Dla zwykłej dziewczyny
Zygmunt Jan Prusiński

Paulinie Kubiak

Napisałaś jakby w cieniu
potocznego życia w głębi:
“Duszę się własnymi słowami”.

Nie zrywaj pochopnie tych słów,
one powinny być wyznaniem
arkadią cudownych dotknięć
człowieka z przyrodą.

Zbliż się Paulino do mojego wiersza,
usłyszysz rytm i ulubione echa.
W aparycji twego uroku jest życie –
tylko nie uciekaj przed łabędziem!

Uwielbiam kobietę w sukienkach –
tyle masz tajemnic – przytulić
nie sposób w jednym czasie.

Odgarniam ci włosy i do ucha szepcę
ten pierwszy wiersz miłosny;
niech trwa w ciele przyrody –
przyjmij go do siebie jak wędrowca!

12.10.2010 – Ustka
Wtorek 8:49

Wiersz z książki „Niebieski blues”