Anna, motyle i Edward Stachura
Zygmunt Jan Prusiński

Motto: “gdy noc wielka wrona
leciała do rzeki przejrzystej”
– Edward Stachura –

Liczę karty, przegrałem tę noc,
włókno milczenia przenosi nić
w myśli głębokiej jak kałuża,
nadmuchałem balon i uwolniłem go…

Trzech poetów w dzikim ogrodzie,
ty Anno, Edward i ja, czwarte
milczenie, palę papierosa zbyt szybko,
wiatr rozrabia po wydmach przechodząc.

Ale jedno wiem bo wiedzieć więcej
nie warto, przytul się do mojego ramienia
– może sen pomoże nam wzlecieć
w białą przestrzeń gościnnej mgły.

Ten wspólny akt będzie słodki.
– Czy lubisz wrzosowy miód, Anno?