Szmaragdowe fale
Ewa Maciejewska
Układam muszle na złotej plaży,
zagoszczą sercem białym, niewinnym.
Nikt nie wie, co się jeszcze wydarzy
i ile czasu klepsydra sypnie.
Słońce się kłania za horyzontem,
wiatr niesie oddech zmęczonym falom.
Myśli wędrują pod żagla słońcem,
smutek dryfuje poza falochron.
Światło latarni płonie nadzieją,
oświetla szlaki rejsowi duszy.
Okrzyki mewy skrzydłem pofruną,
miłości fale szmaragdem wzruszą.
(Z tomiku STOPAMI LATAWCÓW 2019)
Kim jestem bez Ciebie
Helena Szymko
Tak bardzo mi ciebie brakuje –
i bardzo tęsknię za tobą
bez ciebie jestem jak noc bez gwiazd
bez ciebie – nie jestem już sobą
więc kim jestem Miły bez ciebie
wciąż pytam siebie bez skutku
bez ciebie jestem jedynie małą kropelką smutku
słoną łzą co po policzku spływa
i oceanem tęsknoty która twe imię przyzywa
lecz już niedługo kochanie
gdy noc światło dnia przyćmi jasne-
czułością cię swą przywitam
i słodko w ramionach twych zasnę
Poeci w ogrodzie Anny
Zygmunt Jan Prusiński
Jest gościnna, często się śmieje – jest młoda,
a młodość ma zakręty. Wabi jak motyl w maju.
Ale to nic, w tym ogrodzie bywam i piszę
wiersz miłosny. – Czy można tak to nazwać?
Jej szczupłe nogi mają naturalny kolor, są białe,
i to mnie przyciąga, bo mogę ułożyć ten wiersz
w erotycznym aspekcie. – Czy mogę Anno?
Człowiek ściga się z czasem. Czasem wyciągnie
marzenie spod poduszki, kiedy sen spokojny
za nami. Więc maluję cię po swojemu,
tylko wróbel na gałęzi przeszkadza mi teraz.
Akurat miałem dotknąć (twój intymny szelest),
że pragnienie zostanie spełnione. –
Jednak zadrżałaś, nie ze wstydu…
26.08.2008 – Ustka
Wiersz z książki „Niebieski blues”
zawołaj
Jarosław Pasztuła
zagubionym na rozdrożach wskaż drogę
sandały rozwiązane rzemyki popękane
w ustach sucho napój baranki moje
włóż mi ziarno mądrości w głowę
niech zakwitnie
śpiew ptaków wiosną
gdy idziemy w pole
pora zasiewu
pora żniwowania
zapuść sierp i siecz
ziarno do spichlerza
plewy dla zwierząt
wyjdź po mnie jak świt wita jutrzenkę
pobiegnę za tobą zieloną łąką przywitać się
wyczekuj nas tato bo ty jesteś ojcem
w myślach znużeni w chorobach zagubieni
cierpimy bez twojego głosu bez radości
co unosi nas pośród ziemi
na niebie ptaki
radość rozbrzmiewa boś niedaleko
przyjdź w pokoju zawołaj nas
jak ojciec z matką swoje dzieci woła
Śpij maleńki Jezu
Ewa Maciejewska
Śpij maleńki Jezu
1.
Śpiewam tobie mały Jezu
pastorałkę świętą.
Może wolisz nuty jazzu
w noc bezśnieżną, piękną.
Ref. Luli luli, śpij maleńki
na sianku mięciutkim.
Luli luli, ja ci śpiewam
kolędy cichutko.
2.
Kołysanką ciebie witam,
kiedy smutno wkoło.
A ty usłysz, pobłogosław
marzenia nieśmiałe.
Ref. Luli luli śpij maleńki…
3.
Niech na szlaku dobrych myśli
gwiazda najjaśniejsza
świętym blaskiem drogę wskaże,
magię, sercom wszystkim.
Ref. Luli luli śpij maleńki…
Wesołych Świąt
Jarosław Pasztuła
dla tych co wierzą i dla tych co są przeciwko
życzę spokoju ducha i dużo sił po każdy dzień
sięgamy z trudem by łatwiejszym się stał
uśmiechu dziadka i dąsu babci
żony mądrej która wielbi cię i jak mąż szanuje ją
dzieci zdrowych i tym chorym pomóc bym mógł
ciepła rodzinnego śniegu po pas
zapachu drzewka świerkowego zieleni i nadziei
śnieżki w dłoni co topi się jak łzy
łzy szczęścia gdy z zachodu wrócił mąż
ciepła rodzinnego gdy przy stole rozmowa kwitnie
by wiosna mieszkała w nas przez cały czas
samotnym i smutnym pragnąłbym wskazać nowy cel
każdy człowiek który chce szczęśliwym może być
kocham ludzi kocham was
życzenia z serca w eter ślę
Wesołych Świąt
Życzenia świąteczne i noworoczne
Zygmunt Jan Prusiński
ROZTAŃCZONA MIMOZA W SKAŁACH GRANITU
Motto: Ten człowiek to jak mimoza,
wzór do naśladowania…
https://www.salon24.pl/u/korespondentwojenny/1100965,swiateczne-liryki-z-prowincji
Wszystkim moim Czytelnikom w kraju i za granicą z okazji Świąt
Bożego Narodzenia i Nowego Roku 2021 składam pomyślne życzenia,
z większą dawką optymizmu, by Polska w nas nigdy nie zginęła!
autor Zygmunt Jan Prusiński
Dla niej mam kilka kroków w wierszu
Zygmunt Jan Prusiński
Nataszy Koźlikowskiej
Wrzesień się kończy;
za pięć dni
urodziny moje zawsze ciche,
jak pieśń w korze.
Nie skarżę się że fale
płyną w innym kierunku,
chodzę wieczorami po plaży
wchłaniam garstkę jodu.
Nataszo, z drzew zaklęcia,
uczyń we mnie
całe zalesienie miłości –
wiewiórki ci będą wdzięczne.
Posucha wtapia się w moje rymy,
powtarzam czasem
tę samą myśl o kobiecie –
jest mi chwilowo ciasno…
Każdego ranka zapukaj do mnie,
obsypię ciebie złotymi liśćmi.
Życzenia świąteczne
Maciej Jackiewicz
z cyklu “Wiersze zawsze aktualne”
Rządowi – więcej słuchania głosu Polaków
Politykom – mniej cynizmu i hipokryzji
Kierowcom – jazdy bez awarii i kolizji
Astrologom – pomyślnych na niebie znaków
Chorym – by zapomnieli czym jest przewlekły ból
Farmaceutom – skutecznych medykamentów
Artystom – rozwijania swych twórczych talentów
Aktorom – ciekawych i ciekawych oskarowych ról
Imprezowiczom – nieustającej radosnej zabawy
Poetom – nieskończonego natchnienia
Duchownym – czystego zawsze sumienia
Głodnym – miłosierdzia i zawsze ciepłej strawy
Bezdomnym – daru serca oraz dachu nad głową
Lekarzom – trafnych diagnoz udanych operacji
Biznesmenom – owocnych umów także delegacji
Zawiedzionym – wiary i ufności ale w dobre słowo
Niedowidzącym – okularów do bliży albo i do dali
Pesymistom – przyszłości jasnej jak od słońca
Zakochanym – miłości i szczęścia bez końca
Sportowcom – rekordów,pucharów i złotych medali
Żeglarzom – dopłynięcia do celu i zejścia na ląd
…
Każdemu z osobna *- Wszystkiego co Najlepsze z okazji Świąt
ukołysz Anka
Jarosław Pasztuła
ułóż do snu
obłóż słowami
okryj melodią znanych nut
ukołysz na dłoniach serce
w rytmie miłości
zagubię kawał dnia
w noc przy tobie śnię
w tym śnie widzę cię
dzieli nas na dwoje czas
zdarzeń w wierszu
streszczę dla ciebie ogrom świata
zapamiętaj jak tętniło we mnie życie
dla ciebie usypiam cały wszechświat
na przekór złości zrywam kwiaty
napotykam namiętności
była jesień
Jarosław Pasztuła
nie odwracaj się od lat które przeminęły
przez chwile byliśmy razem
jak na drzewie liście
pamiętasz szelest jesieni
skrzypiała
smyczek po strunach skrzypiec
babie lato oplatało cienką nicią rzęsy
słońce za jeziorem schowało koronę
płonęłaś w ramionach stęskniona
czasem wspomnij o mnie
jestem chłopcem
sercem w tęsknocie
Przyjaciółka
Ewa Maciejewska
śnił mi się dzisiaj
nasz dom
stara poczciwa kamienica
przyjaciółka od lat
na każdą porę
roku
do dziś zadziwia
zachwyca
pamięta pra
dziadków rodziców
całe pokolenia
radości
smutki
jak to w życiu bywa
zapach
świeżego chleba
piekarnię rodową małą
i czasy
gdy z szacunkiem
chleb
przed spożyciem
całowało
i nagle niebo
płynie
w śnieżnym krajobrazie
wiatr
melodię zagrał
na starym fortepianie
a kiedy krą
odpłynę
w ostatni rejs
daleki
zachowam obraz
przyjaciółki
życzliwość duszy
zacisnę z całej siły
serca
powieki
Cud Narodzin
Helena Szymko
Choinki piękny blask –
jak niebo pełne gwiazd
ta jedyna najjaśniejsza
gwiazdą Betlejemską zwana
prowadziła swoim blaskiem
pasterzy i króli
do Betlejem – miejsca
narodzenia Pana
na sianku był ułożony
bydlętami otoczony
hołd i pokłon mu składano
i z radością go witano
weselmy się dnia owego
na pamiątkę narodzin Syna Bożego
Jezu – Jezu malusieńki
tyś jest królem swego ludu
przybyliśmy do stajenki
by powitać dziecię Boże –
doświadczając Pana cudu
Pęknięte lustro (z cyklu Stan Rzeczy)
Marian Jedlecki
Kiedy polano mi głowę
powiedziano że jestem dzieckiem
na którym cień się położył
może dlatego jestem ułomnym człowiekiem
bez boskiej postaci co śmieje się i płacze
i dlatego mam absolutną pewność
że jestem zawiązany jakimś dziwnym układem
zależność jest codziennością poety
i dlatego udaję że jest ze mną
ale ja nie zawsze jestem poetą
chociaż uważne spojrzenie
dostarcza wrażeń i zamyślonych obrazów
nawet najcichszy dźwięk nieważne skąd
usiłuje ze mną rozmawiać
trzask liścia gdy upada jak żołnierz ranny
wszędzie mi towarzyszy
kierunki spojrzeń są liną wyciągniętego palca
to i dobrze jest nam razem w towarzystwie Nieopisanego
bo jedno i drugie nie myślą o sobie
związani wewnętrznym układem jak ręka prawa z lewą
chciałbym wyśnić że w tych rachubach
choć raz się nie mylę sypiąc złotem
i Los tym przekupić albo niekoniecznie –
daruj mi Madonno bo nie ty
a pęknięte lustro wyobraźni
podzieliło mi Życie
My
Danuta Gościńska
My
Jakimi tory podąża świat,
Wolna myśl, bieg swój zawraca gdzie – my.
Gdy grzebiąc okiem w cmentarze,
bez prawdziwej uczciwej pomocy.
Błądzimy w gąszczu zła.
Niedolą tłumów, buntem pędzimy,
prawie do nikąd tłumem krzycząc.
Rok się kończy ,
niewolę ludowi zgotowali,
w domach pozamykali,
Policja strasząc.
Świat musi się obudzić,
błysnąć zjednoczyć!
Bo nasze jutro-
to zdrowi i młodzi my.
Noc musi zblednąć!
A starcy mrą…
Mammony –
wyrzec musimy się my!
WIGILIA
Kazimierz Surzyn
Tradycyjnie stół przystrojony sianem.
Choinka błyszczy bombkami i lampek światłem.
Pierwsza gwiazdka migoce na niebie
a my w modlitwie w kolędach lgniemy do siebie.
Z serca wyciągamy chleba opłatek
aby u nas i u wszystkich gościł dostatek
też zdrowie szczęście pomyślność miłość
spełnienie marzeń i wzajemna życzliwość.
Dom pachnie sporządzonymi daniami
darami lasów pól i ogrodów
a wśród nich barszczem czerwonym z uszkami
rybą z surówką i kompotem z suszonych owoców
kluskami z makiem krokietami z kapustą i grzybami
łazankami karpiem z jarzynami w galarecie
sernikiem makowcem ciastkami posypanymi cukrem
orzechami laskowymi w syropie malinowym i miodzie
kutią sałatkami różnymi i śledziami z octem.
O północy na Pasterce po wieczerzy
upamiętnimy oczekiwanie i modlitwę pasterzy
którzy żwawo przybyli do Betlejem
i narodzone Dziecię przywitali pokłonem.
I my nośmy Jezusa w sercu
powierzając z ufnością życie Jemu.
I żyjmy w miłosierdziu dla drugiego
abyśmy kiedyś razem spotkali się w raju
tego życzę każdemu.
Zdrowych, spokojnych, radosnych Świąt Bożego Narodzenia,
życzę Państwu i Waszym Rodzinom.
los też dzieje pisuje
Danuta Gościńska
Los też dzieje spisuje.
Każe swej drogi szukać,
uważając na jej rozstaje
To życia mojego nauka.
Przeminęły lata,
pełnym ciepła miłości
i wiecznej wiosny.
Zgasły uśmiechy zalotne,
gdy przyszła jesień
trawiona pragnieniem,
ciszy i spokoju…
Dziś album ze zdjęciami
chwali się swoimi wspomnieniami.
Pozostało serce nie tknięte,
złym światem…
Zazdrością
i dusza ta sama,
co kiedyś przed laty,
śpiewała miłością.
Nie ważne co robię,
zawsze zapominam
zapomnieć o tobie.
Teraz z węzełkiem
doświadczeń życia kroczę na przód
z łezką w oku za marzeniami,
co pogubiła w biegu życia toku.
Mówisz że…
wciąż samotna jesteś.
Jak tu znaleźć twój ślad?
We wsi mieszkasz czy w mieście,
podać adres gdzie mnie szukać…
W górach czy też nad morzem
Niech twoje serce głośno stuka.
To pójdę wtedy za jego głosem.
A co mi trzeba?
Nic!
Tylko własny kawałek nieba!
A ja o tym wiem…
A księga i tak…
kiedyś się zamknie…
nie kopiować danutapiaski