To nie może być twój ostatni uśmiech!
Zygmunt Jan Prusiński

TO NIE MOŻE BYĆ TWÓJ OSTATNI UŚMIECH !

Gabrieli Sieradzkiej

Nie odchodź moja Biała Damo,
dla mnie zostań tak blisko
bym mógł oglądać twój uśmiech
nieostatni – tyle wierszy
napisałem i więcej napiszę.

Jesteś w Naszej Klasie
najbardziej czystą osobą
w moich wierszach – wiem,
że cię nie mogę kochać
prawdziwie – naturalnie.

Bądź dla mnie ważną kobietą,
tak jak pisałem w wierszach.
Trochę zagubiłem się w nurtach
różnych pieśni o miłości…
nikt mnie tak nie kocha jak ty.

Gdybyś bliżej mieszkała mnie,
jutro bym ci przyniósł sto róż!
Gabrielo nie odchodź – zostań,
bym mógł moje Erotyki układać
w twoim sercu – dla serca…

23.11.2010 – Ustka
Wtorek 21:36

Wiersz z książki „Wnętrze cienia”