Wiersz pisany przy Adamie Mickiewiczu!
Zygmunt Jan Prusiński

Motto: Zerwę wszystkie sukienki –
nagość nieba i twego ciała
rozkocham do nieprzytomności!

Przyszedł dzisiaj do mnie Adam,
usiedliśmy w ogrodzie
a rozmowa była o tobie.

Pytał się poeta jaka jesteś,
odpowiedziałem: dobra kobieta,
wrażliwa i uczuciowa.

Pod jarzębiną czerwoną
czerwień zaświeciła nam w oczy.

Mickiewicz zadeklamował swój wiersz
„Na Alpach w Splügen” –
zapamiętałem strofę:
„I postać twoją widzieć lękam się…”

– Czyżbym i ja miał się ciebie bać Ewo?

Nie! Będę jeszcze bardziej rycerski,
a niech Mickiewicz nam zazdrości…

Jak w pocałunkach usta się iskrzą!

30.1.2012 – Ustka
Poniedziałek 14:59

Wiersz z książki “Kraj Herberta”