WYZNANIE ŻYCIOHOLIKA
Izabella Teresa Kostka

Oglądam świat
przez pryzmat pustej butelki,
wylało się szczęście jak wódka
zostawiając stałego kaca,

życie to uzależnienie,
z którego nie da się wyleczyć,
nieustanny pochód
anonimowych pielgrzymów,

kiedyś przerwie się podróż
jak zużyty sznurek
spadniemy ze schodów do nieba
w nieokreśloną czeluść.

Wzniosą za nas toast
rozbawione diabły.

•
Izabella Teresa Kostka
Mediolan 2019, “Myśli zebrane / Pensieri raccolti”