Bezcenna w cichej naturze
Zygmunt Jan Prusiński

Motto: „W darze niosę Ci to co mam
najcenniejsze… moje serce i myśli.
Nie chciałabym nikogo zranić
swoimi czynami”. – Ewa Kolasińska –

Ona nie jest kobietą z tej ziemi –
tak kobieta nie mówi na ziemi.

Mój szacunek kwitnie w tych słowach,
tylko dla niej unoszę się w wierszach.

Delikatna spowiedź w liściach –
spożywamy zapach wiosny z lasu.

Obchodzę się z nią jak z kryształem,
pozwalam jej płakać tylko ze szczęścia.

Moja kobieta – soczysta i wilgotna,
przy niej radują się młode jabłonie.

Na bębnach gram rytmy korzeni –
czekamy na owoce w darze.

Póki co ubiera wiosenne sukienki,
każe się dotykać jak tańczy.

Jakby nimfa z obrazka przyrody –
kładę ją w wysokich trawach.

1.3.2012 – Ustka
Czwartek 17:24

Wiersz z książki „Księżycowy kochanek”