Zatańczmy razem
Wiesława Kądziołka

Życie to taniec, więc siebie zatańczę,
znów mi ubędzie lat.
Wezmę do ust słodką pomarańczę,
tak będzie teraz smakował mój świat.
Zapraszam ciebie do mego tańca,
niech nam miłośnie zapachnie majem.
Potem zatańczmy siebie nawzajem,
tworząc prawdziwych luster obrazy.
Maski spadają, złudzenia pękają,
niepotrzebne nam już fałszywki,
bez najmniejszej skazy.
Przyjaźnią mocną potem złączeni,
nareszcie możemy być sobą.
Razem siebie wspierając zmierzamy,
bardzo trudną już o sobie,
prawdy drogą.