pieśni;
moje przywołanie w niej,

jak ptak powracający
cichutko dotykam jej gniazda.

17.10.2010 – Ustka
Niedziela 7:49

Wiersz z książki „Niebieski blues”