O Wierności
Wiesław Harchut
“Ze starego sztambucha”
Wtedy gdy się
najmniej spodziewasz.
Coś mocno, w środku
cię za kłuje.
Nagła wiadomość.
Boże drogi – jak to?
Do Ciebie to nie pasuje.
Czy było fajnie?
Zbędne słowa.
Dziś brak Wierności.
Przyznaj prawdzie.
Łatwiej od nowa
leczyć ranę
By znów, ponownie,
było ładnie.
wspomnienia wariata
Jarosław Pasztuła
z obojętnością w oczach przemierzam kres
schylony z perspektywy żaby dobrze widać horyzont
wpatrzony w przyszłość, szkoda gdzieś głęboko
ukrytych niezałatwionych spraw, wspomnienia
zastępują nienaprawione minuty, godziny na kilka chwil
zasypiam z tępym wbitym wzrokiem rozbiegane światło
na suficie nad drzwiami krucyfiks przypomina człowieka,
który cierpiał by umrzeć powstać zza grobu i żyć ponad czasem
życie wieczna drogą do domu do Ojca by osądził
Ziemię, na której człowiek stracił głowę
by więcej niczego nie pragnął prócz uśmiechu
Nie chcemy więcej wojny!
Ewa Walentyna Maciejewska
gdzieś w białych żaglach chmur
otuchy szans ostatnich
dryfują ludzkie myśli
niepewne, nieustannie
pomocy i nadziei
wypatrujemy co dnia
moralność świata błądzi
empatia sięga dna
powstrzymać złe rozkazy!
co burzą niszczą palą
unicestwiają życie
mordują zabijają
nie chcemy więcej wojny!
nie chcemy żadnej wojny!
niech w perspektywie życia
nastanie czas spokojny
niech radość znaczy radość
uśmiech – podanie dłoni
zacznijmy więc od siebie
pacyfistycznej broni
codziennie w małych sprawach
zauważ dobro, piękno
zmilitaryzujmy serce
z miłości niechby pękło…
Ostatni taki zachwyt
Bronisława Góralczyk
Zachwyciłam się motylkiem,
co na oknie siadł na chwilkę,
i nadzieją wzrok napoił,
kiedy człek co dnia się boi,
że już świata nie zobaczy,
gdy o kres swych dni zahaczył…
Mały motyl-cudotwórca,
starszej pani wzrok rozkurcza,
i urodą znów czaruje,
gdy skrzydełka prezentuje,
jak tancerka gdzieś na scenie
w Nowym Jorku czy Adenie…
Zostań ze mną, mój skrzydlaty,
jak onegdaj, jak przed laty…
kiedym w głos jak brzdąc się śmiała,
gdym za twoim przodkiem gnała
i po błoniach, i po łąkach
z dźwięcznym wtórem nut skowronka.
Gliwice 16.05.2022 r.
O Wierze
Wiesław Harchut
” Ze starego sztambucha”
Szybko życie mija.
Mija i przepada.
Dlaczego w mym życiu
nic się nie układa?
Wszystko, co jest dobre
gdzieś obok przechodzi
Tak, czasami trudno
z losem się pogodzić.
Po tych-których kocham,
coś tam w środku kłuje.
Jednak nadal — WIERZĘ
że BÓG się zlituje.
Spojrzy na mnie z góry
dobry i łaskawy
Wtedy w moim życiu
wszystko się naprawi.
Przyjdzie do mnie miłość.
Szczęście za nią wejdzie.
I będziemy razem.
Od tej pory — Wszędzie.
(1999) rok
Taniec
Marcin Olszewski
Jeszcze nie pora na sen. Ręce na bijących sercach
Rytm uczucia w ciałach blisko siebie. W ciszy
Przerywanej trzaskiem drewna w kominku
Akordy dogrywa zegar, którego wskazówki
Jak nasze palce. Biegną wciąż wciąż dalej
Muskając się delikatnie nawzajem
Czuję ciepło Twoich rąk na swojej szyi
Ciepło Twojej twarzy, przylgniętego ciała
Otulam Cię, prowadząc w krokach. Z muzyką
W naszych zwariowanych głowach. Tylko tam
Od spokojnego walca, do samby, rumby, cha-chy
Prowadzę Cię w objęciach, serca biją coraz mocniej
Nogi zmieniają kroki, w przód, dwa w bok, do tyłu
Opadamy lekko na łóżko. To nie koniec
Taniec ciał, ludzkich marzeń. Z wzajemnością
Oddaną sobie. Gorąc pocałunków na szyjach
Lekkie przygryzienie uszu, spojrzenie. Jesteśmy
Razem. Zmęczeni, ale szczęśliwi. W tańcu ciał i serc
Wiersze jak pajęczyny 2025
Maciej Jackiewicz
Często pisanie wierszy mi przypomina
mozolną pracę pająka gdy pajęczyna
wreszcie w finale jest upleciona gotowa
to ktoś zniszczy ją zmiotką bez słowa
podziękowania choćby za pajęcze ruchy
a przecież w pajęczynę wpadłyby muchy
albo inne szkodniki – obrzydliwe robale
nikogo to nie obchodzi często już wcale
kiedy na koniec przegonisz także pająka
bo jak pasikonik niczego nie zabrzdąka
i nie zagra etiudy świerszcz za kominem
napisz o tym wiersz i okryj strofy muślinem
i Muzy ucałuj bo piękne to dziewczyny
wspomnij o pająku co plecie swe pajęczyny
Wiosna (brachykolon)
Bronisława Góralczyk
To czas, gdy ty masz chęć na bzy,
a ja na czas wśród pól i łąk,
by biec co sił, choć deszcz wciąż mży,
a tuż o włos gna za mną bąk.
To czas, gdy sen co noc się śni,
a maj ma swój i wdzięk i czar,
gdy ty mi dasz kwiat bzu w te dni,
a ja ci znów dam ust mych żar…
Niech świat to wie, boś chwalb jest wart,
żeś jest wciąż mój i w noc i w dzień,
a to nie wic i to nie żart –
tyś jest jak rzep i jak mój cień.
Sens słów tych dni, to ty i maj,
a chęć na bzy i ja mam też,
więc ze mną bądź i bez mi daj,
niech dla dwóch serc gra rock i dżez.
Gliwice 20.04.2023 r.
Wiersze
Wiesław Harchut
“Ze starego sztambucha”
Łączę słowo ze słowem.
Jakoś je tak składam.
I tak ot, z niczego,
wiersz o czymś poskładam.
Raz wiersz O Miłości.
O Wierze, O Wierności.
To znowu O Żalu.
O smutku i O Radości.
O Szczęściu i O Nieszczęściu.
Ważnej, błahej sprawie.
A niekiedy nawet,
by służył zabawie.
Me wiersze – czytajcie.
Bo piszę bezstronnie.
Nie świadczą, o niczym.
Świat czczą i mówią
też o mnie.
1988 (Piwniczna Zdrój)
Majowa noc
Bronisława Góralczyk
Niebo nad mą głową
granatem i czernią się mieni,
księżyc – kolorową
przeplata je wiązką promieni…
a gwiazdy na niebie
wróżbami Zodiaku znów kuszą
i ślą je do ciebie,
lecz ciebie już wróżbą nie wzruszą…
O Raku, Bliźniętach
czy Wadze z Niedźwiadkiem i Strzelcem
ty dziś nie pamiętasz,
bo dzisiaj z kamienia masz serce…
a kiedyś, mój chłopcze,
niejeden horoskop czytałeś
i gwiazdy nieobce
ci były, kiedy mnie kochałeś…
Więc przypomnij sobie
choć jedną majową noc naszą,
a ja też to zrobię –
nim światła na niebie pogaszą…
Gliwice 17.05.2007 r.
Uśmiech
Wiesław Harchut
Dobra rada
Uśmiech nic nie kosztuje.
Za uśmiech, uśmiech otrzymasz.
Więc śmiej się, co dzień wesoło.
Ducha w zdrowiu utrzymasz.
Przeróżne te uśmiechy.
Takie smutne, proszące.
Są szczere i fałszywe.
Złośliwe, też kuszące.
Tysiące jest uśmiechów,
codziennie, na ulicy.
Z nich wszystkich,
tylko jeden-życzliwy uśmiech się liczy.
Życzliwy uśmiech,
dla kogoś, jest jak
ta dłoń pomocna.
Za jego sprawą, z
ludźmi, więź jakby
bardziej mocna.
Więc śmiejmy się, codziennie.
Nawet samymi oczami.
Bo uśmiech, szczery, życzliwy,
zawsze powinien być z nami.
Luty 2024
na druga stronę
Jarosław Pasztuła
podaj dłoń, chwyć mocno
prowadzę cię nad przepaścią przez bagno
na dole grzech miesza się z ziarnem
dziwne czasy, zachodzę w głowę
kto wyłączył światło koloru zielonego
pragnę przejść na drugą stronę tego lepszego
nie rozumiem kilku rzeczy
nie umiem wytłumaczyć pogoni za groszem
reszta emocji przebija kości do drewna
ból nie wystarczy, nie unikaj cierpienia
pojawiła się wizja proroków, partaczy
wróżka wszystko ci wytłumaczy
przy fortepianie zaczynam,
solówka płynie przy tanim winie
czystej chemii, idę w dobrym kierunku,
w pamięci na drugą stronę
czy warto
między nami
Jarosław Pasztuła
powiedz że to ostatni pocałunek
ostatni taniec w jasną noc
pośród przerywanej śpiewem
ciszy ptaków szeleszczące liście
roześmiana ty zadowolony ja
rozstaliśmy się razem z muzyką
biegnie życie miło spędzić czas
na powtórkę wspomnienia zostają
powiedz czy warto
kochać otwarcie
nie żałować ani jednej chwili
biec kto silniejszy biec do celu
dziękuję za czas spędzony razem
warto zastanowić się nad stylem
dzisiaj niebo swych pięknem
nasyca oczy myśli jak gwiazdy
na górze wysoko miliardy
jesteś sensem jesteś moim śnie
jesteśmy szaleni w kosmosie
istniejemy od narodzin świata
zarazem oszalały
w tym co niepoznane
tajemnice znamy
konwaliowe poranki
Ewa Maciejewska Maciejewska
konwaliowe poranki
pachną majem i tobą
tą tęsknotą namiętną
kiedy usta jak obłok
miękko kładły wyznania
w konwaliowych polanach
w bukieciki związane
dzwonki alabastrowe
by nie zgubić żadnego dnia
umajone konwalie
upajały zapachem
różowiło się niebo ze snu
rozdzwonione konwalie
dźwięczą echem przeszłości
obudziły tęsknotę dwóch serc
kiedy usta obłokom
wyznawały miłośnie
w konwaliowych odurzeniu
brak tchu…
dworZec