Z jej poezji moja poezja
Zygmunt Jan Prusiński

Z JEJ POEZJI MOJA POEZJA

Aleksandrze A.J.

Brunetka moich snów,
osuwa się dźwiękiem miłości.
Zbiera srebrne monety i liście złote,
ukrywa je przed światłem.

Brunetka moich snów,
nie przyjaźni się z krukami.
Woli słowiki i skowronki lipcowe,
lubi jak ja w wazonie osty.

Brunetka moich snów,
to specjalny intymny rozdział.
Wie że podkochuję się w niej jak cień,
idę wciąż za nią nagą myślą.

Brunetka moich snów,
tylko ona i nikt więcej szepce…
Lubię jak do mnie mówi szczerze:
(- Idź do diabła z tą miłością)?!

Ach ta brunetka moich snów…

1.12.2010 – Ustka
Środa 7:46

Wiersz z książki “Pasja i pasjanse”